ยามเอยยามนี้ (๓๑ สิงหาคม ๒๕๕๘)

ยามเอยยามนี้ , ไม่เห็นมี อะไร ในถนน
ทั้งยวดยาน พาหนะ และผู้คน , แปลกพิกล เขาไป อยู่ไหนกัน
ยามเอยยามนี้ , เป็นแบบที่ เห็นนั้น นั่นแหละท่าน
พี่น้องเขา อยู่บ้าน ใครบ้านมัน , ข้างนอกนั้น ไม่มี ใครออกมา

คืนนี้ที่แม่จริม (๓๑ สิงหาคม ๒๕๕๘)

อันผู้ชาย เหมือนดอกไม้ เขาเด็ดดม , หลังพอสม อารมณ์หวัง ก็ขว้างทิ้ง
ให้แห้งเหี่ยว เดียวดาย ใจร้ายจริง , แม้แต่กิ่ง แต่ก้าน ไม่หันแล
ใช่หรือเปล่า ไม่รู้นะ ว่าไปงั้น , กลอนพาไป น่ะท่าน ใช่แน่แน่
แต่ความจริง อันสำคัญ ไม่ผันแปร , ชายคนนี้ ยังไม่แก่ แน่นอนครับ ๕๕๕

เมื่อตำรวจวิจารณ์ตำรวจด้วยกัน (๓๑ สิงหาคม ๒๕๕๘)

"อย่าไปสร้างมันเลยเครื่องแบบมันฟ้อง..เป็นใงให้เป็นงั้นมีฟอร์มหน่อย..เด้"

คนที่คอมเมนท์ภาพนี้ด้วยข้อความซึ่งผมคัดลอกมานี่ก็เป็นตำรวจเหมือนผมนี่แหละ 
เฮ้อ เป็นตำรวจนี่ต้องวางฟอร์มกับชาวบ้านเหรอ ผมล่ะงง

ตำรวจใช่นาย ของประชาชน 
พี่น้องทุกคน คือนายต่างหาก
ตำรวจต้องไป เยี่ยมเยียนทายทัก 
พี่น้องที่รัก ถึงถิ่นลำเนา
ใช่แค่เพียงนั่ง คอยฟังแต่เหตุ 
พอมีภัยเภท ถึงไปหาเขา
ความสุขประชา คือหน้าที่เรา 
พี่น้องหน้าเศร้า ตำรวจสุขฤา

* ทุกวันนี้ที่พี่น้องส่วนหนึ่งไม่ชอบตำรวจก็เพราะการวางฟอร์มนี่แหละ
* การทำงานตำรวจแต่ละที่ละแห่งย่อมแตกต่างกันออกไป จะเอาของตนเองมาเป็นตัวตั้งแล้วคิดว่าคนอื่นต้องทำแบบตัวเองนั้นคงจะไม่ได้ครับ
* นี่ขนาดตำรวจด้วยกันนะเนี่ยยังมองแบบนี้เลย แต่ช่างเขาแล้วแต่มุมมอง
* เข้าใจว่าตำรวจคนที่คอมเมนท์คงจะอายเวลาที่ผมแต่งเครื่องแบบแล้วไปนั่งคุยกับพี่น้อง

* ลูกน้องผมนะถ้าใครไปวางมาด วางท่า วางฟอร์มหรือแอ๊กอ๊าดกับประชาชนแล้วโดนผมเฉ่งทุกรายไม่ไว้หน้า เขาจะรู้นิสัยผมในเรื่องนี้กันดี
* จริงๆ แล้วผมก็ไม่อยากเอาเรื่องตำรวจด้วยกันที่มองกันแบบนี้มาเขียนมาวิจารณ์นักหรอก ออกจะเสียเวลาโดยใช่เหตุด้วยซ้ำแต่ก็อยากจะนำมาพูดให้พี่น้องฟังกันหน่อยว่าบางคนในวงการเราน่ะเขาคิดแบบไหน

ตำน้ำพริกละลายแม่น้ำ (๓๑ สิงหาคม ๒๕๕๘)

ตำน้ำพริก ละลาย ในแม่น้ำ,หอยปูปลา คงถาม บ้าละมั้ง
แหมคนนะ ทำได้ ใจร้ายจัง,ไม่สงสาร เราบ้าง หรืออย่างไร
เลยเปลี่ยนใจ ไม่ละลาย ในแม่น้ำ,เก็บใส่ชาม ไว้กิน สิ้นสงสัย
กุ้งหอยปู พอรู้ ต่างดีใจ,หัวร่อกัน ยกใหญ่ ไปเลยเชียว (เอ๋ออ้ะอ้ะอ้ะอ้ะอ้ะ)

วันนี้เมื่อ ๓ ปีที่แล้ว (๓๑ สิงหาคม ๒๕๕๘)

ว้าววว สุดหล่อคนนี้คือเราเองที่ชักภาพเมื่อวันที่ ๓๑ สิงหาคม ๒๕๕๕ เหรอนี่ อะไรกันตั้ง ๓ ปีแล้วนะทำไมจนถึงวันนี้ความหล่อ+ความน่ารัก+อะไรต่อมิอะไรถึงไม่ยอมเปลี่ยนเลยล่ะนี่มีแต่เพิ่มขึ้นๆๆๆ ตามความแก่ที่ย่างกรายเข้ามา อั๊ยยะ

ตรวจตราดูแลรักษาความปลอดภัยธนาคาร ธ.ก.ส.สาขาแม่จริม /พบปะเยี่ยมเยียนพี่น้องประชาชน (๓๑ สิงหาคม ๒๕๕๗)

วันนี้เวลาประมาณ ๑๔.๐๐ น. ผมเดินทางออกไปตรวจตราดูรักษาความปลอดภัยและประสานการปฏิบัติกับเจ้าหน้าธนาคารเพื่อการเกษตรและสหกรณ์การเกษตร (ธกส.) สาขาแม่จริมซึ่งตั้งอยู่บ้านนาคา หมู่ที่ ๖ ตำบลหนองแดง อำเภอแม่จริมซึ่งเพิ่งเปิดทำการใหม่มาได้ประมาณ ๑ สัปดาห์ที่ผ่านมาซึ่งลูกค้าส่วนใหญ่เป็นพี่น้องที่มีภูมิลำเนาในเขตพื้นที่อำเภอแม่จริมของเรา

การตรวจเยี่ยมและดูแลการปฏิบัติของเจ้าหน้าที่ในครั้งนี้เป็นหนึ่งใน “มาตรการป้องกันเหตุประทุษร้ายต่อทรัพย์ธนาคาร ร้านค้าทอง ร้านอัญมณี สถานีบริการน้ำมัน ร้านมินิมาร์ท” ของ สภ.แม่จริมซึ่งเป็นงานสำคัญอย่างหนึ่งในหน้าที่ของตำรวจทุกคนที่จะต้องปฏิบัติและทำหน้าที่อย่างเต็มกำลังความสามารถเพื่อความผาสุกของพี่น้องประชาชน

นั่งมากเดี๋ยวรากงอก ออกข้างนอกบ้างดีกว่า
เดินทางไปตรวจตรา พบหน้าตาประชาชน
ที่ไหนมีน้องพี่ ตำรวจมีทุกแห่งหน
ความสุขของทุกคน คือหน้าที่ “ตำรวจไทย”

หลังจากนั้นออกพบปะเยี่ยมเยียนพี่น้องประชาชนที่ตลาดแม่จริมเป็นเวลาประมาณ ๔๐ นาที

“พี่น้องจ๋า” / “จ๋า” / “รักตำรวจไหมจ๊ะ” / “รักจ้า,แล้วตำรวจรักพี่น้องประชาชนไหมจ๊ะ” / “ตำรวจก็รักพี่น้องประชาชนจ้า”

“สุขเถิดประชา ตำรวจกล้าจะคุ้มภัย”

ตำรวจใช่นาย ของประชาชน 
พี่น้องทุกคน คือนายต่างหาก
ตำรวจต้องไป เยี่ยมเยียนทายทัก 
พี่น้องที่รัก ถึงถิ่นลำเนา
ใช่แค่เพียงนั่ง คอยฟังแต่เหตุ 
พอมีภัยเภท ถึงไปหาเขา
ความสุขประชา คือหน้าที่เรา 
พี่น้องหน้าเศร้า ตำรวจสุขฤา 
............
เป็นภาพส่วนหนึ่งสมัยผมอยู่ สภ.เวียงเชียงรุ้ง จ.เจียงฮายครับ 

อาหารกลางวันวันนี้ (๓๑ สิงหาคม ๒๕๕๘)

หิวข้าวจ้าหิวข้าว แต่ไยเจ้ากินก๋วยเตี๋ยว
โกหกพกลมเชียว กินก๋วยเตี๋ยวหิวข้าวไง
เป็นคำพูดติดปาก ออกมาจากความในใจ
หิวอะ-ไรก็ได้ แต่พูดไว้ “หิวข้าว” แล

พี่น้องหิวข้าวกันยัง , ป้ะ ถ้าหิวข้าวเราไปกินก๋วยเตี๋ยวกันเหอะ ๕๕๕

กินน้ำขันเดียวกัน (๓๑ สิงหาคม ๒๕๕๘)

เมื่อก่อนโน้นทางบ้านร่ะยองบ้านเราไม่มีตู้เย็นแต่ก็ไม่ใช่ปัญหาเพราะเราจะใช้น้ำใน ตุ่มนั่นแหละ เดี๋ยวนี้มีตู้เย็นแล้วบางคนก็กินน้ำที่แช่ แต่บางคนยังชอบแบบเก่าอยู่โดยเฉพาะคนเฒ่าคนแก่ แต่ที่แทบไม่มีเปลี่ยนแปลงเลยจนเดี๋ยวนี้ก็คือในสำรับนั้นเราใช้ “น้ำขันเดียวกัน” หมุนเวียนกันกิน ผมชอบแบบนี้มากเพราะมันคือวิถีชีวิตชนบทบ้านเรา (คนบ้านเรามักจะพูดว่า "กินน้ำ" มากกว่า "ดื่มน้ำ" ซึ่งฟังแล้วได้ความชัดเจนกว่า "ดื่มน้ำ" เยอะเลยทีเดียว)

วันนี้ที่แม่จริม (๓๑ สิงหาคม ๒๕๕๘)

จริงจริงแล้ว งานน่ะ ไม่เครียดหรอก,แต่นายแบบ นั้นบอก ขอแอ๊กหน่อย
ทำเป็นว่า เคร่งเครียด ไม่ใช่น้อย,เจ้าหน้าที่ นั้นพลอย ไม่ใกล้กราย
จริงจริงแล้ว นายแบบ น่ารักนะ,จริงจริงจ้ะ ไม่อาจหา ได้ที่ไหน
นอกจากที่ แม่จริม ณ น่านไง,เชิญพี่น้อง เร็วไว ไปดูตัว (๕๕๕๕)

งานเข้าต้องเอาออก,ไม่ยากหรอกของพรรค์นี้ , ทำไปให้มันดี,อย่างถ้วนถี่ก่อนออกไป
หน้าที่หัวหน้าคน,เอาแต่บ่นนั้นไม่ได้ , ต้องพร้อมอธิบาย,ให้เข้าใจในเรื่องราว

ศัพท์เสียงสำเนียงร่ะยองเพื่อพี่น้องไทย : "แหง่" (๓๑ สิงหาคม ๒๕๕๘)

ภาชนะเคลือบดินเผา มีปากเล็ก ก้นเล็ก ตรงกลางป่องซึ่งส่วนใหญ่จะใช้ดองหน่อไม้ กระเทียม ผักต่างๆ และใช้ประโยชน์อื่นได้อีกสารพัดนี่ที่บ้านพี่น้องมีกันไหมเอ่ย

(ภาพประกอบที่เห็นนี้เป็น "แหง่" บ้านแมะเผือนมัจฉา ที่บ้านพังราดไทยครับ)

"

แหง่

" ศัพท์เสียงสำเนียงร่ะยองก็คือ "ไห" นั่นเองครับพี่น้อง

จากสุพจน์ มัจฉา ลูกเพาะเหียนแมะเผือนมัจฉา คนบ้านพังราดไทย หมู่ ๔ ตำบลพังราด อำเภอแกลง จังหวัดร่ะยอง

แม้ไม่ได้ ใช้ชีวิต ที่บ้านเกิด,แต่ชูเชิด ศัพท์เสียง สำเนียงถิ่น
ที่เคยพูด เคยใช้ เคยได้ยิน,ไม่ให้สิ้น สูญหาย ไปตามกาล
มาเถิดนะ คนร่ะยอง ทั้งน้องพี่,มาสืบต่อ สิ่งดีดี นี้เถอะท่าน
ภาษาเรา ถ้าเรา ไม่ช่วยกัน,คงจะเหลือ เพียงตำนาน ที่ผ่านไป

สวัสดีวันจันทร์ (๓๑ สิงหาคม ๒๕๕๘)

สวัสดีวันจันทร์ ทุกท่านทุกคน 
วันจันทร์สุขล้น กุศลดลหนุน
ขอพรเทวา โปรดมาค้ำจุน 
เอื้อเฟื้อเกื้อกูล เพิ่มพูนสืบไป
วันจันทร์วันนี้ สิ้นเดือนสิงหา 
แปดเดือนผ่านมา หน้าตาผ่องใส
วันเดือนปีเปลี่ยน หมุนเวียนเร็วไว 
ยิ้มรับวันใหม่ ด้วยใจเบิกบาน

สิ่งที่ไม่ควรนำเสนอในเฟสบุ๊ค (๓๐ สิงหาคม ๒๕๕๘)

เห็นบางคนเอาภาพเด็กตัวเล็กๆ ในมือถือขวดเบียร์บ้าง ขวดเหล้าบ้างโดยภาพเหล่านั้นไปแชร์เขามาอีกทีมาลงในเฟส 
บางภาพน่ะมองปั๊บก็รู้เลยว่าเป็นภาพตัดต่อ บางภาพก็เป็นภาพจริงแต่พวกผู้ใหญ่(จิตไม่ปกติ)เป็นคนจัดฉากให้
ผมว่านะภาพแบบนี้ไม่ควรเอามานำเสนอเลย คนนำเสนอน่ะอาจจะรู้สึกแค่ขำๆ แต่ไม่รู้สึกสงสารเด็กในภาพที่เขาไม่รู้อิโหน่อิเหน่มั่งเหรอ ถ้าภาพเหล่านี้เป็นภาพลูกของคนนำเสนอๆ จะคิดยังไง ก็คงขำไม่ออก เลิกทำเถอะครับ ไม่ดีเลย

ถ้าจะทำผมว่าเอาภาพตัวเองมาทำดีกว่า จะเอาถึงขนาดไหนก็ทำไปเลย เนี่ยะ อย่างภาพนี้ ไม่มีใครว่า


แบบนี้ก็ไม่มีใครว่าเพียงแค่ "บ้า" เท่านั้น เหอๆๆๆๆ

ซื้อยาฉีดปลวก (๓๐ สิงหาคม ๒๕๕๘)

เมื่อตะกี๊หลังจากส่งนางไทยขึ้นรถเรียบร้อยแล้วก็ไปซื้อยาฉีดปลวกที่ตลาดพะเยา พอถึงหน้าร้านร้านหนึ่งซึ่งเขียนว่า "ขายยา" ก็เดินลงไป
"อ้ายๆ อ้ายเข้าผิดร้านแล้วเจ๊า ร้านนี้ร้านขายยาแต่ไม่มียาฉีดปลวกขายเน้อเจ๊า ยาฉีดปลวกน่ะอ้ายต้องเดินเข้าไปซื้อในกาด (ตลาด) ปุ๊น" เภสัชกรหญิงเจ้าของร้านบอกเรา

เฮ้อ ใครจะไปรู้ล่ะน้องก็อ้ายเห็นหน้าร้านเขียนว่า "ขายยา" เลยนึกว่ามียาฉีดปลวกขาย โทษทีๆ

ส่งลูกสาวกลับ ม.แม่โจ้ (๓๐ สิงหาคม ๒๕๕๘)

มาส่งนางสาวไทย ขึ้นรถไป ม.แม่โจ้
ปีนี้ลูกสาวโต ขึ้นอีกโขเลยทีเดียว
เวลาแม้ผ่านไป แต่สายใยนั้นแน่นเหนียว 
ผสานผสมเป็นกลมเกลียว เกาะกุมเกี่ยวเป็นเกลียวกลม

(เดินทางปลอดภัยนะลูก / รักลูกจ้า) : ๑๑.๓๐ น.ที่สถานีขนส่งผู้โดยสารจังหวัดพะเยา

ผลงานวันหยุดจ้า (๓๐ สิงหาคม ๒๕๕๘)

หนูหนู เด็กเด็ก ทั้งหลาย
อย่านอน ตื่นสาย เกียจคร้าน
ตื่นเช้า ล้างหน้า สีฟัน
ขมี ขมัน กันไว้
ผู้ชาย ตัวโต เช่นกัน
ตื่นแล้ว ทำงาน ทันใด
งานสวน หรือว่า งานไหน
ทำไป ทำไป อย่ารอ 
.........
๕๕๕ นี่แหละลูกผู้ชายตัวจริง เย้

ท่านถาม : ชอบเฟสพี่สุพจน์คนน่ารักจังเลยค่ะ มีอะไรที่ไม่เหมือนชาวบ้านชาวเมืองเขา ที่สำคัญส่วนใหญ่จะเขียนเป็นคำกลอนที่ไม่มีใครเขาทำ สนุกดี เอ้อ ถามพี่พจน์นิดหนึ่งค่ะว่าทำไมพี่ชอบเขียนเป็นกลอนคะ
เราตอบ : 
การลิขิต ขีดเขียน เป็นโคลงกลอน , ที่โบราณ ท่านสอน แต่ก่อนเก่า
เหมือนได้สืบ มรดก ตกทอดเอา , ไว้ให้คน รุ่นเรา และหลังไว้
การขีดเขียน เป็นกาพย์ โคลงกลอนฉันท์ , ไม่ใช่ฝัน แต่ท่าน ก็ทำได้
เพียงฝึกเขียน พูด-ฟัง อย่างตั้งใจ , จะรู้ว่า มันง่าย ใช่ยากเลย

แล้วสอนว่าอย่าไว้ใจมนุษย์ , มันแสนสุดลึกล้ำเหลือกำหนด
ถึงเถาวัลย์พันเกี่ยวที่เลี้ยวลด , ก็ไม่คดเหมือนหนึ่งในน้ำใจคน
มนุษย์นี้ที่รักอยู่สองสถาน , บิดามารดารักมักเป็นผล
ที่พึ่งหนึ่งพึ่งได้แต่กายตน , เกิดเป็นคนคิดเห็นจึ่งเจรจา
แม้นใครรักรักมั่งชังชังตอบ , ให้รอบคอบคิดอ่านนะหลานหนา
รู้สิ่งใดไม่สู้รู้วิชา , รู้รักษาตัวรอดเป็นยอดดี

ศัพท์เสียงสำเนียงร่ะยองเพื่อพี่น้องไทย : ลูกตัง (๓๐ สิงหาคม ๒๕๕๘)

เจ้เมียด : ป้าเมาะๆ ป้าเมาะพอจ้ะมีลูกตังซัก ๕๐ บาทแม้ แช้นว่าจ้ะขอแลกเอาไปทอนลูกค่าซ้าหน่อยอ้ะ
ป้าเมาะ : มีฮิ่ ที่ร่านป้าเมาะมีเบิกบานรอแป๊บหนะเจ้เมียดเดี๋ยวป้าเมาะจะไปหยิบเอามาให้

"ลูกตัง” (หรือ “ลูก-ก้ะ-ตัง”) ศัพท์เสียงสำเนียงร่ะยองซึ่งหมายถึงเหรียญสลึง , เหรียญสองสลึงที่ใช้สำหรับทอนให้ลูกค้านี้เท่าที่รู้มาค่อยๆ จะสูญไปหายไปจากบ้านเราตามกาลเวลาอีกคำหนึ่ง ก็คงจะต้องฝากพี่น้องช่วยกันอนุรักษ์ไว้ด้วยนะครับ

จากสุพจน์ มัจฉา ลูกเพาะเหียนแมะเผือนมัจฉา คนบ้านพังราดไทย หมู่ ๔ ตำบลพังราด อำเภอแกลง จังหวัดร่ะยอง

สวัสดีวันอาทิตย์ (๓๐ สิงหาคม ๒๕๕๘)

อีกหนึ่งตำนานของชายไทย (๒๙ สิงหาคม ๒๕๕๘)

เห็นภาพปั๊บ รู้ทันที ฝีมือใคร
เขานั่นไง ชายไทย ไม่ทราบชื่อ
ชื่อเสียงเขา กระเดื่อง และเลื่องลือ
จนคนอื่น นับถือ เป็นอาจารย์
น่ารักเนาะ ชายไทย ไม่ทราบชื่อ
จนเขาลือ และเอา ไปเล่าขาน
ในยุทธภพ เขาเคารพ อภิวันท์
เป็นอีกหนึ่ง ตำนาน ของชายไทย 
............
ว้าวววว สุดยอดเล้ย เย้

ฝัน (๒๙ สิงหาคม ๒๕๕๘)

เมื่อคืนนะพี่น้องใครก็ไม่รู้ฝันว่าถูกยิงทิ้งด้วยปืนใหญ่เหตุแค่เพราะ "หน้าตาดี" ไปหน่อยเท่านั้นเอง
เฮ้อ ใจดำเนาะคนยิงเนี่ย ๕๕๕

ภาพนี้ถ่ายวันนี้เมื่อ ๒ ปีที่แล้ว (๒๙ สิงหาคม ๒๕๕๖) ที่ ภ.จว.น่าน 

ศัพท์เสียงสำเนียงร่ะยองเพื่อพี่น้องไทย : "รั่กษาศีล" (๒๙ สิงหาคม ๒๕๕๘)

คนไทยเราแม้ยุคสมัยจะเปลี่ยนแปลงไปยังไงก็ตามแต่ส่วนหนึ่งที่ยังคงอยู่จนชินตาก็คือใน “วันพร่ะ” โดยเฉพาะอย่างยิ่งช่วงเข้าพรรษาจะเห็นคนเฒ่าคนแก่รุ่นปู่ย่า พ่อแก่แม่คุณนุ่งขาวห่มขาวไป “รั่กษาศีล” ที่วั่ดใกล้บ้านอยู่เสมอ โดยเชื่อว่าช่วงเข้าพรรษานี้ถ้าเข้าวั่ด “รั่กษาศีล” มากเท่าไรก็จะได้กุศลผลบุญติดตัวมากเท่านั้น เห็นแล้วก็ชี่นใจครับ
"รั่กษาศีล" (รักษาศีล) ศัพท์เสียงสำเนียงร่ะยองก็คือ "การเข้าวัดเข้าและอยู่เจริญจิตภาวนาที่วัดในวันพระ" นั่นเองครับพี่น้อง

ภาพประกอบนี้ผมนำมาจาก “วั่ดพังราดไทย” ตำบลพังราด อำเภอแกลง จังหวัดร่ะยองช่วงที่ผมไปร่วมทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้ “เพาะเหียน มัจฉา” เมื่อวันที่ ๑ พฤศจิกายน ๒๕๕๓ 

นี่ครับ "วั่ดพังราดไทย" ซึ่งตอนผมเป็นเด็กนั้นไม่ใช่สภาพแบบนี้หรอก

วันนี่วันพร่ะ ถ้าพี่น่องคนบ้านเราพอจ้ะมีเวลาอย่าลืมเข้าวั่ด "รั่กษาศีล" กันมั่งหงะ

สวัสดีวันเสาร์ (๒๙ สิงหาคม ๒๕๕๘)

เข้าร่วมประชุมหัวหน้าส่วนราชการและคณะกรรมการรักษาความสงบเรียบร้อยฯ ประจำเดือนสิงหาคม (๒๘ สิงหาคม ๒๕๕๘)

วันนี้ตั้งแต่เวลา ๐๙.๓๐ น.ผมเข้าร่วมประชุมหัวหน้าส่วนราชการประจำเดือนสิงหาคม ๒๕๕๘ ณ ห้องประชุมศาลากลางจังหวัดน่าน (หลังใหม่) โดยนายอุกริช พึ่งโสภา ผวจ.น่านเป็นประธาน ผู้เข้าร่วมประชุมประกอบด้วยหัวหน้าส่วนราชการ,รัฐวิสาหกิจ,ตำรวจ,ทหาร ฯ จำนวน ๑๘๒ คน

ระเบียบวาระการประชุมประจำเดือนครั้งนี้ปรากฏตามภาพด้านซ้ายและขวาครับ 


การประชุมครั้งนี้เสร็จสิ้นเมื่อเวลาประมาณ ๑๒.๐๐ น.

<< ภาพทั้งหมดในส่วนนี้ >>

ต่อมาเวลาประมาณ ๑๓.๓๐ น.เข้าร่วมประชุมคณะกรรมการรักษาความสงบเรียบร้อยจังหวัดน่าน ณ ห้องประชุม ๑ ศาลากลางจังหวัดน่านโดยนายชัยรัตน์ ธาราสันติสุข รอง ผวจ.น่านเป็นประธาน โดยการประชุมเสร็จสิ้นเมื่อเวลาประมาณ ๑๔.๓๐ น.

<< ภาพทั้งหมดในส่วนนี้ >>

นี่แหละครับเอกลักษณ์ของเขาที่ไม่มีใครเหมือนและก็ไม่เหมือนใคร

หลังจากเสร็จสิ้นการประชุมแล้วเดินทางกลับบ้านที่อำเภอเมืองพะเยาโดยไปถึงเมื่อเวลาประมาณ ๑๘.๑๐ น.

ไปประชุมที่ศาลากลางจังหวัด (๒๘ สิงหาคม ๒๕๕๘)

เสมียนขออนุญาตเดินทางไปประชุมที่ศาลากลางจังหวัดน่านก่อนนะครับ วันนี้มีประชุมทั้งวันเลยจ้า เช้า-บ่าย

ศัพท์เสียงสำเนียงร่ะยองเพื่อพี่น้องไทย : เล่า (๒๘ สิงหาคม ๒๕๕๘)

ย่า : แหม่ไอ้เด็กพวกนี่ วันหยุดเอาแต่เที่ยวแต่เกร่ หนังสือหนังหาไม่ยอมเอามาเล่า
หลาน : เดี๋ยวแช้นขอไปเล่นอีโพละก๊ะเพื่อนๆ แป๊บแล่วจ้ะมาเล่าจ้ะย่า
.......
"เล่า" ศัพท์เสียงสำเนียงร่ะยองซึ่งออกเสียงยาวๆ ว่า "ล่าว" ในที่นี้หมายถึงการเอาหนังสือหนังหา ตำรับตำรามาอ่าน มาทบทวนซึ่งยุคสมัยนี้น้อยคนที่จะใช้หรือพูดหรือแม้กระทั่งรู้ว่าเคยมีคำคำนี้อยู่ในร่ะยองบ้านเรา ผมเองก็เคยได้ยินปู่ย่า พ่อแก่แม่คุณพูดสมัยเป็นเด็กและต่อมาเมื่อคนรุ่นนั้นสิ้นบุญแล้วก็แทบไม่ได้ยินที่ไหนอีกเลย คิดว่าคำว่า "เล่า" ในความหมายนี้คงจะสูญไปหายไปจากบ้านเราแล้ว

จากสุพจน์ มัจฉา ลูกเพาะเหียน แมะเผือน มัจฉา คนบ้านพังราดไทย หมู่ ๔ ตำบลพังราด อำเภอแกลง จังหวั่ดร่ะยอง

สวัสดีวันศุกร์ (๒๘ สิงหาคม ๒๕๕๘)

วันศุกร์มาถึงแล้ว , เสียงเจื้อยแจ้วฟังแจ่มใส
วันศุกร์มาเมื่อใด , ล้วนสุขใจเป็นแถวแถว
วันศุกร์สุขจริงหนอ , ทุกคนรอใจแน่แน่ว
วันศุกร์งามเพริศแพร้ว , จิตแจ่มแจ๋วใจเบิกบาน