“ส่าหวาดดีเจ๊าพี่ลุงดาบพจน์สุดหล่อ...” ป้าแก้วซึ่งเป็นเพื่อนป้าแต๋ว ป้าแป๋ว ป้าแมวแล้วก็ป้าแววเซ็ตที่ถูกจับขึ้นโรงพักด้วยข้อหาเล่นไพ่บ๊อยบ่อยจนพวกเราตำรวจที่นี่รู้จักคุ้นเคยเป็นอย่างดีพูดกับผมช่วงสายๆ วันหนึ่งที่โรงพัก
“ส่าหวาดดีครับป้าแก้ว...” ผมทักตอบป้าแก “...แหม วันนี้แต่งตัวซะเริ่ดเลยนะ ไม่เหมือนตอนถูกจับที่หน้าดำคร่ำเครียด เนื้อตัวมอมแมมเล่นเอาผมจำเกือบไม่ได้แน่ะ เอ้อ ว่าแต่ป้าแก้วมีอะไรจะให้ผมรับใช้ครับ”
“คือป้าจะมาบอกข่าวดีน่ะ...” ป้าพูดพร้อมกับอมยิ้มอย่างมีความสุข “...คือจ่าจ๋อยลูกน้องพี่ลุงดาบพจน์กับลูกสาวป้าน่ะมันรักกัน ป้าเห็นว่าจ่าจ๋อยมันเป็นคนดี ตั้งใจทำงานแม้จะไม่มีสะตุ้งสตางค์ก็ไม่เป็นไรเลยยกอีคำหล้าลูกสาวป้าให้มันฟรีๆ แถมปลูกเรือนหอหลังใหญ่ให้หลังนึง ตามด้วยรถบีเอ็มดับเบิ้ลยูราคา ๓ ล้าน ๑ คันแล้วเงินสดเป็นขวัญถุงให้เขาอีก ๑๐ ล้าน จิ๊บๆ สบายมากสำหรับป้า กำหนดแต่งงานวันขึ้น ๑๒ ค่ำเดือนนี้ ก็เลยอยากจะเขิญพี่ลุงดาบพจน์กะตำรวจที่นี่ไปร่วมงานด้วย”
“Happy ไปอีกรายหนึ่งจ่าจ๋อยคนเก่ง...” ผมพูดเบาๆ กับตัวเอง “...ไม่มีปัญหาครับป้า วันนั้นยังไงๆ ผมจะไปร่วมงานให้ได้ ถ้าติดเวรก็จะแลกเวรเพื่อนๆ เอ้อ ว่าแต่ว่าไหนๆ ป้าแก้วก็จะมีลูกเขยเป็นตำรวจแล้ว ผมว่าเลิกเล่นไพ่ซะทีได้ไหม ผมขี้เกียจไปจับ แล้วถ้าป้าเล่นอีกจ่าจ๋อยว่าที่ลูกเขยป้าก็คงไม่สบายใจด้วย นะป้านะ”
“บ่มีปัญหาเจ๊าพี่ลุงดาบพจน์...
สุขสันต์วันทำงานนะครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น