“พี่สุพจน์เชื่อเรื่องผีไหม
แล้วตั้งแต่เป็นตำรวจมาเนี่ยะเคยเจอผีหลอกมั่งไหมคะ” สาวสวยหน้าตาจิ้มลิ้มนางหนึ่งถามผมขณะนั่งคุยกันที่สวนสาธารณะแห่งหนึ่งช่วงดึกในเวลาที่ผมกับสายตรวจออกตรวจโดยลูกน้องแยกไปตรวจจุดอื่น
“พี่สุพจน์ไม่เชื่อเรื่องนี้จ้าคนสวย...”
ผมตอบ “...แล้วเกิดมาพี่สุพจน์คนนี้ก็ไม่เคยเจอผีด้วย
อีกอย่างนะตำรวจน่ะจะไปกลัวผีไม่ได้หรอกจ้า
ถ้าตำรวจกลัวผีแล้วจะไปปกป้องพี่น้องประชาชนอันเป็นที่รักของตำรวจไทยเราได้ยังไงล่ะจ๊ะ...” จากนั้นก็พูดคุยกับสาวสวยคนนั้นไปอีกราว ๑๐ นาทีเสร็จแล้วก็ขอตัวไปตรวจที่อื่นต่อ
“แหม...”
ลูกน้องสายตรวจคนหนึ่งพูดเมื่อผมเดินไปถึงจุดที่เขาคอยอยู่ “...คืนนี้นายผมคงจะคิดมุกคิดแก๊กได้หลายเรื่องซิ่ท่า
ผมเห็นนายนั่งบ่นอะไรพึมพำ ทำไม้ทำมือขึ้นๆ ลงๆ คนเดียวที่มุมสวนเมื่อตะกี๊ตั้ง
10๑๐ กว่านาที เอ้อ มุกที่นายคิดคืนนี้เอาลงเฟสบุ๊คเมื่อไรบอกผมด้วยนะครับ จะคอยอ่าน”
วันนี้ช่วงเย็นเดินทางกลับถึงบ้านที่อำเภอเมืองพะเยาท่ามกลางหมอกควันแบบที่เห็นข้างล่างนี้ครับ เล่นเอาแสบตากันเลยทีเดียว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น