วันศุกร์ที่ 16 พฤษภาคม พ.ศ. 2557

คนร่ะยองเค้าคุยกัน : "เล่า" (๑๖ พฤษภาคม ๒๕๕๗)

ย่า : แหม่ ไอ้เด็กพวกนี่ วันหยุดเอาแต่เที่ยวแต่เตร่ หนังสือหนังหาก็ไม่ยอมเล่า ดูอย่างย่าฮิขนาดอ่านหนังสือไม่ออกก็ยังอยากเล่าเลย

หลาน : ตอนบ่ายถึงจะเล่าจ้ะย่า แต่ตอนนี่แช้นขอไปเล่นโป้งแปะก๊ะเพื่อนก่อน
...............

"เล่า” (คนร่ะยองจะออกเสียงยาวๆ เป็น “ล่าว”) ศัพท์เสียงสำเนียงร่ะยองที่ผมชักมาเป็นตัวอย่างวันนี้ปัจจุบันแทบจะสูญไปหายไปพร้อมกับคนรุ่นเก่าๆ แล้ว เด็กๆ รุ่นใหม่น้อยคนนักที่จะรู้จักหรือได้ยิน ผมเองก็เคยได้ยินปู่ย่าตายายพูดสมัยเป็นเด็กๆ ต่อมาเมื่อคนรุ่นนั้นสิ้นบุญไปก็แทบไม่ได้ยินอีกเลย ความหมายของคำว่า “เล่า” ในที่นี้ก็คือ “การทบทวนตำรับตำรา ศึกษาค้นคว้า อ่านหนังสือหนังหาต่างๆ” ครับ เสียดายที่คำคำนี้เกือบสูญไปหายไปพร้อมกับคนรุ่นเก่าๆ ฝากคนร่ะยองไว้ด้วยก็แล้วกัน ลองนำกลับมาใช้ใหม่ก็น่าจะดีนะครับผมว่า

จากสุพจน์ มัจฉา ลูกเพาะเหียน แมะเผือน มัจฉา คนบ้านพังราดไทย หมู่ ๔ ตำบลพังราด อำเภอแกลง จังหวัดร่ะยอง

เนี่ยะ น่าจะเอาตัวอย่างเด็กคนนี้ แหม่ ตั้งใจเล่าเหลือเกิน สุดยอด

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น