วันนี้ตั้งแต่เวลาประมาณสองทุ่มครึ่งเป็นต้นไปผมเดินทางมานั่งคอยเหตุที่โรงพักแม่จริมเหมือนเดิมครับ วันนี้ถึงแม้จะเป็นวันหยุดแต่ก็ไม่ได้หยุดกับเขาเพราะมีหน้าที่ต้องเข้าเวรอำนวยการชั้นผู้ใหญ่ในวันหยุดสองวันนี้ตามคำสั่งโรงพักที่มอบหมายมา คนเราเมื่อมีหน้าที่ก็ต้องทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุดส่วนจะได้แค่ไหน อย่างไรนั่นก็อีกเรื่องหนึ่งแต่เอาเป็นมาทำให้ดีที่สุดเท่าที่คนคนหนึ่งจะกระทำได้เป็นพอแค่นี้ก็มีความสุขแล้ว
ในวันหยุด คนเขา มักอยู่บ้าน
พร้อมหน้ากัน ครอบครัว พ่อแม่ลูก
แต่ตัวเรา นั่นเล่า ต้องมาขลุก
นั่งนอนลุก อยู่โรงพัก แม่จริม
ไม่เป็นไรครับ หน้าที่ต้องมาก่อน
นิดหน่อยก่อนนอนคร้าบบบบ
อ๊ะอ๊าแม่จริม
รถเต็มปริ่มทั้งถนน
ทางใดก็มีคน
ช่างสับสนและวุ่นวายนี่ก็เที่ยงคืนแล้ว
เขาจะแจวกันไปไหนไม่หลับนอนหรือไง
เป็นเมืองใหญ่แบบนี้เองรถยนต์จ้อกจอแจ
ช่างมากแท้รีบเร็วเร่งผู้คนอลเวง
เพิ่งกลับบ้านกันก็มี
โอ๊ะโอ๋ฝันอีกแล้ว
เล่นใจแป้วเลยน้องพี่
แหมถ้าจริมมี
บ้างนี้บ้างจะขอบคุณ
..............
อะไรกันฝันเป็นตุเป็นตะทุกคืนเลยรึเราเนี่ย เฮ้อ
ในความเป็นจริงกลางวันยังไม่มีรถเลยคร้าบบบ อ๊ะอ๊า แม่จริม ๕๕๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น