คืนนี้ที่แม่จริม (๑ ตุลาคม ๒๕๕๗)

คืนนี้เหมือนเดิมครับพอเวลาซักสองทุ่มเศษๆ ผมก็ไปที่โรงพักแม่จริมเหมือนกับ "มาตามนัด" รายการของพี่เศรษฐา ศิระฉายะและพี่ญาณี จงวิสุทธิ์ สมัยโน้นยังไงยังงั้น อย่างว่าแหละเรามันเคย อยู่บ้านเฉยๆ ก็อยู่ไม่ได้หรอก ต้องไปที่ทำงานที่แม้จะมีหรือไม่มีงานให้ทำก็ตามเถอะ ไปแล้วสบายใจเผื่อมีเหตุนั่นโน่นนี่ก็จะสามารถช่วยเหลือ ช่วยจัดการได้ทันท่วงที น้องๆ เจ้าหน้าที่เขาก็สบายใจด้วย

ที่แม่จริมคืนนี้อากาศค่อนข้างเย็นครับ บริเวณสนามหญ้าหน้าโรงพักงี้มีหมอกปกคลุมอยู่พอสมควรหรืออาจจะเป็นไอหรือละอองจากฝนที่ตกมาช่วงเย็นนี้ก็ได้แต่อากาศนี่เย็นแล้วก็เย็นกว่าทุกคืนด้วย ดูสภาพแล้วหน้าหนาวปีนี้คงจะมาเยือนกว่าปีก่อน แต่นี่ก็เดือนตุลาคมนี้แล้ว ยังไงก็ใกล้หน้าหนาวมาเต็มทีอยู่เหมือนกัน หน้าหนาวนี่หลายคนค่อนข้างชอบเป็นพิเศษโดยเฉพาะคนทางนี้หรือคนทางอื่นที่มาอยู่ที่นี่จนเป็นคนทางนี้แบบผมและอีกหลายๆ มันเย็นสบายดีไม่เหนียวเหนอะหนะเหมือนหน้าร้อนครับผมว่า

สำหรับการงานที่มีให้มีตอนกลางคืนนี้ อ้ะ ไม่มีหรอกครับพี่น้อง แต่อย่างที่เคยบอกนั่นแหละว่าผมจะมองอะไรเป็นงานเพราะฉะน้้นก็มีงานให้ทำอย่างสบายๆ ตรวจดูความเป็นระเบียบเรียบร้อย ตรวจดูการปฏิบัติของเจ้าหน้าที่ที่เขาเข้าเวรนี่ก็งาน เยอะแยะไปครับไม่ใช่ว่าจะต้องออกไปตรวจ ไปจับอะไรพวกนั้นอย่างเดียวถึงจะเป็นงานอย่างที่หลายๆ คนเขามักจะเข้าใจกัน

เจ้าหน้าที่ที่เข้าเวรยามที่โรงพักคืนนี้มีดังนี้
๑. ด.ต.ประเสริฐ พิมพ์ศรี ปฏิบัติหน้าที่พนักงานวิทยุสื่อสาร
๒. ด.ต.วีระวัฒน์ กะแก้ว ปฏิบัติหน้าที่เจ้าหน้าที่ประจำวัน
๓. ด.ต.ธัญพิสิทธิ์ พรมจันใจ ปฏิบัติหน้าที่เจ้าหน้าที่สิบเวร

ในส่วนของห้องควบคุมผู้ต้องหาคืนนี้ "เหตุการณ์ปกติ" คือไม่มีผู้ต้องหาซักคนเหมือนๆ ทุกคืนที่ผ่านมานั่นแหละครับ

ก่อนหน้าโน้น เคยดู "มาตามนัด"
พี่เศรษฐา เขาจัด สนุกสนาน
พี่ญาณี คนสวย มาด้วยกัน
ดูแล้วช่าง สุขสันต์ เบิกบานใจ
แต่ตอนนี้ ไม่มี ตามนัดแล้ว
ยังคิดถึง เสียงเจื้อยแจ้ว อยู่ไม่หาย
เมื่อไม่มี ก็ไม่เห็น จะเป็นไร
มาตามนัด เองก็ได้ เหมือนทุกคืน

มีอรุณ ก็ต้อง มีราตรี                           เมื่อเช้านี้ อรุณ สวัสดิ์แล้ว
ถึงตอนนี้ เสียงราตรี สวัสดิ์แว่ว            ลากันแล้ว น้องพี่ คืนนี้นะ
ขอให้นอน หลับฝัน อย่างเป็นสุข         เรื่องที่ทุกข์ อย่าไปคิด กันเลยจ้ะ
ถูกหวยกิน ก็ช่าง มันเถอะนะ               เชื่อผมน่ะ เพราะผม ก็เหมือนกัน (อั๊ยยะ)

(๔ ทุ่มคืนนี้กลับไปนอนที่ห้องพักแม่จริมครับ)

อั๊ยยะ จะบ้าตาย
หิวอะไร ไม่หิว หิวมาม่า
แต่ก็เข้า บรรยา- กาศนี่นา
วันนี้หนา วันถูก หวย...ไง
อั๊ยยะ กินก็กิน
อย่าดีดดิ้น เป็นหิว อย่างอื่นได้
กินไปเหอะ กินกิน กินเข้าไป
เพราะผู้คน มากมาย ก็กินมัน
..........
ผมรู้นะว่าพี่น้องหลายคนก็แบบนี้นี่แหละ อั๊ยยะ ๕๕๕