ที่หายไป หนึ่งวัน เพราะป่วยไข้
มานอนพัก รักษาตัว โรง'บาลไทย
ช่วงบ่ายบ่าย วันนี้ ได้กลับและ
ช่วงบ่ายบ่าย วันนี้ ได้กลับและ
เกิดมาเป็น คนแก่ นี่แย่เนาะ
ป่วยกระแสะ กระเสาะ อยู่นั่นแหละ
ป่วยกระแสะ กระเสาะ อยู่นั่นแหละ
แต่หัวแข็ง ตายยาก มากเลยแฮะ
ร้อยซาวปี นั่นแหละ ถึงแก่ตาย (ร้อยซาว=๑๒๐)
ร้อยซาวปี นั่นแหละ ถึงแก่ตาย (ร้อยซาว=๑๒๐)
พยาบาล : อ้ายสุพจน์เจ๊า อาการของอ้ายหายดีแล้วหมออนุญาตหื้อปิ๊กบ้านได้แล้วเจ๊า
อ้ายสุพจน์ : ขอบคุณครับที่กรุณาดูแลผมเป็นอย่างดี เอ้อ แล้วตกลงผมเป็นอะไรครับ
พยาบาล : ตามประวัติคนไข้ระบุว่าอ้ายเป็นตำรวจ สภ.แม่จริม ณ น่านน่ะสิ ภูมิลำเนาอยู่บ้านร่องห้า ตำบลบ้านต๋อม อำเภอเมืองพะเยาใกล้ๆ โฮง'บาลนี้นี่เองเจ๊า
"เอ้อเนาะ อ้ายว่าเหมือนน้องก่อ คนเฒ่าอย่างเฮาๆ เนี่ยะ เดี๋ยวเป็นโน่นเป็นนี่ซะป๊ะซะเป้ด (เยอะแยะ,มากมาย) แต่ของอ้ายยังดีหนาที่ขนาดอายุ ๙๐ ปาย(กว่า) แล้วยังมีลูกสาวกับหลานสาวมาคอยมาเฝ้าดูแล บ่เหมือนน้อง..เฮ้อ ตัวคนเดียว" คุณยายอายุ ๘๐ กว่าคนหนึ่งซึ่งนอนเตียงติดกันที่โรง'บาลเปรยๆ พร้อมชี้ไม้ชี้มือไปที่เมียและลูกสาวผมที่มาเฝ้าไข้เมื่อคืนนี้ ... อั๊ยยะ
แล้วกลืนกินเข้า ลงท้องสองเม็ด
พร้อมกับหลับนอน พักผ่อนสรรพเสร็จ
เนื้อตัวแค่เช็ด อาบน้ำไม่ไหว
คุณหมอท่านบอก ก่อนทานยาน่ะ
ถ้าจะดีนะ เขย่าให้ได้
ทำตามแล้วครับ คำนับจากใจ
ขอพี่น้องไทย ทุกท่านฝันดี
(๒๑ ธันวาคม ๒๕๕๗ ช่วงค่ำ)
“สงสัยแข้นคงจ้ะไม่ส้ะบายตั่ง(ตั้งแต่)หัวค่ำแหนะท่านเทว-ว่ะ-ดา (เทวดา) แหม่ แค่นี้ก็ตายแล่วเกอะ(เหรอ)” ผมตอบ
“เอ้อ ข้าตรวจแล้วเป็นการเอาคนมาขึ้นสวรรค์ผิดน่ะเหียอู๊ด เหียอู๊ดน่ะยังอีกนาน ไม่ตายง่ายๆ หรอก ไป...กลับไปเกิดใหม่ซะ” เทวดาตนนั้นพูดพร้อมใช้มือผลักผมอย่างแรงจนกระเด็นตกจากสรวงสวรรค์ร่วงลงสู่ท้องนาบ้านพังราดไทยดัง “ตุ้บ”
เฮ้อ นี่เราฝันและนอนละเมอจนตกเตียงอีกแล้วเหรอเหียอู๊ดคนน่ารั่ก ๕๕๕ (นอนต่อนะ)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น