โรงพักเฮฮา : ตอน "ภาษาไทยใช้ให้ถูก" (๒๗ พฤษภาคม ๒๕๕๘)

เรื่องการเขียนหนังสือหรือใช้ภาษาไทยนี่เจ้าหน้าที่ที่อยู่กับผมเขาจะรู้ดีว่าผมเคร่งครัดมาก เขียนผิดมาแม้แต่ตัวเดียวผมจะไม่ให้ผ่านเด็ดขาดต้องเอาไปแก้ไขให้ถูกต้องก่อนผมถึงจะเซ็นจนเจ้าหน้าที่เขาต้องตรวจแล้วตรวจอีก ดูแล้วดูอีกซึ่งบางคนก็เอาไปให้รุ่นพี่ๆ ตรวจอีกชั้นหนึ่งก่อนถึงค่อยเอามาเสนอผม

"เอ๊า...ก็ไหนบอกว่าตรวจดีแล้วไง ทำไมถึงผิดอีก" ผมท้วงน้องเจ้าหน้าที่คนหนึ่ง
"เอ้อ..." เจ้าหน้าที่คนนั้นซึ่งเป็นคนเมือง (คนเหนือ) ร้อยเปอร์เซ็นต์ที่แทบทุกวินาทีจะไม่พูดคำอื่นเลยนอกจากคำเมืองตอบผมแบบอึกๆ อักๆ "...มีผิดแหมก๊ะ(อีกหรือ)ครับ ก่อนเอามาเสนอนายเนี่ยะผมก็เอาไปหื้อลุงดาบต๋องตรวจแล้วลุงดาบต๋องก็บอกว่าบ่มีผิดครับ เอ้อ บ่ฮู้ว่าผิดตรงไหนครับ"
"นี่ไง" ผมชี้ข้อความที่ว่าผิดให้เจ้าหน้าที่ดู
"เชียก..." เจ้าหน้าที่อ่านข้อความที่ว่า "...เอ๊ นายครับ "เชียก"นี่ผมก็เขียนถูกบ่าใจ้ก๊ะครับ สระเอ ช ช้าง สระอี ย ยักษ์ ก ไก่ เชียก"
"แม่น..." ผมตอบเป็นคำเมือง "...เชียกน่ะคนบ้านเฮาเปิ้นฮ้อง(เรียก)กั๋น แต่เวลาเขียนเป็นภาษาราชการน่ะต้องใช้ "เชือก" ถึงจะถูก ไป เอา"เชียก"ไปแก้ไขซะ ขะใจ๋ (เร็วๆ)"