เย็นนี้ที่บ้านพะเยา (๒๑ มิถุนายน ๒๕๕๘)

จันทร์เสี้ยวก็ไม่เห็น สายลมเย็นพัดไหวไหว
เมฆครึ้มอยู่ทั่วไป ปกคุลมในท้องนภา
ฝนฟ้าถ้าจะตก ใบไม้โยกโบกเบื้องหน้า
ถึดทือบินลงมา บนกิ่งหว้าจับหนูกิน
หิ่งห้อยแสงเรืองเรือง สีเหลืองเหลืองผกโผผิน
เป็นหมู่เหนือพื้นดิน ยามยลยินช่างน่ามอง
หรีดหริ่งเรไรร่ำ กบเขียดฮำเพลงกึกก้อง
แสนเพราะเสนาะทำนอง ดั่งเสียงของเครื่องดนตรี
ตอนนี้ถึงเวลา นอนก่อนนะเพื่อนน้องพี่
ยามหลับจงฝันดี ขอราตรีสวัสดิ์เอย

บางครั้งผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมน้องๆ ตำรวจที่ทำงานกับผมถึงไม่ยอมหลับกันแม้ว่าตอนนั้นจะดึกดื่นค่อนคืนสักเพียงใดก็ตาม 
เฮ้อ งง