ห้องน้ำสำหรับผู้พิการ (๒ กรกฎาคม ๒๕๕๘)

“ขอโทษครับลุง...” ผมพูดกับลุงคนหนึ่งซึ่งสภาพร่างกายดูแล้วสมบูรณ์ร้อยเปอร์เซ็นต์ที่มาใช้บริการโรงพัก “...ห้องน้ำสำหรับผู้พิการอยู่ถัดจากป่าโข่ (ป่าละเมาะ) ที่ลุงมาฉี่นี้นิดเดียวเองครับ ทำไมลุงไม่ไปใช้ในห้องน้ำล่ะ”
“อ้าว...” ลุงตอบพร้อมมองหน้าผมแบบสงสัย “...ก็ลุงเห็นป้ายลูกศรชี้มาที่ป่าโข่นี่ก็นึกว่าตรงนี้คือห้องน้ำผู้พิการรักไร้เมียจนเป็นโสดมาเกือบ ๗๐ อย่างลุง โทษทีๆ อิอิ”

อ๋อ แบบนี้นี่เอง จะไปโทษลุงแกก็ไม่ได้นะเนี่ย