คืนนี้ที่แม่จริม (๒๙ กันยายน ๒๕๕๙)

วันนี้วันอังคาร แต่ตัวฉันใส่สีม่วง
ผิดจากคนทั้งปวง ที่ใส่ม่วงกันวันเสาร์
ไม่สำคัญดอกหนา เหลืองม่วงฟ้าน่ะใส่เข้า
ดีชั่วที่ตัวเรา ใช่ว่าเจ้าสีนี้เลย

ไม่เคยถือ ฤกษ์ผา ยามนาที,ดีไม่ดี ใช่อยู่ ตรงนี้ไม่
ดีไม่ดี อยู่นี่ คือที่ใจ,และทำตัว ของเราให้ มันดีดี
ตัวสะกด การันต์ พยัญชนะ,ไม่อาจจะ ทำให้คน นั้นป่นปี้
ไม่มีอะ-ไรเป็น กาลกิณี,ทุกอย่างนี่ อยู่ที่การ กระทำตัว

คืนนี้มาถึงโรงพักราวทุ่มครึ่งกะอีกนิดๆ ไม่ใช่อะไรหรอก ไม่ใช่ขยันอะไรมากมายแต่อยู่บ้านก็งั้นๆ บ้านที่แม่จริมน่ะอยู่คนเดียว ทีวงทีวี ตู้เย็นเครื่องอำนวยความสะดวกไม่มีซักกะอย่าง ถ้าอยู่ก็แค่นอนแล้วคนรุ่นนี้น่ะนอนเวลานี้ได้ไงอายเขา ก็เลยมาซะที่โรงพักให้รู้แล้วรู้รอดไป

งานที่ให้ทำก็ไม่มีหรอก เพียงแต่ผมมองอะไรทุกอย่างเป็นงานก็เลยเอางานเก่าๆ มาดูนั่นโน่นนี่ไปเรื่อยเปื่อยแต่ก็ได้อะไรหลายๆ อย่างเหมือนกันนะ

น้องจ๋อน : ใครจ้ะว่ายังไงแช้นไม่รู้หนะแต่แช้นว่าเหียอู๊ดเนี่ยน่ารั่กกว่าเค้าเช่ด ดูฮิ ยิ้มทั่งวันแถมยังเจ้าชู้ (หน้าตาดี) อีกด้วย
น้องแจ๋น : ก็อ้า (เห็นด้วย) แต่...แช้นกลัวเหียอู๊ดจ้ะเป็นอ้ะไรไปน่ะ ยิ่งตอนนี่ไม่ค่อยจ้ะสบายอยู่ด้วย ถ้าเหียอู๊ดตายไปซักคนหนะในเฟสคงจ้ะเหงาแย่
น้องจ๋อน : งั่นพรุ่งนี่เราไปทำบุญกวดน้ำอุทิ่ด (อุทิศ) ส่วนกุศลไปให้เหียอู๊ดกัน เหียอู๊ดจ้ะได้หายเร็วๆ เอาแม้ (ไหม) เหอๆๆๆ

ต้นสาย : ห้าโหลๆ พี่พจน์ นี่น้อง...นะ น้องมีเรื่องจะปรึกษาพี่พจน์หน่อย
พี่พจน์ : ห้าโหลๆ ว่ามา
ต้นสาย : ห้าโหลๆ คืองี้นะ น้องน่ะ. น้อง...(น้องยังงั้นน้องยังงี้) ฯลฯ แล้วแบบนี้น้องจะทำยังไงดี 
พี่พจน์ : ห้าโหลๆ ไอ้น้องชายเอ๊ย เป็นผู้ชายภาษาอะไรว..พูดน้องยังงั้นน้องยังงี้ พี่พจน์นอนก่อนนะ รำคาญว่.. เหอๆๆ