"ลูกผมหาย/ลูกน้องหายครับ(เจ๊า) อ้ายลุงดาบ" สองคนผัวเมียพูดขึ้นเกือบจะพร้อมๆ กันด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส
"ลูกน้องหายที่ไหน เมื่อไร แบบไหนล่ะ..." เราถามกลับด้วยท่าทีกังวลแทน "...เอ้อ ว่าแต่ว่าลูกหายทั้งคนทำไมถึงยิ้มแย้มแจ่มใสแบบนี้ล่ะ"
"หายเมื่อเช้าที่โฮงบาล...เจ๊า" ฝ่ายเมียตอบ "เฮ้อ สบายใจซะที ลูกผมนอนโฮงบาลตั้ง ๕-๖ วัน ตอนนี้หายดีแล้ว เย้" คราวนี้ฝ่ายผัวพูด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น