“ตามดวงชะตาราศีและเส้นลายมือนี่ฟันธงได้เลยว่าอ้ายลุงดาบจะเดินทางจากแม่
จริมกลับถึงบ้านพะเยาอย่างปลอดภัยแน่นอน ไม่ต้องห่วงนะ” หมอหยอย
หมอดูชื่อดังที่ใครๆ เขาให้ฉายาแกว่า “หมอตาทิพย์”
ซึ่งถูกขังในห้องขังข้อหา “พรากผู้เยาว์” เพราะไม่ยอมดูชะตาตัวเองพูดกะผม
“ขอบคุณนะครับหมอหยอย” / กลับพะเยาก่อนนะครับพี่น้อง
ทางคดเคี้ยว เลี้ยวลด กลางขุนเขา
ถนนสาย น่าน-พะเยา ที่เห็นนี่
หลายแห่งเลี่ยน เตียนโล่ง ลงทุกที
อีกไม่นาน ป่าไม่มี ให้เห็นกัน
เมื่อก่อนนี้ เขียวขจี มีขุนเขา
ทั้งพงไพร ลำเนา ทั่วทุกย่าน
มาบัดนี้ สิ่งนั้น อันตรธาน
โปรดช่วยกัน พลิกฟื้น คืนกลับมา
ช่วงเข้าห้องน้ำระหว่างทางเปิดเฟสบุ๊คเพื่อเช็กเรตติ้ง
มีคนคนหนึ่งซึ่งผมรู้จักดี เป็นผู้ชายถามมาทางช่องข้อความว่า "พี่พจน์
ผมเพิ่งเล่นเฟสแต่ไม่รู้จะใช้ชื่ออะไรดี พี่ว่าถ้าผมใช้ชื่อ
"ใครทำให้ฉันร้องไห้" จะดูดีไหม"
เราตอบกลับไปว่าถ้าผู้ชายใช้ชื่อลักษณะนี้น่ะให้ไปอยู่ห่างๆ...พี่พจน์ที่มี
รองเท้าเบอร์ ๔๓ หุ้มอยู่เลยไป ผู้ชายน่ะเขาไม่ร้องไห้กันหรอก /
เดินทางต่อจ้า
เหียอู๊ดเขาไม่ให้อยู่ใกล้ งั้นมาอยู่ใกล้หนูก็ได้ค่าใครทำให้ฉันร้องไห้ เหอๆๆๆ
ณ ที่นี่แห่งนี้ บ้านฉัน
สวยสดด้วยสีสัน ทุ่งกว้าง
เขียวขจีแจ่มตระการ ลมโบก
เมฆล่องลอยเวิ้งว้าง ทั่วพื้น นภา
.......
ถึงบ้านพะเยาเวลาประมาณ ๑๖.๓๐ น.ครับ
ข้าวแตกรวง ทรวงแตกรัก สุดหักจิต
โอ้ชีวิต เราหนา น่าสงสาร
เมื่อไรหนอ ได้คลอ เคียงคู่กัน
คงได้แต่ แค่ฝัน เพียงลมลม
.....
เห็นภาพหลังบ้านภาพนี้แล้วก็นึกถึงกลอนที่เคยเขียนส่งให้สาวเจ้าคนนั้นสมัยวัยกระเตาะขึ้นมาได้ซึ่งนอกจากสาวเจ้าไม่ยอมอ่านแล้วยังขยำทิ้งต่อหน้าตาอีกด้วย แหม่ แลน่าสมเพด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น