ตอนเรียนชั้น ป.๑ ที่โรงเรียนวัดพังราด (เพิ่มราษฎร์รังสรรค์)
ซึ่งตั้งอยู่ที่บ้านเกิดตำบลพังราด อำเภอแกลง ระยอง เมื่อปี ๒๕๑๐
โดยครูจอง ทองก้อน ครูใหญ่เป็นครูประจำชั้นนั้นช่วงแรกๆ
ผมทันได้ใช้กระดานชนวนราวเดือนสองเดือนต่อมาก็หันมาใช้สมุดแทน
สมุดที่ใช้ตอนนั้นมีลักษณะแบบภาพประกอบนี้นี่แหละครับราคาหัวละสลึง
(คนร่ะยองเราเมื่อก่อนจะเรียกลักษณะนามของสมุดและหนังสือว่า"หัว"
แต่เด็กรุ่นหลังๆ ส่วนใหญ่จะใช้คำว่า"เล่ม"แทนกันเกือบหมดแล้ว)
ที่ที่จะซื้อสมุด ดินสอ
เครื่องเขียนมีอยู่ที่เดียวคือร้านของ "ป้าเมาะ" ซึ่งอยู่ติดตัวโรงเรียน
สมุดหัวละสลึงแต่ถ้าซื้อทุก ๔ หัวป้าเมาะจะแถมให้ ๑ หัว
ครูจองก็เลยบอกพวกเราไว้ว่าถ้าซื้อหลายๆ หัวให้เด็กๆ
เอาเงินมารวมกันและครูจะมอบหมายให้ผมซึ่งเป็นหัวหน้าชั้นเป็นคนไปซื้อมาให้
สำหรับส่วนเกินที่ป้าเมาะแถมจะใช้วิธีจับฉลากใครดวงดีจับได้ก็ให้คนนั้นไป
จำได้ว่าวันแรกเลยที่ผมไปซื้อสมุดที่ร้านป้าเมาะนั้นหลังจากเอาให้เพื่อน
แล้วผมดวงดีจับได้อีก ๑ หัวรวมวันนั้นผมใช้สตางค์ไปสลึง ๑ แต่ได้สมุดถึง ๒
หัว อ้ะอ๊า เอาได้ๆ ๕๕๕
ภาพซ้ายมือเป็นนักเรียนโรงเรียนวัดพังราดซึ่งจบการศึกษาชั้น ป.๔ ก่อนหน้าผม ๑ รุ่นโดยรุ่นนี้มี "นงน้อย มัจฉา" พี่สาวผมรวมอยู่ด้วย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น