ช่างอะร้า อร่าม คมขำเนาะ
เพื่อนมันว่า ฉันพูดดี วจีเสนาะ
ชื่อก็เหมาะ เพราะชื่อหรือ คือสุพจน์
คนพังราด แดนดิน ถิ่นบ้านนอก
แห่งระยอง ตะวันออก ที่สวยสด
พูดก็หวาน ดั่งน้ำตาล นั้นราดรด
ที่ฝูงมด รุมล้อม ตอมนั่นละ
แต่ไม่ใช่ อย่างที่เพื่อน มันพูดหรอก
พอเจอสาว พูดไม่ออก ซะงั้นน่ะ
มุดใต้โต๊ะ ไม่กล้าพบ สบตานะ
สาวหัวเราะ เอิ๊กอ๊ะ ฮากลิ้งและ
ภาพสมัย ครั้งเรียน ม.ศ.สาม
ยังติดตาม ตัวฉัน อีกนั่นแหละ
จนบัดนี้ ยังเขินสาว เจ้าอยู่แฮะ
สาวกระแซะ ส่วนตัวฉัน นั้นเขินซะ
แหม่ เก่งแต่ปากเนาะเหียอู๊ด แลน่าสมเพด ดูฮิ เหอๆๆๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น