แต่ทีพ่อแม่เล่า พวกนั้นเขาไม่ไหว้กัน
ทีนายขออะไร ทูนหัวให้ได้ครับท่าน
แล้วทีพ่อแม่นั่น เขาพวกนั้นกลับพลันลืม
หวังยศหวังตำแหน่ง แล้วแสดงดั่งดูดดื่ม
ขาดเงินก็กู้ยืม กลัวนายลืมต้องประเคน
พวกนี้มักเจริญ ไปไกลเกินเหมือนกับเผ่น
ทุกเช้าสายบ่ายเย็น ต้องไปเห็นหน้าเจ้านาย
ใช่ไรรู้กันดี ตำแหน่ง-ซีกลัวจะหาย
นายอยากได้อะไร เอาไปให้ไม่ขาดมือ
พ่อแม่แทบไม่สน บางครั้งจนอดกินมื้อ
อย่างเดียวที่หวังคือ ความก้าวหน้าในการงาน
ครอบครัวไม่สนใจ แทบไม่ใส่ใจในบ้าน
เอานายก็แล้วกัน แล้วความฝันจะพลันจริง
ทำได้หมดทุกอย่าง แม้ผีสางไม่เกรงกริ่ง
ที่แท้คือวอกลิง ที่กลอกกลิ้งใช่จริงใจ
ยศถาบรรดาศักดิ์ อยู่ได้พักแล้วก็หาย
เมื่อหมดอำนาจไป ไม่มีใครมากราบกราน
พ่อแม่และครอบครัว ลูกเมียผัวคือแก้วขวัญ
อยู่จนตายจากกัน ดีหรือนั่นที่ท่านลืม
.......
ผมไม่ได้เจาะจงว่าใครนะครับ ใครไม่เกี่ยวก็ไม่ต้องร้อนตัว เหอๆๆๆๆๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น