วันนี้ที่ภูกามยาว (๕ กันยายน ๒๕๖๒)

วันนี้วันพฤหัสบดีที่ ๕ กันยายน ๒๕๖๒ ซึ่งสภาพบรรยากาศที่ภูกามยาวเราครึ้มฟ้าครึ้มฝนมาตั้งแต่เช้ากันเลยทีเดียว ดูสภาพแล้วไม่แน่ใจเหมือนกันว่าวันนี้ฝนจะตกมาไหมแต่ที่แน่ๆ เมื่อวานที่ผ่านมาฝนไม่ตกเลยซักเม็ดหลังจากตกติดต่อกันมาหลายวันจนพื้นที่บางแห่งมีน้ำเอ่อนองกันพอสมควรแต่ไม่ถึงกับเกิดความเสียหายขึ้น ดีเหมือนกันครับความชุ่มชื้นชุ่มฉ่ำได้กลับมาแล้ว

ก้าวแรกที่เดินทางถึงโรงพักเช้านี้ซึ่งเป็นเวลาก่อน ๐๘.๓๐ น.เล็กน้อยก็เห็นภาพประทับใจซึ่งจริงๆ แล้วนั้นผมก็เห็นแบบนี้แทบทุกวันแต่วันนี้หรือระยะหลังๆ นี้เห็นแล้วรู้สึกประทับใจมากกว่าวันก่อนๆ นั่นก็คือภาพของพี่หง่าหรือ ร.ต.อ.สง่า หล้อป้อม เจ้าหน้าที่จราจรคนขยันของเราที่กำลังขี่มอเตอร์ไซค์กลับมาจากการออกไปอำนวยความสะดวกให้นักเรียนข้ามถนนก่อนโรงเรียนเข้าเรียน ถามว่าภาพแบบนี้หรือการทำงานแบบนี้ที่ไหนเขาก็มี ก็ทำกันแล้วประทับใจยังไง ตอบว่าเหตุที่ประทับใจก็คือความขยันขันแข็ง ความตั้งใจ ความจริงจังจริงใจต่องานในหน้าที่ของพี่หง่าแกนั่นแหละเป็นสำคัญ พี่หง่านี่อีกแค่ ๒๕ วันแกก็จะเกษียณออกไปเลี้ยงหลานที่บ้านแล้วแต่แกก็ยังมาทำงานอยู่มิรู้เหน็ดรู้เหนื่อยแม้จะสามารถพักผ่อนในช่วงนี้ได้ก็ตามแต่พี่แกก็ยังมาทำ และการทำก็ทำด้วยใจ ด้วยสำนึกในหน้าที่จนเป็นที่ประทับใจแก่ผู้บังคับบัญชา เพื่อนร่วมงานรวมไปถึงเด็กนักเรียนและพี่น้องประชาชนทั่วไปเป็นอย่างยิ่ง นี่แหละผมบอกว่าประทับใจมาก ขอบคุณมากนะครับพี่หง่าผู้ทุ่มเทเสียสละให้งานจนถึงนาทีสุดท้าย เยี่ยมจริงๆ พี่หง่า

สำหรับการทำงานของผมช่วงเช้าวันนี้ยังคงอยู่ที่โรงพักเหมือนเดิมครับ งานก็เดิมๆ สถานที่เดิมๆ ที่เพิ่มเติมก็คือเรื่องใหม่ๆ แต่ก็แบบเดิมๆ ที่ไม่มีอะไรยุ่งยากซึ่้งทำกันอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันนั่นแลเพียงแต่เปลี่ยนรายละเอียดของเนื้องานออกไปบ้างเท่านั้น

ด้วยความที่เป็นคนใจดี ระหว่างเดินตรวจงานในโรงพักเห็นโต๊ะๆ หนึ่งมีของกินเยอะแยะแต่เจ้าของไม่อยู่ก็เลยเอาไปไล่แจกลูกน้องซะเลยไม่เว้นแม้แต่ ... คนที่ถูกเมียบุบ(ตี)แขนหักคนนั้น แหม่ แลน่ารั่กเหลือเกินเหียอู๊ด เอาได้ๆ << ข้อมูลในเฟสบุ๊ก >>

............

อีกอย่างหนึ่งในการทำงานของผมบนโรงพักอย่างที่เคยเขียนบอกพี่น้องไว้หลายๆ ครั้งก่อนหน้านั้นก็คือผมมักไม่ค่อยนั่งอยู่แต่ในห้องทำงานแล้วรอให้ลูกน้องเอางานมาเสนอเพียงอย่างเดียวเท่านั้นแต่มักจะออกไปดูการทำงาน ไปเยี่ยมไปเยี่ยนหรือไปให้คำแนะนำบางอย่างเกี่ยวกับงานแก่เจ้าหน้าที่เขาถึงที่ถึงโต๊ะถึงห้องทำงานเลย แบบนี้ได้ประโยชน์หลายอย่าง อย่างหนึ่งที่ได้มากที่สุดก็คือเขารู้ว่ามีนายของเขาคนหนึ่งที่มักระทำแบบนี้เสมอเขาก็ไม่หนีไปไหน ไม่ใช่ว่าเขากลัวถูกจับผิดหรืออะไรหรอก ครั้งแรกๆ เขาอาจจะคิดแบบนั้นแต่พอผมอยู่ไปนานๆ เข้าและทำแบบนี้บ่อยๆ เขาจะรู้เลยว่าเราไม่ใช่ไปจับผิดอะไรเขาแต่ไปเยี่ยมไปเยียน ไปพูดไปคุย ไปแนะไปนำเขามากกว่า รวมถึงเราก็เป็นคนไม่ซีเรียสอะไรด้วยเขาก็เลยเข้าใจ ในขณะเดียวกันเขาจะให้ความเกรงใจและนับถือเรามากขึ้นด้วยเป็นเงาตามตัว อย่างนี้อะไรๆ ก็เดินหน้าไปอย่างสบายๆ ผมคิดและทำแบบนี้เสมอมาไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนอย่างเช่นภาพส่วนหนึ่งที่นำมาบันทึกไว้นี้ครับ

"แก๋งอ่อมจิ๊นเนี่ยะใส่จันจ้อที่เจ้าพจน์ตำรวจตัวดำคนเดียวของโฮงพักเฮาเอามาปลูกตวยหนา ล้ำลำ อ้ะ กิ๋นเลยคร้าบนาย" ตำรวจจราจรอู้กะนายเปิ้นเจินจวนหื้อกิ๋นข้าวตอน (งานนี้บ่มีคำแปลเป๋นภาษากลางเน้อ) << ข้อมูลในเฟสบุ๊ก >>

………

ช่วงกลางวันวันนี้ผมทานอาหารกลางวันที่โรงพักนี่แหละครับ วันนี้จราจรเขาทำกินกันตามปกติและชวนให้ไปกินด้วย แหม่ ของพรรค์นี้ที่ไม่ต้องเสียกะตังค์มีรึที่จะปฏิเสธก็ต้องสนองศรัทธาเขาหน่อยซิ่ อาหารมื้อนี้เป็นแกงอ่อมเนื้อรสชาติจัดจ้าน ถึงพริกถึงขิง ฝีมือการทำก็ตำรวจจราจรนั่นแหละโดย ด.ต.มงคล ข่ายวารินทร์ ซึ่งมีฝีมือดีมากๆ และเปิดร้านอาหารตามสั่งเป็นของตนเองขายในเวลานอกราชการ แกงอ่อมมื้อนี้ยิ่งได้ใส่ "จันจ้อ" หรือยี่หร่าซึ่งก็ไม่ได้ไปซื้อไปหาอะไรมาจากไหนหรอกเพราะเราเด็ดมาจากที่เราปลูกในโครงการบ้านนี้มีรัก ปลูกผักกนเองนั่นด้วยแล้วยิ่งเพิ่มความหวาน หอม อร่อยรวมถึงเรียกเหงื่อให้ออกมาได้เป็นอย่างดีเลยทีเดียวครับ นี่แหละสมุนไพรไทยๆ ของเราที่แทบทุกบ้านมักจะมีหรือปลูกไว้หลังบ้านหรือในสวนและนำไปใช้ประโยชน์ได้เป็นอย่างดี รวมไปถึงถือว่าเป็นผลสำเร็จอีกอย่างหนึ่งของโครงการบ้านนี้มีรักฯ ของโรงพักเราด้วย เห็นแบบนี้แล้วมีรึที่พวกจะไม่ช่วยกันดูช่วยกันแลโครงการนี้ให้อยู่คู่กับโรงพักภูกามยาวตลอดไป << ภาพในส่วนนี้ >>

"อ้ะ นั่งรอนอกห้องตรงนั้นแหละสูเขา เดี๋ยวเซ็นงานเสร็จแล้วจะให้มารับในห้อง ตรงนั้นแอร์มันเย็นดี เหอๆๆๆ" นายคนน่ารักๆ ที่ใครๆ ก็รักพูดกะลูกน้องช่วงนำงานมาเสนอ เย้ เอาได้ๆ << ข้อมูลในเฟสบุ๊ก >>

.........

ช่วงบ่ายผมยังอยู่ที่โรงพักภูกามยาวเหมือนเดิมครับ งานข้างนอกไม่ได้ออกไปไหนเพราะมีเจ้าหน้าที่ที่รับผิดชอบเขาดำเนินการแล้วโดยเฉพาะอย่างยิ่งในชุดสืบสวนที่ผมเป็นผู้ควบคุมกำกับดูแลซึ่งตอนนี้แค่วันที่ ๕ ของเดือนเองงานก็เกือบบรรลุเป้าหมายที่กำหนดแล้วก็เลยสบายใจไปเยอะ อันนี้ต้องขอบคุณเจ้าหน้าที่เขาที่ร่วมไม้ร่วมมือร่วมแรงร่วมใจกันทำงาน เราในฐานะหัวหน้าก็แค่คอยดูแลอยูห่างๆ เท่านั้น ไม่ต้องลงไปจี้หรือคลุกรายละเอียดอะไรมากนัก เขารู้งานของเราดีว่าเขาควรจะทำอะไร แบบไหน เมื่อไรและอย่างไร ไม่ต้องจำจี้จำไชกันบ่อยๆ ให้ต้องเสียเวลาและความรู้สึกไม่ว่าจะเป็นฝ่ายเขาหรือเรา ง่ายๆ ครับการทำงานแบบนี้

ช่วงบ่ายแก่ๆ ผมเดินเข้าไปในห้องสืบสวนซึ่งก็แน่นอนว่าคนๆ หนึ่งที่ต้องพบต้องเจอแทบจะทุกเวลาที่เข้าไปนั้นต้องมีพี่ตงหรือ ร.ต.อ.เบตง ทะนันชัย เจ้าหน้าที่ธุรการสืบสวนรวมอยู่ในนั้นด้วยเสมอ ครั้งนี้ก็เหมือนกันพี่ตงที่ถึงแม้ยังเหลือเวลาอีกแค่ ๒๕ วันจะเกษียณอายุราชการก็ตามแต่พี่แกก็ยังคงมาทำงานไม่มีขาด งานที่พี่แกรับผิดชอบเป็นงานธุรการของสายงานสืบสวนซึ่งใครที่ไม่รู้หรือไม่เข้าใจมักจะมองว่าเป็นงานง่ายๆ พื้นๆ แต่หาเป็นเช่นนั้นไม่ งานแบบนี่้ต้องอาศัยคนมีฝีไม้ลายมือที่ดี มีประสบการณ์ มีความรอบรู้การเขียนหนังสือ และมีอะไรอีกเยอะแยะมากมายที่ตำรวจธรรมดาๆ น้อยคนนักจะทำแบบนี้ได้ พี่ตงแกอยู่งานตรงนี้มานานจนมีความคล่องตัว เวลามีงานเข้ามาเนี่ยพี่แกทำได้ทันที ไม่มีติดไม่ขัด ผมยังนึกอยู่เหมือนกันว่าหลังวันที่ ๓๐ กันยานี้ที่พี่แกเกษียณออกไปแล้วจะหาใครที่มือดีๆ แบบนี้มาช่วยหรือแทนได้ แต่ถึงยังไงก็ต้องฝึกฝนคนใหม่ให้ได้ เบาใจหน่อยที่มีเจ้าหน้าที่อีกคนหนึ่งที่มีฝีไม้ลายมือเช่นเดียวกับพี่ตงแกที่เป็นเจ้าหน้าที่ธุรการสืบสวนเหมือนกันแต่ว่าคนเดียวคงจะไม่ไหวเพราะงานเยอะมากๆ แต่อย่างไรก็ตามพอถึงเวลานั้นก็ต้องหามาให้ได้

ดอกกระถิน กลิ่นกองฟาง ข้างท้องทุ่ง

หอมจรุง ดั่งน้ำปรุง ฟุ้งกลิ่นสาว
บัวสล้าง บานสะพรั่ง กลางสระดาว
แต่ทองกวาว เจ้าหนีไกล หายลับตา
............

<< ภาพในส่วนนี้ >>

ภาพทั้งหมดในวันนี้คลิกที่ลิงก์ครับ

<< ตรงนี้จ้าาา >>