สุพจน์ มัจฉา: การพบปะเยี่ยมเยียนพี่น้องประชา่ชนของผม (๑๖ ธันวาคม ๒๕๕๔)

"สุขเถิดประชา ตำรวจกล้าจะคุ้มภัย" คำคำนี้หลายท่านคงจะเคยได้ยินได้ฟังมาบ้าง บางคนก็บอกว่าดี บางคนก็บอกว่ามันเป็นหน้าที่ของตำรวจไม่ต้องมาคุยหรืออ้อนวอนขอความเห็นใจอะไร บางคนก็เฉยๆ แต่ไม่ว่าใครจะคิดจะพูดอย่่างไรก็ตามนี่ก็คือส่วนหนึ่งที่สำคัญยิ่งของตำรวจเราโดยเฉพาะอย่างยิ่งงานสายตรวจอย่างผม

"ตำรวจกล้าจะคุ้มภัย" มีหลายอย่างหลายประการ เช่นอาจจะออกตรวจตราดูแลท้องที่ การตั้งจุดตรวจ สืบสวนจับกุมผู้ทำผิดกฎหมายหรือผู้ที่ตั้งใจจะทำให้พี่น้องประชาชนเกิดความไม่ปลอดภัยหลายอย่าง แต่อีกอย่างหนึ่งที่ผมคิดว่าสำคัญไม่แพ้กันก็คือการออกพบปะเยี่ยมเยียนพูดคุย สอบถามสารทุกข์สุกดิบกับพี่น้องในลักษณะคุยกันใกล้ชิด มีอะไรก็พูดก็จาปรึกษาหารือกัน "พี่น้องครับมีอะไรให้ตำรวจรับใช้บ้างครับ, พี่น้องครับเป็นไงบ้างที่บ้านเดี๋ยวนี้วัยรุ่นซิ่งเยอะไหม,พี่น้องครับ วันนี้ได้กำไรมากไหม ฯลฯ " ครับเยอะแยะยิ่งที่จะพูดจะคุย ยิ่งถ้าเข้าไปพบปะเยี่ยมเยียนกันบ่อยๆ เข้าจนเกิดเป็นความคุ้นเคยกันแล้วทีนี้แหละครับอะไรๆ ที่เคยยากก็จะเป็นง่ายขึ้นๆ

ที่อำเ้ภอพานตั้งแต่ที่ผมมาอยู่ตั้งแต่วันที่ ๒๒ พฤศจิกายน ๒๕๔๗ จนถึงบัดนี้ผมจะใช้วิธีลักษณะตลอด ครั้งแรกๆ ก็ยังไม่ค่อยรู้จักกัน อยู่ไปอยู่มาออกพบปะเยี่ยมเยียนพี่น้องมากขึ้นบ่อยขึ้นก็รู้จักกันเกือบจะหมดทั้งอำเภอก็ว่าได้ คนเมืองพานนี่มีน้ำใจมากเลย ใครไม่เคยมาอยู่อาจจะไม่รู้ แต่ถ้าเคยมาแล้วไม่อยากจะไปไหนอีกแล้วจริงๆ ไม่ได้โม้

เกี่ยวกับเรื่องที่พูดข้างต้นวันนี้ผมจึงขอนำประมวลเรื่องราวการออกพบปะเยี่ยมเยียนพี่น้องประชาชนในเขตอำเภอพานของผมและเจ้าหน้าที่สายตรวจของเราตั้งแต่ปี ๒๕๕๓ จนถึงวันที่ ๑๕ ธันวาคม ๒๕๕๔ มาฝากพี่น้องกันหน่อยว่ามีอะไรบ้าง โดยเรื่องราวที่นำมาเสนอนี้เป็นเพียงส่วนหนึ่งเท่านั้นเพื่อไม่ให้ยืดยาวจนเกินไป ติดตามคลิกดูรายละเอียดของแต่ละเรื่องโดยการคลิกที่เรื่องนั้นๆ ครับ