ศัพท์เสียงสำเนียงร่ะยองเพื่อพี่น้องไทย : พะไล่ (๑ ธันวาคม ๒๕๕๗)

ณ เขียงเนื้อร้านป้าเมาะบ้านพังราดไทยบ่ายวันหนึ่ง...

เจ้จอง : ป้าเมาะๆ แหม่ เนื่อ(เนื้อ)เขียงป้าเมาะนี่สดแลน่ากินเหลือเกิน ขายงา (ขายยังไงล่ะ)

ป้าเมาะ : เนื่อนี่ก็โลง(โลนึง) ๑๕๐ แต่เถ้า(ถ้า,ถ้าหาก)เป็นพะไล่จ้ะถูกหน่อย แช้นขายโลง ๑๒๐ แล่วเจ้จองอยากได้อ้ะรา(อะไรล่ะ)

เจ้จอง : งั่นแช้นขอเป็นพะไล่ขึ่งโล(ครึ่งกิโล)ก็แล่วกัน กะว่าจ้ะเอาไปแกงใส่ม่ะเขือเม่ด(มะเขือพวง)ให้พี่ทิ่ดหงุ่นหน่อย เค้าชอบ

"พะไล่" ศัพท์เสียงสำเนียงร่ะยองซึ่งออกเสียงเป็น "พ่ะ-ไล่" หรือ "พ่ะ-ล่าย" ก็คือ "เครื่องในสัตว์" ครับพี่น้องไม่ว่าจะเป็นงัว ควาย หมู เป็ด ไก่ก็ตาม (คำคำนี้ที่ร่ะยองบางแห่งอาจพูดอย่างอื่นแต่ก็เป็นคำคำหนึ่งของคนร่ะยองเราครับ)

จากสุพจน์ มัจฉา ลูกเพาะเหียน แมะเผือน มัจฉา คนบ้านพังราดไทย หมู่ ๔ ตำบลพังราด อำเภอแกลง จังหวั่ดร่ะยอง

เหมือนเดิมครับ ตัวละครที่ผมนำมา"พู่ดร่ะยอง"วันนี้ทุกคนเป็นคนพังราดไทยบ้านเกิดผมทั้งหมดโดย"ป้าเมาะ"เป็นแมะของด๊อกเตอร์คนหนึ่งซึ่งเคยทำงานที่ธนาคารแห่งประเทศไทยในตำแหน่งสูงมากๆ ซึ่งด๊อกเตอร์คนที่ว่านี้เป็นรุ่นพี่ผม (ปัจจุบัน"ป้าเมาะ"เสียชีวิตแล้ว) ส่วน "พี่ทิ่ดหงุ่น" กับ "เจ้จอง" สองคนผัวเมียเนี่ยะเป็นคนรุ่นราวคราวเดียวกันกับเพาะเหียน แมะเผือน ตอนนี้ยังอยู่หรือเปล่าผมจะถามแมะเผือนดูอีกทีง(ทีหนึ่ง)