ภาษาร่ะยอง (๑๗ กันยายน ๒๕๕๘)

“สุมาเต๊อะครับนาย...” น้องตำรวจคนหนึ่งพูดกับผม “...ผมบ่าใจ้ (ไม่ใช่) แอบฟังนายหนา แต่เมื่อตะกี๊ผมได้ยินนายโทรศัพท์คุยกับคุณแม่นาย โอ้โฮ...สำเนียงระยองบ้านนายนี่น่าฟังที่หนึ่งเลยครับ ผมเพิ่งได้ยินตอนนี้นี่เอง ว่างๆ อยากจะให้นายหัดให้ผมพูดระยองหน่อยได้ไหมครับ”
“ได้ฮิ่ไอ้น่อง....” ผมตอบพร้อมยิ้มก้ะปุ้มก้ะป้ำ (ยิ้มแฉ่ง) “...แหม่ ใครๆ เค้าก้อรู่ว่าภาษาร่ะยองน่ะน่าฟังกว่าเขาเช่ด แถมคนร่ะยองน่ะยัง “เอาได้” ทุ่กคนด้วยหงะ จริงๆ เกี๊ย เชื่อฮิ่ ๕๕๕”