ระฆังใบที่ผมนำมาเสนอนี้สมัยผมเรียนก็คือใบเดียวกันกับใบนี้ซึ่งผมถ่ายจากโรงเรียนเมื่อเดือนตุลาคม ๒๕๕๙ ที่ผ่านมาโดยสอบถามจากคนรุ่นเก่าๆ และคณะครูบอกตรงกันว่าเป็นระฆังใบเดียวกันที่โรงเรียนอนุรักษ์ไว้และเหลือเป็นอนุสรณ์เพียงอย่างเดียว
สภาพอาคารเรียนสมัยก่อนเป็นอาคารแบบภาพด้านขวาซึ่งภาพนี้เป็นนักเรียนรุ่นพี่น้อย มัจฉา พี่สาวผมซึ่งเป็นรุ่นพี่ ๑ ปีส่วนรุ่นผมเป็นภาพด้านซ้าย โดยระฆังใบนี้ในขณะนั้นแขวนไว้หน้าห้องพักครูซึ่งอยู่ชั้นสองด้านขวามือ ใช้ตีเป็นสัญญาณต่างๆ ให้นักเรียนรู้ เช่น เวลาโรงเรียนจะเคารพธงชาติ , เวลาหมดเวลาสอนในแต่ละวิชา , เวลาพักทานอาหารกลางวัน , เวลาโรงเรียนจะเลิกเรียนซึ่งเป็นช่วงที่เด็กนักเรียนชอบกันมากโดยทุกคนลงมติว่าเป็นเวลาที่เสียงระฆังเพราะที่สุดในวันนั้นๆ แหม่ ก็จะเลิกเรียนแล้วนี่เสียงระฆังจะไม่เพราะได้ไง
ภาพด้านซ้ายมือและขวามือในส่วนนี้เป็นอาคารโรงเรียนวัดพังราดในสมัยปัจจุบันครับที่ไม่เหลือรูปแบบเมื่อครั้งก่อนไว้แม้แต่นิดเดียวซึ่งก็เป็นไปตามวิถีทางธรรมดาๆ นั่นเอง
ก็ต้องขอบคุณคณะครูทุกคนที่กรุณาเก็บรักษาระฆังนี้ไว้เป็นอนุสรณ์ที่เหลืออยู่แม้จะเพียงอย่างเดียวก็ตาม และหวังเป็นอย่างยิ่งนี้ระฆังใบนี้คงจะอยู่คู่กับ “โรงเรียนวัดพังราด (เพิ่มราษฎร์รังสรรค์)” ต่อไปอีกตราบนานเท่านานนะครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น