วันพุธที่ 13 กรกฎาคม พ.ศ. 2559

คืนนี้ที่แม่จริม (๑๓ กรกฎาคม ๒๕๕๙)

กำลังคิดว่า "โรงพักเราแม้จะเก่าเราจะแก่ แต่ก็จะยอมให้ใครมาขโมยไปมิได้ อย่างกระนั้นเลย เราจำต้องไปเฝ้า ณ เพลานี้เสียเป็นแน่แท้ทีเดียวเทียว" แล้วจัดแจงแต่งกาย เอ๊ยแต่งกายในไม่ช้า เสร็จแล้วเดินมุ่งหน้าสู่แม่จริมเอย .... ปี่กลองเชิด

คืนนี้ตั้งแต่เวลาประมาณทุ่มครึ่งผมเดินมาประจำที่โรงพักแม่จริมเหมือนวันก่อนๆ ครับ แล้วก็เหมือนวันก่อนๆ นั่นแหละว่าไม่มีอะไรมากไปกว่ามาอยู่ มาเป็นเพื่อนเจ้าหน้าที่ที่เขาเข้าเวรยามกันในช่วงนี้จะได้ไม่เหงาเพราะพี่น้องที่จะมาติดต่อเรายามค่ำคืนน่ะยากถึงยากมาก อย่าว่าแต่ยามค่ำคืนเลยแม้กระทั่งยามกลางวันก็ยังยากที่จะมีผู้คนเพราะที่นี่ เมืองนี้เป็นเมืองสงบ พี่น้องอยู่กันอย่างสงบสุข ปัญหาขโมยขโจรหรือการกระทำผิดต่างๆ แทบจะไม่ปรากฏในสารบบคดีของโรงพักเรา ปีหนึ่งๆ ที่มีน่ะน้อยมาก แค่หลักร้อยต้นๆ เท่านั้น แล้วก็เป็นแบบนี้มาตลอดตั้งแต่มีโรงพักแล้วครับ พี่น้องอยู่กันสบาย ตำรวจก็พลอยสบายไปด้วย
https://goo.gl/l7yGfq

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น