วันอาทิตย์ที่ 24 กรกฎาคม พ.ศ. 2559

ท่องอาขยานล้อชื่อพ่อเพื่อน (๒๔ กรกฎาคม ๒๕๕๙)

สมัยก่อนวัยรุ่นเขาชอบเรียกชื่อพ่อของเพื่อนเป็นชื่อเพื่อนกัน ยิ่งสนิทมากยิ่งมันปาก จนบางครั้งลืมไปเลยว่าเพื่อนชื่ออะไร และในชั้นประถมกับมัธยมจะมีอาขยานให้ท่องก่อนกลับบ้านซึ่งมีบทหนึ่งที่พวกเรา (ชั้น ม.ศ.๓) ชอบกันมากก็คือ....
ขยุกขยิกหยดหยอดเป็นยอดย้อย 
บ้างแหลมลอยเลื่อมสลับระยับยิบ

....เพราะเกือบทั้งหมดเป็นชื่อพ่อเพื่อนทั้งนั้น พอตรงช่ือพ่อปั๊บก็จะช่วยกันเน้นเสียงอย่างสนุกสนานเล้ย ฮ่ะๆๆ เอาได้



นี่ครับ บทอาขยานเต็มๆ ที่ว่า
.....
แลเห็นเขาเงาเงื้อมชะง่อนชะโงก 

เป็นกรวยโกรกน้ำสาดกระเซ็นซ่าน
ดูโครมครึกกึกก้องท้องพนานต์
พลุ่งพล่านมาแต่ยอดศิขรินทร์

เป็นชะวากวุ้งเวิ้งตะเพิงพัก
แง่ชะงักเงื้อมชะง่อนล้วนก้อนหิน
บ้างใสสดหยดย้อยเหมือนพลอยนิล
บ้างเหมือนกลิ่นภู่ร้อยห้อยเรียงราย




ตรงตระพักเพิงผาศิลาเผิน
ชะงักเงิ่นเงื้อมงอกชะแง้หงาย
ที่หุบห้วยเหวหินบิ่นทลาย
เป็นวุ้งโว้งเพรงพรายดูลายพร้อย

บ้างเป็นยอดกอดก่ายตะเกะตะกะ
ตะขรุตะขระเหี้ยนหักเป็นหินห้อย
ขยุกขยิกหยดหยอดเป็นยอดย้อย
บ้างแหลมลอยเลื่อมสลับระยับยิบ

บ้างงอกเง้าเป็นเงี่ยงบ้างเกลี้ยงกลม
บ้างโปปมเป็นปุ่มกะปุบกะปิบ
บ้างปอดแป้วเป็นพูดูลับลิบ
โล่งตะลิบแลตลอดยอดศิขรินทร์


อาขยานนี้อยู่ในเสภาเรื่องขุนช้างขุนแผนครับ ใครที่เคยท่องมาไม่รู้ยังจำได้ไหม

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น