สวัสดีวันอังคาร (๑๔ มิถุนายน ๒๕๕๙)

อังคาร สีชมพู,ยามยลดู พรั่งพรูตา
อังคาร หมุนเวียนมา,ใจเริงร่า พาสดใส
อังคาร พลันเจิดแจ่ม,หน้าแฉล้ม แย้มละไม
อังคาร จักขานไข,มองทางไหน คล้ายสวรรค์

วันนี้วันอังคารที่ ๑๔ มิถุนายน ๒๕๕๙ ผมมาทำงานที่โรงพักแม่จริมตามเวลาปกติซึ่งงานส่วนใหญ่ก็เหมือนๆ กับทุกวันที่ผ่านมานั่นแหละคือ "แทบไม่มีอะไรเลย" พี่น้องผู้คนที่จะมาติดต่อโรงพักก็แทบไม่เห็น นานๆ จะมาสักคนสองคนตามสภาพของเมืองเล็กๆ สงบๆ ที่ทำให้ไม่มีคดีความเกิดขึ้นด้วยของแม่จริมเรา ก็ดีไปอีกแบบนะผมว่า ถ้าบ้านไหนเมืองไหนมีคดีความเกิดขึ้น มีคนขึ้นโรงพักเยอะบ้านนั้นเมืองนั้นคงจะไม่สงบสุขอย่างแน่นอน

ช่วงบ่ายๆ โรงพักแม่จริมทำการฝึกทบทวนการใช้อาวุธและยุทธวิธีแก่ข้าราชการตำรวจเพื่อนำไปใช้ประกอบการฝึกประจำปีในวันพรุ่งนี้ซึ่งทุกคนมีความตั้งใจและขยันขันแข็งในการฝึกเป็นอย่างดี

https://goo.gl/92sYja

ออกมาหาซื้อกับข้าวในตัวเมืองน่านเพื่อเอาไปทำกินเย็นนี้กับพรุ่งนี้เช้าเพราะที่แม่จริมแทบไม่มีอะไรขาย
"แหม่ แช้นล่ะแลสมเพดเหียอู๊ดซ้า ดูฮิ เด็กร่ะยองบ้านเราไปตกร่ะกำลำบากที่น่านนู่น" น้องละมุนพูดก๊ะน้องละไมด้วยสีหน้าเศร้าๆ น้ำตาไหลลงอาบแก้ม ๓ หยด

https://goo.gl/2rJs1u

"อยู่แม่จริม ทำตัวแบบแม่จริมแล้วจะเจริญ" 
ที่หันเนี่ยะ หมู่เฮากำลังขุดจะใค หัวข่า ใบบ่าขูดเอาไปยะกับข้าวแลงกั๋นครับ ของพวกนี้หมู่เฮาจ้วยกั๋นปลูก จ้วยกั๋นกิ๋น เย้ แม่จริมจงเจริญ

https://goo.gl/sct44C

เนี่ยะ ดูฮิ กับข้าวเย็นนี่แลน่ากินเหลือเกิน เอาได้ๆ แต่แช้นไม่ใช่คนทำหงะ แช้นกินเป็นอย่างเดียวทำไม่เป็นเหาะ 
เอ่อ แล่วพี่น่องรู่แม้ว่าใครทำ ไหนลองบอกมาฮิ