วันนี้ที่โรงพักภูกามยาวเหมือนเดิมครับไม่คึกคักแต่ก็ไม่เงียบเหงาอะไรนัก ไม่คึกคักก็คือภูกามยาวของเราเป็นเมืองสงบการที่พี่น้องประชาชนจะมีเรื่องราวที่ต้องขึ้นโรงพักน่ะแทบไม่มี วันนี้ก็ไม่มีก็เลยมองดูว่าไม่คึกคักแต่ที่ว่าไม่เงียบเหงาก็พวกเรากันเองนั่นแหละมาทำงานกันพร้อมหน้าพร้อมตาไม่มีใครขาด เจอกันก็ทักทายโอภาปราศัยกันตามประสาพี่ๆ น้องๆ ก็เลยไม่เงียบเหงานั่นเองซึ่งส่วนใหญ่แทบทุกวันจะเป็นแบบนี้และนี่คือบรรยากาศช่วงเช้านี้ที่ภูกามยาวครับ
<< ภาพในส่วนนี้ >>
สำหรับการทำงานวันนี้ช่วงเช้าผมนั่งทำงานที่โรงพักซึ่งก็มีงานอยู่บ้างนิดๆ หน่อยๆ แต่ไม่มากครับโดยงานของผมนี่ที่เป็นงานเอกสารไม่ค่อยจะมีเหมือนงานอื่นเขายกเว้นก็ช่วงต้นเดือนหรือปลายเดือนที่พอจะมีอยู่บ้างแต่ช่วงอื่นจะเรื่อยๆ หรือบางวันไม่มีเอกสารเข้ามาเลยซึ่งส่วนใหญ่การทำงานในช่วงแบบนั้นบางครั้งบางคราวก็จะออกไปสืบสวนหาข่าวข้างนอกกับเจ้าหน้าที่เขาบ้าง

ตอนประชุมที่แม่จริมเอวเราใส่เข็มขัดเบอร์ ๓๔ แต่อีตอนกลับไปภูกามยาวเอวของเราจาก ๓๔” ไหงกลายเป็น ๔๐” ไปได้ล่ะนี่ เนี่ยะ ดูฮิ แลน่าสมเพช เหอๆๆๆ เอา(ไม่)ได้ๆ
........
ช่วงสายๆ วันนี้แม่ค้าขายเครื่องหมายเขามาบริการถึงโรงพักพวกเราก็เลยไปอุดหนุนแม่ซะหน่อยตามธรรมเนียมจ้า
<< ภาพในส่วนนี้ >>
บริการ ทุกท่าน นั้นด้วยใจ
ด้วยรอยยิ้ม สดใส ให้ทุกท่าน
เพราะตำรวจ ประชาชี พี่น้องกัน
ท่านสุขศรี เราสุขสันต์ ชื่นบานเอย
.........
บ่ายนี้ผมยังคงนั่งทำงานอยู่ที่โรงพักภูกามยาวครับ งานส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องคอยควบคุมกำกับดูแลการปฏิบัติต่างๆ ของเจ้าหน้าที่นั่นเองซึ่งช่วงบ่ายมีพี่น้องประชาชนมาติดต่อราชการอยู่บ้างประปราย
<< ภาพในส่วนนี้ >>
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น