บ้านผมที่บ้านพังราดไทย หมู่ที่ ๔ ตำบลพังราด อำเภอแกลง จังหวัดร่ะยองสมัยเป็นเด็กๆ นั้นค่อนข้างบ้านนอกคอกนาพอสมควร ไปไหนมาไหนลำบ๊ากลำบาก ถนนหนทางไม่เหมือนเดี๋ยวนี้ ยิ่งตอนเด็กมากๆ ด้วยแล้วยิ่งไปกันใหญ่มีแค่ถนนลูกรังเท่านั้น การเดินทางมักจะใช้วิธีเดินเท้า หรือไม่ถ้าคนนั้นพอมีสตางค์หน่อยก็จะใช้จักรยานมีกระดิ่งที่แฮนด์เอาไว้ดีดเวลาเจอสาวๆ ซึ่งเธอจะหันมามองด้วยความเป็นปลื้ม
อย่างว่าแหละครับถนนหนทางลำบ๊ากลำบาก ยิ่งฝนตกมาด้วยแล้วหนุ่มแน่นยังไงก็ฝืนขี่จักรยานคันงามต่อไปไม่ไหว ทีนี้จะทำไงดีล่ะ นี่เลยครับพี่น้อง “สุย” เราใช้การสุยไปซึ่งกว่าจะพ้นจุดนั้นๆ ได้เล่นเอาหอบแฮ่กๆ กันเลยทีเดียว
“สุย” (บางแห่งพูดว่า “ไส”) เป็นคำกริยาหมายถึงดันสิ่งที่ติดขัดไม่อาจเคลื่อนไปได้โดยปกติให้เคลื่อนไปข้างหน้า ตรงกับภาษากลางว่า “เข็น”
อย่าลืมไปเที่ยวร่ะยองกันหนะพี่น่อง เดี๋ยวนี้ถนนหนทางสบาย ไปไหนมาไหนไม่ต้อง “สุย” แล้วครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น