เดี๋ยวนี้ถนนหนทางแทบทุกเส้นแม้แต่ในหมู่บ้านล้วนแต่ลาดยางมะตอยหรือซีเมนต์กันหมด ไม่เหมือนสมัยก่อน ยิ่งที่บ้านพังราดไทย หมู่ที่ ๔ ตำบลพังราด อำเภอแกลง จังหวัดร่ะยองซึ่งเป็นถิ่นเกิดของผมด้วยแล้ว “กะหลุก” เต็มไปหมดเลย ไปไหนมาไหนไม่ต้องถึงขนาดขี่ร่ถจักก้ะยาน (จักรยาน) หรือร่ถเครื่อง (มอเตอร์ไซค์) หรอก แค่เดินก็จะตก ”กะหลุก” แล้ว ยิ่งหน้าฝนนี่แล้วใหญ่ต้องระวังให้มากเป็นพิเศษ“กะหลุก” มีสภาพคล้ายๆ กับหลุมๆ บ่อๆ บนถนนซึ่งพื้นไม่ราบเรียบเสมอกันประมาณนี้นี่แหละ แต่ก็ไม่ใช่ “หลุม” ที่ “ตั้งใจ” ขุดเป็นหลุมจริงๆ หรือ “บ่อ” ที่ตั้งใจขุดเป็นบ่อจริงๆ นะครับ อันนั้นคือ “หลุม” หรือ “บ่อ” อย่างที่ภาษากลางเรียกกัน ส่วน “กะหลุก” ที่พูดถึงวันนี้นี่ “เป็นหลุมเป็นบ่อ”
นอกจากนี้ “กะหลุก” ยังใช้ได้กับหลุมๆ บ่อๆ ที่อยู่กลางท้องไร่ท้องนาซึ่งมีลักษณะคล้ายๆ กับที่เกิดบนถนนได้อีกด้วย
คำที่ผมมักได้ยินจากปากเพาะ(คุณพ่อ) แมะ(คุณแม่) หรือคนโต(ผู้ใหญ่) บ่อยๆ เกี่ยวกับเรื่องนื้ตอนเป็นเด็กก็คือ “เดินน่ะให้ร่ะวังหน่อย เดี๋ยวจะตกกะหลุกล่มหัวฟาดลุ่กขึ้นมาเล่อะม่อกแม่กหนะไอ้หนู”
ครับ..นั่นเป็นอดีตที่ผ่านมา แต่เดี๋ยวนี้ที่ร่ะยองแทบไม่มี “กะหลุก” ให้เห็นแล่ว อย่าลืมไปเที่ยวร่ะยองกันหนะพี่น่อง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น