เช้าวันนี้ไม่ได้ออกไปไหนนอกจากอยู่ที่ทำงานซึ่งนานๆ จะมีซักที ๑ สำหรับผม เอกสารเต็มโต๊ะเลยทีเดียวอย่างที่เห็นในภาพนั่นแหละ มีน้องๆ ตำรวจหลายคนช่วยกันคิดช่วยกันทำช่วยกันคัดช่วยกันกรองจนงานเรียบร้อยไปเกือบๆ จะใกล้เที่ยงวัน สนุกดีเหมือนกันครับชีวิตการเป็นตำรวจเนี่ยที่งานแต่ละวันไม่ค่อยซ้ำซากจำเจ วันนี้มีเรื่องนั้น วันนั้นทำเรื่องนี้ อยู่ที่ทำงานบ้าง ออกไปข้างนอกพบปะเยี่ยมเยียนพี่น้องประชาชนบ้าง เป็นวิทยากรให้ความรู้บ้าง หรือออกตรวจการปฏิบัติของเจ้าหน้าที่ของเราบ้างทำให้ได้รสชาติของชีวิตอีกแบบ ๑ ที่หลายๆ หน่วยไม่ค่อยมีเหมือนตำรวจเราเสร็จงานเสร็จการแล้วก็มาดูข้อมูลในบล็อกตอนเช้ายังไม่มีอะไรเพราะไม่มีอะไรจะบันทึก แต่จะไม่บันทึกก็ไม่ใช่สุพจน์ มัจฉา อย่ากระนั้นเลยจำเราต้องหาอะไรซักอย่างมาบันทึกไว้หน่อยอย่างน้อยที่สุดก็เอาไว้อ่านเองหรือเผยแพร่ให้พี่น้องได้อ่านกัน
เกริ่นนำช่วงแรกๆ มีอยู่คำหนึ่งคือออกไปข้างนอกพบปะเยี่ยมเยียนพี่น้องประชาชนบ้างก็เลยถึงบางอ้อว่า อ้อ! นึกออกแล้วเอาเรื่องนี้มาเผยแพร่ดีกว่า ผมก็เปิดไปเปิดมาในบันทึกที่เคยทำไว้ไม่ว่าจะเป็นในบล็อกซึ่งมีอยู่ ๓ บล็อกคือ
http://phanpatrol.wordpress.com
http://mrsp2503.blogspot.com
http://supote2503.blogspot.com
ทั้ง ๓ บล็อกเนี่ยมีบันทึกเรื่องราวเหล่านี้ไว้ค่อนข้างเยอะเหมือนกัน แต่...สำหรับผมถือว่าข้อมูลยังใหม่อยู่ อย่ากระนั้นเลยไปดูอีก ๑ บล็อกที่ผมเคยเขียนเคยบันทึกเรื่องราวทั้งของส่วนตัวและเรื่องราวตำรวจออกเผยแพร่อีกดีกว่านั่นก็คือบล็อกของ learners.in.th ซึ่งผมใช้ชื่อ http://www.learners.in.th/blog/supotematcha เปิดไปเปิดมาได้การเลยครับเพราะมีเรื่องนี้บันทึกอยู่เมื่อวันที่ ๑๕ ธันวาคม ๒๕๕๒ จึงขออนุญาต copy เรื่องราวที่บันทึกไว้นั้นมาเผยแพร่ต่อช่วงเที่ยงๆ วันนี้ซะเลย เรื่องราวจะเป็นยังไงติดตามได้ขอรับพี่น้อง
------------------------------
พบปะเยี่ยมเยียนพี่น้องประชาชนที่ตลาดเทศบาลตำบลเมืองพาน (15 ธ.ค.2552)
สวัสดีครับ พ.ต.ท.สุพจน์ มัจฉา รายงานตัวอีกรอบหนึ่งของวันนี้ครับผม
วันนี้มีเรื่องมาบอกมาเล่าให้สมาชิก Learners.in.th ฟังกันอีกเรื่องหนึ่งครับนั่นก็คือการออกไปพบปะเยี่ยมเยียนพี่น้องประชาชนที่ตลาดเทศบาลตำบลเมืองพานร่วมกับเจ้าหน้าที่สายตรวจรถจักรยานยนต์ของเรา โดยวันนี้ (15 ธ.ค.2552) ช่วงเวลาประมาณ 13.30 น.ผมกับสายตรวจออกพบปะเยี่ยมเยียนพี่น้องตามนโยบายการสร้างความอุ่นใจต่อความปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สินแก่พี่น้องประชาชนของ พ.ต.อ.มาโนช มีสกุลคุณ ผกก.สภ.พานที่เน้นและกำชับให้เจ้าหน้าที่ตำรวจทุกนายโดยเฉพาะอย่างยิ่งเจ้าหน้าที่สายตรวจจะต้องหมั่นออกตรวจตราดูแลรวมถึงเพิ่มความเข้มในการปฏิบัติหน้าที่ในความรับผิดชอบอย่างดีที่สุด ซึ่งส่วนหนึ่งก็คือการพบปะพูดคุยรวมถึงแนะนำเรื่องการป้องกันภัยเบื้องต้นและการรับทราบข้อมูลข่าวสาร ความต้องการและสิ่งอื่นๆ ที่พี่น้องต้องการให้เจ้าหน้าที่ตำรวจของเราปฏิบัติ
การพบปะเยี่ยมเยียนในวันนี้ก็คล้ายๆ กับทุกครั้งนั่นแหละคือนำข่าวสารข้อมูลใหม่ๆ ที่เกิดขึ้นที่โรงพักให้พี่น้องทราบว่ามีอะไรบ้าง สาเหตุเกิดจากอะไร แล้ววิธีป้องกันจะทำกันแบบไหนอะไรประมาณนี้ เพราะผมถือว่าหากพี่น้องของเรารู้เท่าทันเล่เหลี่ยมของคนร้ายซะอย่างแล้วโอกาสที่พี่น้องจะประสบกับเรื่องเหล่านั้นคงจะเป็นไปได้ยาก เมื่อพี่น้องไม่ตกเป็นเหยื่อของมิจฉาชีพสังคมเราก็จะมีแต่ความสุขเป็นการป้องกันไว้ดีกว่าแก้นั่นเอง ทั้งนี้เพราะพวกเราตำรวจเมืองพานได้ยึดถือและน้อมนำพระบรมราโชวาทของพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ 5 ที่พระราชทานไว้ว่าการจับผู้ร้ายนั้นไม่ถือเป็นความชอบ เป็นแต่นับว่าผู้นั้นได้กระทำครบถ้วนแก่หน้าที่เท่านั้น แต่จะถือเป็นความชอบต่อเมื่อได้ปกครองป้องกันเหตุร้ายให้ชีวิตและทรัพย์สินของข้าแผ่นดินในท้องที่นั้นอยู่เย็นเป็นสุขพอสมควรมาเป็นแนวทางในการทำงานซึ่งพระบรมราโชวาทนี้ไม่ว่ากาลเวลาจะผ่านไปเนิ่นนานเพียงใดก็ตามก็ยังคงความทันสมัยอยู่เสมอและใช้ได้ผลอย่างแท้จริง
การพบปะพี่น้องวันนี้ใช้เวลาประมาณ 2 ชั่วโมงซึ่งเป็น 2 ชั่วโมงที่มีค่ายิ่งแต่ก็ผ่านไปเร็วเหลือเกินเพราะเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมาก พี่น้องนั้นรู้จักผมรวมทั้งผมก็รู้จักเกือบทุกคน ทุกคนเมื่อพบผมก็ "โอ้ สวป.แหม หายไปไหนมาตั้งสามสี่วันแล้ว ไม่เห็นมาแอ่วหากันเลย" เนี่ยะ ส่วนใหญ่จะพูดประมาณนี้ แหม ก็อำเภอพานมันกว้างน่ะครับมีตั้ง 15 ตำบล (ใน 15 ตำบลนี้ สภ.พานรับผิดชอบ 13 ตำบลอีก 2 ตำบลคือตำบลแม่อ้อและสันมะเค็ดอยู่ในความรับผิดชอบของ สภ.แม่อ้อ) แล้วทุกวันหลังจากเสร็จงานเสร็จการที่โรงพักผมก็จะต้องออกไปเยี่ยมเยียนพี่น้องของผมตามที่ต่างๆ ผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันไปตำบลนั้น หมู่บ้านนี้ก็เลยไม่ได้มาพบพี่น้องที่ตลาดนี่น่ะ ไม่ว่ากันนะครับ ผมจะบอกพี่น้องอย่างนี้ พี่น้องก็ไม่ว่าอะไรหรอก "แหม เซ้ย (แซว) สวป.เล่นบ่ดาย แต่ยังดีนะที่ได้ยินเสียงทางวิทยุตอนจัดรายการก็เลยเหมือนกับเจอกันตลอด ขอหื้ออยู่เมืองพานไปเมินๆ (นาน) เน้อ" ขอบคุณครับผม
ที่ตลาดเทศบาลเมืองพานวันนี้ผู้คนค่อนข้างพลุกพล่านซึ่งทำให้พ่อค้าแม่ขายหน้ายิ้มกันเป็นแถวเลยทีเดียว เพราะการค้าขายนั้นจะต้องพึ่งลูกค้าเป็นหลัก วันไหนมีลูกค้ามากก็ขายได้ดี แถมมีกำไรอีกต่างหาก แต่ถ้าวันไหนไม่มีลูกค้าก็หน้าแห้งกันล่ะ มิน่าล่ะพอเข้าไปปั๊บเห็นแต่รอยยิ้มทุกคนเลย (แหม ตอนแรกคิดว่าพี่ๆ น้องๆ ยิ้มเพราะเห็นผมเข้าไปเสียอีก (ฮา(ไม่ออก))) ก็ดีนะครับ ยิ่งเห็นรอยยิ้มของพี่น้องแล้วมันทำให้มีความสุขยังไงบอกไม่ถูก ผมถือว่าทุกคนคือญาติของผมเมื่อญาติเรามีความสุขเราก็มีความสุขด้วย
สิ่งที่มีค่ายิ่งที่ผมได้รับจากพี่ๆ น้องๆ ในวันนี้นอกจากการนำความรู้ความเข้าใจไปให้แล้วก็คือข้อมูลข่าวสารครับ พี่น้องหลายคนบอกผมเรื่องราวเบาะแสต่างๆ ที่พี่น้องรู้ไม่ว่าจะเป็นใครเสพยาเสพติด ใครเป็นหัวโจกของกลุ่มวัยรุ่นกวนเมือง(บางคน) อะไรประมาณนี้ ทำให้มีข้อมูลที่จะนำไปใช้ในการทำงานเพิ่มขึ้นอีกหลายอย่าง ขอบคุณมากเลยสำหรับข้อมูลอันมีค่ายิ่งเหล่านี้ พี่น้องไม่ต้องกลัวนะครับว่าใครเป็นคนบอกหรือคนแจ้งตำรวจเรา เราจะเก็บไว้เป็นความลับที่สุดเลยทีเดียว นี่แหละครับคือความร่วมมือ ร่วมแรง ร่วมใจจากพี่น้องเมืองพานอันเป็นที่รักยิ่งของผมและตำรวจทุกคน ขอบคุณแต๊ๆ
สุดท้ายนี้ผมขอขอบคุณพี่น้องทุกคนที่ให้ความร่วมมือในการปฏิบัติงานของตำรวจเมืองพานด้วยดีตลอดเสมอมาทำให้เมืองพานเป็นเมืองที่มีความรอยยิ้ม มีความสุข และเป็นเมืองที่ใครๆ ก็อยากจะมาอยู่มาสัมผัส และหวังว่าปีใหม่ 2553 ที่จะถึงนี้ผมคงมีโอกาสได้รับใช้พี่น้องอีกปีหนึ่งหลังจากอยู่มาได้ 5 ปีเศษแล้ว (ผมมาอยู่ที่นี่ตั้งวันที่ 22 พฤศจิกายน 2547) รวมทั้งขออวยพรปีใหม่มายังพี่น้องทุกคนว่า
สวัสดีครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น