สวัสดีเวียงป่าเป้า (๒๑ มิถุนายน ๒๕๕๔)

วันนี้ผมเดินทางไปปฏิบัติหน้าที่สารวัตรสืบสวนสถานีตำรวจภูธรเวียงป่าเป้าตามคำสั่งตำรวจภูธรจังหวัดเชียงรายที่ ๕๓๕/๒๕๕๔ ลงวันที่ ๑๗ มิถุนายน ๒๕๕๔ ที่ให้ผมมาปฏิบัติเป็นเวลา ๓ เดือนนับตั้งแต่วันที่ ๒๐ มิถุนายนนี้เป็นต้นไปเรียบร้อยแล้ว เพื่อนๆ หลายคนโดยเฉพาะอย่างยิ่งใน Facebook (http://facebook.com/supote.matcha)บอกว่าไม่เห็นบอกกล่าวกันบ้างเลย น้อยใจแล้วล่ะประมาณนั้น แต่...เรื่องนี้ผมเองก็ไม่รู้มาก่อนเหมือนกันเพราะเมื่อวานคือวันที่ ๒๐ มิถุนายนซึ่งคำสั่งนี้มีผลผมก็ยังไม่รู้ ตำรวจที่โรงพัึกพานตั้งแต่ผู้กำกับการลงมาก็ไม่รู้ คำสั่งเพิ่งไปถึงโรงพักพานเวลาราวๆ ใกล้สามโมงเย็นซึ่งช่วงเวลานั้นผมยังทำหน้าที่เป็นวิทยากรให้ความรู้แก่นักเรียนโรงเรียนพานพิเศษพิทยาเรื่องยาเสพติดอยู่เลย พอไปถึงโรงพักก็เห็นคำสั่งนี้แทบจะพร้อมๆ กับเจ้าหน้าที่สารบรรณที่รับหนังสือคำสั่งนี้จึงไม่มีเวลาเตรียมตัวหรือแม้จะบอกกล่าวกับใคร ต้องขอโทษด้วยนะครับ

"การเป็นข้าราชการนั้นคำสั่งของผู้บังคับบัญชา่คือสิ่งที่ต้องปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัด" ผมถือและปฏิบัติืลักษณะนี้มาตลอดและไม่เคยมีความน้อยอกน้อยใจอะไรทั้งสิ้น คำสั่งต้องเป็นคำสั่งและต้องปฏิบัติ นี่ผมคิดและัถือปฏิบัติอย่างนี้เสมอ ทีนี้เมื่อได้รับคำสั่งแล้วแม้ว่าช่วงที่รับทราบนั้่นจะมีผลคือตั้งแต่วันที่ ๒๐ มิถุนายน ๒๕๕๔ เป็นต้นไปแล้วก็ตามก็ต้องดำเนินการ แต่ครั้นจะไปรายงานตัวในวันนั้นก็ติดขัดอะไรหลายอย่าง อย่างเช่นเวลาก็เกือบหมดวันแล้ว ระยะทางก็ไกลพอสมควร (เวียงป่าเป้าห่างจากอำเ้ภอพานไปทางทิศตะวันตกประมาณ ๑๐๐ กิโลเมตร) จึงประสานไปยังผู้บังคับบัญชาโรงพักเวียงป่าเป้าว่าขอเลื่อนการรายงานตัวเป็นวันพรุ่งนี้ซึ่งก็คือวันนี้ ผู้บังคับบัญชาก็ใจดีบอกว่าไม่เป็นไรพรุ่งนี้มารายงานตัวก็ได้

เมื่อถึงวันรุ่งขึ้นซึ่งก็คือวันนี้ตอนเช้าผมออกจากบ้านเดินทางไปที่โรงพักพานเพื่อรับเอกสารหนังสือส่งตัวแล้วออกเดินทางไปเมื่อราวๆ เก้าโมงกว่าๆ ไปถึงโรงพักเวียงป่าเป้าประมาณสิบโมงครึ่ง เมื่อไปถึงก็ลงประจำวันไว้ตามระเบียบเสร็จแล้วไปดูสถานที่ทำงานใหม่

โรงพักเวียงป่าเป้าช่วงที่ผมเดินทางไปถึงนั้นอาคารหลังเก่าถูกรื้อทิ้งหมดแล้วอยู่ระหว่างการก่อสร้างอาคารหลังใหม่ซึ่งขณะที่เห็นยังไม่มีอะไรมากไปกว่าการปรับดินให้เรียบ ที่ทำงานใหม่ของตำรวจเวียงป่าเป้าใช้หอประชุมส่วนอำเภออำเ้ภอฝั่งตรงข้ามอาคารสถานีซึ่งส่วนใหญ่เจ้าหน้าที่ตำรวจจะมาทำงานที่นี่กัน ส่วนงานสืบสวนที่ผมมารับหน้าที่นั้นใช้อาคารเรือนแถวตำรวจด้านหลังอาคารสถานีเก่้าเป็นที่ทำงานจำนวน ๑ ห้องอยู่ด้านเหนือสุด ถัุึดไปก็เป็นที่พักของตำรวจและครอบครัว ผมอยู่ที่ตรงนี้กับลูกน้องชั้นประทวนอีก ๙ คนรวมเป็น ๑๐ คน ที่ทำงานค่อนข้างแคบ (แคบกว่าห้องทำงานของผมที่โรงพักพานเสียอีก) แต่ไม่เป็นไรครับสำหรับพวกเราตำรวจไทยทำได้เสมอสนุกดีด้วยซ้ำที่จะได้อยู่กันอย่างใกล้ชิด ๑๐ ชีวิตของพวกเราซึ่งมีผมเป็นนายตำรวจชั้นสัญญาบัตรเพียงคนเดียวที่เหลือเป็นชั้นประทวน (โรงพักเวียงป่าเป้าไม่มีตำแหน่งรองสารวัตรสืบสวนครับ)

ผมเองตั้งแต่จบจากโรงเรียนนายร้อยตำรวจมาจนถึงบัดนี้ไม่ค่อยได้ทำงานด้านสืบสวนมากนักส่วนใหญ่จะเป็นงานสอบสวนและงานป้องกันปราบปราม แต่อย่างไรก็ตามทั้งสองงานที่พูดถึงนั้นจะมีส่วนที่เกี่ยวข้องกับการสืบสวนเข้ามาปะัปนอยู่ด้วยเสมอเพราะฉะนั้นจึงไม่ถือว่าเป็นงานใหม่สำหรับผม

ดูที่ทำงานใหม่ทั้งสถานที่และห้องทำงานแล้วก็ขออนุญาตผู้บัึงคับบัญชาลากิจ ๓ วันเพราะต้องไปตระเตรียมข้าวของซึ่งจะนำมาใช้ชีิวิตที่เวียงป่าเป้านี้เนื่องจากที่บอกตอนต้นนั่้นแหละครับว่าผมไม่รู้มาก่อนเลยว่าจะมีคำสั่งออกมาและคำสั่งที่ออกมานั้นผมรู้เมื่อช่วงเย็นเมื่อวานนี่เองจึงไม่มีเวลาเตรียมอะไรเลย อีกอย่างหนึ่งที่ทำงานใหม่ (จำนวน ๓ เดือน) ของผมนั้นอยู่ห่างจากบ้านที่พะเยาร่วมๆ ๑๐๐ กิโลเมตรก็ต้องปักหลักหลับนอนกันที่เวียงป่าเป้านั่นแหละ จะกลับบ้านคงประมาณวันหยุดหรือโอกาสอำนวยเท่านั้นจึงต้องเตรียมอะไรหลายๆ อย่างที่จะนำไปใช้


ผมขอสัญญาว่าจะทำหน้าที่ที่ผู้บังคับบัญชามอบหมายครั้งนี้อย่างเต็มกำลังความสามารถและดีที่สุดเท่าที่คนคนหนึ่งพึงจะมีเพื่อ "พี่น้องประชาชน" อันเป็นที่รักของพวกเรา "ตำรวจไทย" ตลอดไป

สวัสดีเวียงป่าเป้า