วันจันทร์ที่ 17 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557

เย็นนี้ที่แม่จริม (๑๗ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๗)

๑ ๒ ๓...๗๘ ๗๙ ๘๐...๑๖๕ ๑๖๖ ๑๖๗...๘๕๖ ๘๕๗ ๘๕๘...๑,๐๓๔ ๑,๐๓๕...๗,๖๘๕
อ้ะ เย็นนี้พอแค่นี้ก่อนนะครับ

ปิดท้ายก่อนนอน

บ่ายแก่ๆ ผู้ชายกับผู้หญิงคู่หนึ่ง (รวมเป็น ๓ คน) เข้าไปหาผมซึ่งเข้าเวรสอบสวนอยู่

นี่ พี่จ่าขาหญิงคนหนึ่งพูด (เฮ้อ จ่าอีกแล้วเรา) หนูชื่อส้มโอค่ะ แหม!! เรื่องแค่นี้ถึงขนาดต้องฆ่าต้องแกงกันเลยเหรอ หนูไม่ยอมนะพี่จ่าขา”

ก็ต้องฆ่าซิ่คะพี่ดาบหญิงอีกคนหนึ่งพูดสวนในขณะที่หญิงคนแรกพูดยังไม่ทันจะจบประโยคดี (เอ้อ คนนี้ดีหน่อยยกให้เราเป็นดาบ) “ถ้าเป็นพี่ดาบ พี่ดาบก็ต้องฆ่า หนูก็ฆ่า 

อ้ะ เอาล่ะครับมพูดพร้อมทำไม้ทำมือให้หยุดก่อน ตกลงมันเรื่องอะไรกันครับ ค่อยๆ พูด ค่อยๆ จา ใครฆ่าใครแกง ทำไมต้องฆ่าต้องแกง เอาให้ชัดๆ หน่อยครับ

ผมฆ่าเองครับชายที่มากับสองสาวพูดขึ้น ก็แหม พี่หมู่ก็” (โอ๊ย คนนี้ลดให้ผมเป็นหมู่ เฮ้อ!!!) หรือพี่หมู่จะกินไก่สดๆ แบบยายผีปอบส้มโอเมียผมนั่นโดยไม่ฆ่าซะก่อนจะเอาไปแกงทำอาหาร ถามหน่อย

ราตรีสวัสดิ์ครับพี่น้อง

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น