วันนี้วันจันทร์ที่ ๓ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๗ ช่วงเช้าผมนั่งทำงานที่โรงพักแม่จริมเป็นหลักเพราะเป็นช่วงต้นเดือนที่จะต้องควบคุมสั่งการและดูแลการรายงานข้อมูลต่างๆ ของเดือนที่ผ่านมาไปยังหน่วยงานที่เกี่ยวข้องซึ่งทุกๆ เดือนจะมีลักษณะเช่นนี้ครับการรายงานข้อมูลต่างๆ ในยุคสมัยปัจจุบันสะดวกสบ่ายไม่เหมือนสมัยก่อนเพราะข้อมูลเกือบทุกอย่างเรารายงานผ่านระบบ Intranet ที่ชื่อว่า E-cop ซึ่งมีลักษณะคล้ายคลึงกับอีเมล์หรืออื่นๆ ในโลกไซเบอร์นั่นเอง ไม่ต้องใช้เจ้าหน้าที่นำสาร แค่อย่หน้าจอแล้วส่งข้อมูลไปก็เรียบร้อย ง่ายๆ สะดวก ประหยัดจริงๆ ยุคนี้สมัยนี้
ย่อยอาหารกลางวันกันหน่อย
“สวัสดีจ้า” ผมทักเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง “เรียนอยู่ชั้นไหนคะลูก”
“สวัสดีเจ๊าลุงต๋ำหนวด” เด็กตอบ “หนูเฮียนอยู่ชั้น ป.๖ เจ๊า”
“จ้า เรียนเก่งไหมลูก” ผมถามเด็ก
“เก่งเจ๊า” เด็กตอบพร้อมทำท่าทางมั่นใจสุดๆ “ตั้งแต่ ป.๑ ถึง ป.๖ หนูสอบได้ที่ ๑ ทุกครั้งเลยนะเจ๊าลุง”
“อ๊า .... สุดยอดจริงๆ เก่งมาก ได้ที่ ๑ ทุกครั้ง เยี่ยม” ผมชม
“ก็จะไม่ให้ได้ที่ ๑ ได้จะใดล่ะเจ๊า” เด็กตอบอีกครั้งพร้อมยืดอกอย่างภูมิใจ “ก็ทั้งชั้นน่ะมีหนูแค่คนเดียวตั้งแต่ ป.๑ ถึง ป.๖ เจ๊า”
“สวัสดีเจ๊าลุงต๋ำหนวด” เด็กตอบ “หนูเฮียนอยู่ชั้น ป.๖ เจ๊า”
“จ้า เรียนเก่งไหมลูก” ผมถามเด็ก
“เก่งเจ๊า” เด็กตอบพร้อมทำท่าทางมั่นใจสุดๆ “ตั้งแต่ ป.๑ ถึง ป.๖ หนูสอบได้ที่ ๑ ทุกครั้งเลยนะเจ๊าลุง”
“อ๊า .... สุดยอดจริงๆ เก่งมาก ได้ที่ ๑ ทุกครั้ง เยี่ยม” ผมชม
“ก็จะไม่ให้ได้ที่ ๑ ได้จะใดล่ะเจ๊า” เด็กตอบอีกครั้งพร้อมยืดอกอย่างภูมิใจ “ก็ทั้งชั้นน่ะมีหนูแค่คนเดียวตั้งแต่ ป.๑ ถึง ป.๖ เจ๊า”
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น