คืนนี้ที่แม่จริม (๓๐ สิงหาคม ๒๕๕๗)

คืนนี้ตั้งแต่เวลาประมาณสองทุ่มเศษๆ ผมมานั่งอยู่ที่โรงพักแม่จริมเหมือนเดิมครับ ซึ่งคืนนี้ค่อนข้างจะเงียบเหงามากเป็นพิเศษ (แม้ทุกๆ คืนที่ผ่านมาจะเงียบเหงาก็ตาม) เพราะนอกจากจะเป็นวันหยุดที่จะมีเจ้าหน้าที่อยู่โรงพักเฉพาะผู้เข้าเวรยามแล้วฝนก็ยังตกมาอีกด้วย แต่ก็ดีไปอย่าง ชุ่มฉ่ำเย็นดีเหมือนกัน แล้วงานที่โรงพักมีมากไหม ตอบว่าไม่มีเลย ไม่มีจริงๆ (เฉพาะในส่วนของผมนะ) แต่ถ้าจะถามต่อไปว่า อ้ะ เมื่องานไม่มีแล้วมาทำไม ก็จะตอบว่าก็ไม่รู้จะอยู่บ้านทำไมเหมือนกัน อะไรที่บ้านที่จะเป็นเครื่องอำนวยความสะดวกต่างๆ น่ะไม่มีซักอย่าง ทีวีเอย ตู้เย็นเอย ไม่มีครับ ไม่ใช่จะยากจนค่นแค้นถึงขนาดนั้นหรอก เพียงแต่ผมไม่เอามันมาเองตั้งแต่ย้ายมาอยู่แม่จริมใหม่ๆ แล้ว ถ้าจะดูอะไรก็ไปดูซะที่โรงพักก็สิ้นเรื่อง ที่บ้านใช้เพียงที่ซุกหัวนอนก็พอ สบายไปหลายเหมือนกัน ไม่ต้องกังวลอะไร อยู่ที่นี่ตัวคนเดียว ลูกเมียอยู่อีกทางหนึ่ง เราอยู่ทางนี้คนเดียวก็ทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุด ลูกเมียก็ใช้วิธีโทรศัพท์หากัน สบายๆ ครับชินซะแล้วสำหรับเรา

อยู่ให้มัน ตายกัน ไปหนึ่งข้าง
ในระหว่าง ตำรวจ กับโรงพัก
แม้ไม่มี งานอะไร มากมายนัก 
แต่ก็รัก ที่จะอยู่ คู่กับมัน