คืนนี้ที่แม่จริม (๒๘ สิงหาคม ๒๕๕๗)

คืนนี้ตั้งแต่เวลาประมาณสองทุ่มเศษๆ เป็นต้นไปผมไปนั่งเป็นกำลังคอยเหตุหรือเสริมการปฏิบัติที่โรงพักแม่จริมเหมือนเดิมครับ อย่างที่เคยบอกไว้นั่นแหละว่าโรงพักบ้านนอก ไกลปืนเที่ยง อยู่ท่ามกลางหุบเขาลำเนาไพรแบบแม่จริมก็เป็นแบบนี้นี่แหละ ไม่มีหรอกแสงสีเสียง แหล่งบันเทิงเริงรมย์แบบที่อื่นๆ เขา ตกค่ำหน่อยพี่น้องก็เข้าบ้านเข้าช่องกันหมด ถนนหนทางแทบจะไม่มียวดยานพาหนะ โล่งหูโล่งตา แต่ที่สำคัญก็คือที่นี่มีแหล่งธรรมชาติที่ยังคงสภาพเดิมๆ ไว้อยู่ นี่ซิ่สำคัญกว่าเพราะถ้าความเจริญเข้ามาเมื่อไร แหล่งธรรมชาติก็แทบจะหายไปในทันที อีกอย่างหนึ่งบ้านเมืองก็สงบเงียบ เหตุเภทภัยต่างๆ แทบไม่มีเกิดขึ้น พี่น้องก็สบายรวมถึงตำรวจเราด้วย

เป็นเมืองไกล ปืนเที่ยง ในหุบเขา
อยู่กลางป่า พนาเนา ไร้สีแสง
ไม่มีสิ่ง ขับกล่อม มาแสดง
แต่มีแหล่ง ธรรมชาติ ให้รื่นรมย์