"ขอบคุณมากครับเจ๊..." ผมกล่าวขอบคุณเจ๊หลั่นเจ้าของห้างทองใหญ่ที่สุดในอำเภอผู้คร่ำหวอดในวงการนี้มานานจนสามารถมองด้วยตาเปล่าก็รู้ว่าอันไหนคือทองจริงทองเก๊ซึ่งมาเป็นพยานคดีแก๊งตกทองให้กับร้อยเวร "...ของเจ๊หลั่นเรียบร้อยแล้วครับ"
"ฮ้า ด้วยความเต็มใจฮ้าอ้ายลุงดาบอู๊ดสุดหล่อ..." เจ๊หลั่นกล่าวตอบ "...แต่เจ๊มีปัญหาคาใจจะถามหน่อยฮ้า คือตำรวจโรงพักนี้เขารู้ได้ยังไงฮ้าว่าอันไหนคือทองแท้อันไหนคือทองเทียม แบบว่าเจ๊ไม่มีความรู้ตรงนี้เลย มืดตึ้บ อ้ายลุงดาบช่วยอธิบายให้เจ๊หายข้องใจหน่อยได้ไหมฮ้า"
"อ๋อ คืองี้ครับเจ๊..." ผมเริ่มอธิบาย "...ทองแท้กับทองเทียมเนี่ยะดูเผินๆ จะเหมือนกันจนแทบแยกไม่ออก แต่จะต่างกันนิดนึงก็คือทองแท้น่ะหางมันจะสีทองทั้งหมด ส่วนทองเทียมหางมันจะมีรอยขาวๆ ตรงปลายนิดหน่อยน่ะครับ"
"ว้าววว เจ๊เข้าใจแล้วฮ้า..." เจ๊หลั่นพูดแบบดีใจ "...นั่นไงมาพอดี มานี่เร้วทองแท้ ทองเทียม มาหาเจ๊เร้ววว" แล้วกระดิกนิ้วเรียกเจ้าทองแท้กะทองเทียมหมาแฝดประจำโรงพักให้ไปหา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น