บ่ายแก่ๆ วันหนึ่งขณะผมอยู่ที่โรงพักมีสาวสวยหน้าตาจิ้มลิ้มเข้าไปหาที่ห้องทำงาน ในมือเธอถือกล้องถ่ายวิดีโอติดไปด้วย"สวัสดีเจ๊าอ้ายสารวัตร" เธอพูดขึ้นหลังจากนั่งลงบนเก้าอี้ตามที่ผมเชิญ
"น้องมีอะไรให้ตำรวจไทยคนนี้ัรับใช้ครับ" ผมถาม
"น้องอยากให้อ้ายสารวัตรไปทำคดีเด็ดเจ๊า" เธอตอบ
"โอ๊ะ" ผมกึ่งพูดกึ่งอุทาน "คดีเด็ด!!! สงสัยน้องมาหาผิดคนเสียแล้วมั้ง คดีเด็ดน่ะต้องไปหาอ้าย(พี่)พิสิทธิ์ กีรติการกุล คนหล่อคนดังที่ช่อง ๗ สีโน่น เปิ้นดังจะตาย เนี่ยะ ดีไม่ีดีได้รางวัลงามๆ ด้วยนะถ้าเรื่องได้ออกอากาศ"
"บ่ผิดหรอกเจ๊าอ้ายสารวัตร" เธอพูดด้วยสีหน้าท่าทางและแววตาจริงจัง
"แหม!!! ว่าไป เป็นไปได้ยังไงที่มาบอกให้ตำรวจไปทำคดีเด็ด" ผมถามด้วยความงุนงง
"เป็นไปได้เจ๊า อ้ายสารวัตรต้องไปกับน้องเดี๋ยวนี้เลยแล้วเอากำลังตำรวจไปเยอะัๆ ด้วย พอไปถึงน้องจะถ่ายทำคดีเด็ดให้อ้ายด้วยตัวเองเลยเจ๊า" เธอบอก
"อืมมมม... เอ้า ไปก็ไป" ผมพูดพร้อมยิ้มน้อยยิ้มใหญ่และคิดในใจว่าคราวนี้แหละจะได้ออกอากาศคดีเด็ดทางช่อง ๗ สีของอ้ายพิสิทธิ์เขาอีกครั้งดังไปทั่วประเทศแน่เลยสุพจน์มัจฉา ๕๕๕๕๕
"ขอบคุณเจ๊าอ้ายสารวัตรที่จะไปทำคดีเด็ดให้น้อง" สาวสวยคนนั้นพูดกับผมต่อ "เดี๋ยวอ้ายสารวัตรกับอ้ายตำรวจขับรถตามรถน้องไปก็แล้วกัน"
"ได้เลยครับ ด้วยความเต็มใจยิ่งที่ได้รับใช้" ผมพูดพร้อมยิ้มจนหน้่าบานชนิดหุบไม่ลง
สาวคนนั้นขับรถออกจากโรงพักโดยผมกับลูกน้องขับรถตามหลังไป ออกมาได้ประมาณ ๕ กิโลเมตรเธอก็จอดรถที่ที่แห่งหนึ่้งซึ่งเป็นสวนผลไม้แล้วเดินลงมา"อ้ายสารวัตรเจ๊าถึงแล้ว" เธอพูด "ที่นี่แหละที่จะให้อ้ายทำคดีเด็ด เดินตามน้องเข้าไปเลยนะเจ๊า"
ผมกับลูกน้องลงจากรถแล้วเดินตามเูธอเข้าไปในสวนผลไม้นั้นพลางคิดในใจว่าจะหามุมไหนที่ถ่ายทำแล้วออกมาดูดี
"อ้ายสารวัตรเจ๊า" เธอพูดกับผมเมื่อเดินเข้าไปถึงบริเวณกลางๆ สวนและชี้มือไปที่ต้นลำไยต้นหนึ่ง "นั่นไงเจ๊า จัึบเลย ลุงคนนั้นกำลังลักเด็ดลำไยของน้อง จับเลยเจ๊า จับเลย" พร้อมยกกล้องวิดีโอที่อยู่ในมือถ่ายภาพเพื่อนำไปประกอบคดีที่ลุงคนนั้นกำลังลักเด็ดลำไยของเธอ
---------------------------
ถูกแตนต่อย
วันหยุดวันหนึ่งช่วงฤดูฝนผมอยู่บ้านที่พะเยาแล้วก็ไม่ลืมที่จะทำหน้าที่สำคัญซึ่งมิอาจปฏิเสธได้ ทำไปเถอะครับแล้วทุกอย่างจะสบาย โล่งตา โล่งใจ สำคัญที่สุดคือโล่งหู ๕๕๕๕๕ ส่วนหนึ่งที่ทำก็คือถอนหญ้าหน้าบ้านเพราะฝนตกบ่อยมาก ตัดได้แป๊บเดียว โอ้โฮ ขึ้นเขียวอีกแล้ว ถอนไปถอนมาไปเจอแตนเจ้ากรรมต่อยเข้าให้ที่มือและแขนขวาท่อนล่าง เจ็บแป๊บถึงขั้วหัวใจเลยทีเดียว ผมวิ่งหนีขึ้นบ้านแล้วเอายาหม่องทา แต่ผู้ใหญ่(ที่)บ้านบอกว่า “ทายาหม่องอย่างเดียวไม่ได้นะคุณ ไปหาหมอเดี๋ยวนี้เลย” เอ้อ ทำไงได้ล่ะ “นี่คือคำสั่ง” ผมก็ไปซิ่ครับไปโรงพยาบาลพะเยาซึ่งอยู่ห่างบ้านไม่ถึงกิโลดี
ที่โรงพยาบาลตอนไปถึงคนไข้เยอะเลยต้องรอคิวกันหน่อย ระหว่างรอผมคุยกับหนุ่มคนหนึ่งอายุน้อยกว่าผมราวๆ ๕๐-๖๐ เดือนเห็นจะได้หน้าตาหัวหูปูดบวมโนฟกช้ำดำเขียวไปหมดเลยครับ น่ากลัวไม่ใช่น้อย ผมจึงถามน้องคนนั้นเขาว่า “น้องไปโดนอะไรมาหน้าตาถึงเป็นแบบนี้น่ะ” “ผมถูกแตนต่อยครับพี่” น้องเขาตอบผม
“เอ้อ พี่ก็ถูกแตนต่อยมาเหมือนกัน” ผมพูดพร้อมยกมือขวาที่บวมๆ ให้น้องเขาดู “นี่แสดงว่าต้อง(ถูกคนที่บ้านใช้)ทำงานในสวนเหมือนพี่ซิ่แตนถึงต่อยให้ เจ็บเหมือนกันนะ”
“ไม่ใช่หรอกครับพี่” เขาพูดต่อ “แตนของพี่กับแตนของผมน่ะคงจะคนละแตนแน่ๆ เลย”
“เอ๊ะ ยังไง” ผมถามต่อ “หรือว่าจะเป็นตัวต่อเพราะรูปร่างคล้ายๆ กัน”
“ไม่ใช่ทั้งนั้นแหละพี่” เขาตอบ “แตนกับต่อน่ะผมรู้จักดีและก็เคยถูกต่อยมาแล้วด้วย แต่ “แตน” ของผมน่ะมันคือ “นังแตน” ผู้ใหญ่(ที่)บ้านผมเอง แหม...กะอีแค่ผมพา “นังต่อ” คู่หูไปเล่นจุ๊กกรู๊ที่ม่านรูดหน่อยเดียว “นังแตน” มันตามไปเจอเข้าก็เลยต่อยผมซะหน้าตาอย่างที่พี่เห็นนี่แหละ เฮ้อ นังแตน”---------------------------
น้องทำงาน ส.ป.ก.
วันหนึ่งขณะที่ผมยืนอยู่หน้าโรงพัก มีสาวสวยคนหนึ่งเดินเข้ามาจึงเข้าไปต้อนรับและสอบถามว่ามีอะไรจะให้ตำรวจไทยช่วยเหลือบ้าง สาวคนนั้นบอกว่าจะมาแจ้งเอกสารหายผมจึงพาไปที่โต๊ะประจำวันเพื่อลงบันทึกการแจ้งให้เธอช่วงหนึ่งระหว่างพูดคุยกันผมถามน้องคนนั้นว่า "สุมาเต๊อะน้อง น้องทำงานที่ไหนครับ"
"ส.ป.ก.เจ๊า" เธอตอบผม
"อ๋อ ส.ป.ก. สำนักงานการปฏิรูปที่ดินเพื่อเกษตรกรรมหรือครับ" ผมถามย้ำ
"บ่ใจ้เจ๊าอ้าย" เธอพูดพร้อมยิ้มที่มุมปากนิดหนึ่งก่อนจะบอกต่อไปว่า "น้องเป็นสาวขายประกันเจ๊า"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น