มาฟังผู้กำกับเขาคุยกันดีกว่า (๓๐ มิถุนายน ๒๕๕๘)

ผู้กำกับ : สวัสดีฮ่าผู้กำกับ
ผู้กำกับ : สวัสดีครับผู้กำกับ ไม่ทราบว่าผู้กำกับมีอะไรจะให้โรงพักเรารับใช้ครับ
ผู้กำกับ : คืออย่างงี้ฮ่าผู้กำกับ อาคารโรงพักนี้สวยมาก เดี๊ยน เอ๊ยผมในฐานะผู้กำกับการแสดงก็เลยอยากจะขอใช้อาคารโรงพักเป็นสถานที่ถ่ายหนังฮ่าผู้กำกับ

โรงพักเฮฮา : ตอน "วันพระตำรวจเข้าวัดเข้าวาถือศีลกินเพลหรือเปล่า" (๓๐ มิถุนายน ๒๕๕๘)

ป้าแก้ว : อ้ายลุงดาบอู๊ดเจ๊า วันนี้วันศีล(วันพระ) ต๋ำหนวดเปิ้นเข้าวัดเข้าวา ถือศีลกินเพล นุ่งขาวห่มขาวและนอนที่วัดกั๋นก่อเจ๊า
อ้ายลุงดาบ : อ๋อ มีบางส่วนน่ะครับป้าโดยเฉพาะคนที่ไม่ติดหน้าที่เวรยาม แต่ยังไง้ยังไงเราก็ยังคงจัดตำรวจส่วนหนึ่งเตรียมพร้อมไว้จับคนแก่ที่ชอบเล่นไพ่ในวันพระเหมือนเดิมแหละคร้าบบบ ๕๕๕๕
ป้าแก้ว : ฮึ บ่คุยด้วยแล้ว ฮู้ตัน (รู้ทัน)ป้า

วันนี้วันพระ (๓๐ มิถุนายน ๒๕๕๘)

สุขสันต์สุขศรี วันนี้วันพระ ขอเชิญลดละ อบายมุข
ธรรมะพระองค์ นั้นส่งเสริมสุข ขจัดเรื่องทุกข์ ความเศร้าหม่นหมอง
สุขกายสุขใจ แจ่มใสเบิกบาน ด้วยธรรมะนั้น เปรียบปานแสงส่อง
ให้ถึงจุดหมาย เส้นชัยเรืองรอง ขอธรรมะป้อง พี่น้องทั่วกัน

พจนาลีซ่า (๓๐ มิถุนายน ๒๕๕๘)

"พี่พจน์ๆ ภาพนี้ไม่ได้หมายถึงพี่พจน์เป็นกะเทยนะ แต่หมายถึงรอยยิ้มพี่พจน์น่ะเหมือนโมนาลิซ่าเลย น่ารักจัง รักได้ไหมคะ" เพื่อนในเฟสคนหนึ่ง (สวยด้วย) ส่งภาพนี้พร้อมคำบรรยายที่ว่ามาให้ผมทางช่องข้อความ"

ว้าวววว รักได้จ้า รักเลย ไม่ต้องรอ ๕๕๕

โรงพักเฮฮา : ตอน "ตำรวจตรวจขี้หมา" (๓๐ มิถุนายน ๒๕๕๘)

"ตำรวจตรวจขี้หมาจะมาทำอะไรผมได้ อี้โธ่" ผู้ต้องหารายหนึ่งพูดปรามาสใส่หน้าตำรวจ

ต่อมา...
"...จากพยานหลักฐานซึ่งพบที่รองเท้าผู้ต้องหาซึ่งเป็นอุจจาระสุนัขนั้นผลการตรวจยืนยันทางนิติวิทยาศาสต์ระบุว่าเป็นสิ่งเดียวกันกับอุจจาระสุนัขของบ้านผู้เสียหายในวันและเวลาเกิดเหตุ น่าเชื่อว่าตามวันเวลาเกิดเหตุผู้ต้องหานี้ได้เข้าไปลักทรัพย์ในบ้านผู้เสียหายจริง เห็นควรสั่งฟ้อง..." พนักงานสอบสวนสรุปความเห็นเสนอผู้บังคับบัญชา

โรงพักเฮฮา : ตอน "ขอบคุณมากนะฮ้าพี่ๆ ตำรวจ) (๓๐ มิถุนายน ๒๕๕๘)

ผู้กำกับ : ขอบคุณมากนะฮ้าพี่ๆ ตำรวจทุกคน
พี่ๆ ตำรวจ : ไม่เป็นไรครับผู้กำกับ
ผู้กำกับ : ห้องน้ำโรงพักนี้สะอ๊าดสะอาดฮ่า ตำรวจก็ใจดี๊ใจดี โลเกชั่นก็ง้ามงาม ผมว่านะฮ้าหนังเรื่องหน้าถ้าผมเป็นผู้กำกับการแสดงอีกอยากจะขอยืมใช้ตัวโรงพักเป็นที่ถ่ายทำด้วยฮ่า รักนะพี่ๆ ตำรวจ จุ๊บๆ ฮ่า บ๊ายบาย

สวัสดีวันอังคาร (๓๐ มิถุนายน ๒๕๕๘)

สวัสดี พี่น้อง และผองเพื่อน
อังคารเยือน อีกครา พาสุขสันต์
จงมีสุข แจ่มใส ใจเบิกบาน
สุขสราญ ทั่วกัน อังคารเอย

อาหารกลางวันจ้า (๒๙ มิถุนายน ๒๕๕๘)

อาหารกลางวันจ้า
จ้าดลำหนากินกันไหม
ถูกหลักอนามัย
และร่างกายก็แข็งแรง
เชิญจ้ามากินกัน
เชิญทุกท่านทุกหนแห่ง
ลาบหลู้เลือดแดงแดง
ไม่แสลงขอรับรอง

วันนี้ที่แม่จริม (๒๙ มิถุนายน ๒๕๕๘)

ก่อนจะทำงาน โบราณท่านว่า ทำหน้าทำตา ให้มันดูเก๋
ถ้าทำหน้าบึ้ง เครียดขึ้งไม่เท่ เพราะว่าเสน่ห์ อยู่ที่หน้าตา
เชื่อคำโบราณ ที่ท่านสอนสั่ง ก็เลยมานั่ง ปั้นตาปั้นหน้า
ดูดี๊ดูดี ดูมีราคา น่ารักด้วยหนา อ้ะอ๊าใช่เลย ๕๕๕

โรงพักเฮฮา : ตอน "เมื่อคนหูตึงมาแจ้งความ" (๒๙ มิถุนายน ๒๕๕๘)

ลุงคนหนึ่งซึ่งเป็นคนหูตึงเดินเข้ามาหาผมที่โรงพัก...

ลุง : อ้ายลุงดาบ ลุงอยากจะขอเข้าห้องน้ำหน่อยได้ไหม
อ้ายลุงดาบ : แล้วมีทรัพย์สินอะไรสูญหาย เสียหายไปยังไงมั่งครับ อีกอย่างสร้อยที่ลุงว่าโดนขโมยไปน่ะหนักกี่บาท ราคาเท่าไร แล้วก่อนหายลุงเอาเก็บไว้ที่ไหนครับ
ลุง : อ๋อ ลุงปั่นรถถีบจากบ้านมา มาคนเดียว บ้านลุงอยู่ห่างโรงพักแค่ ๓-๔ โลเอง
อ้ายลุงดาบ : งั้นก็ดีใจด้วยนะครับที่ว่าของที่หายน่ะจริงๆ แล้วไม่ได้หายเพียงแต่ป้าแกเอาไปเก็บไว้อีกที่หนึ่ง

โรงพักเฮฮา : ตอน "มาขอจดทะเบียนสมรส" (๒๙ มิถุนายน ๒๕๕๘)

ผู้ชาย ๒ คนอายุราวพ่อลูกกันใส่เสื้อสีรุ้งสดใสเดินยิ้มเข้ามาที่โรงพัก
"ลุงจะมาขอจดทะเบียนสมรสน่ะอ้ายลุงดาบ" ลุงพูดกับผม
"อ๋อ ลุงครับ..." ผมตอบ "...จดทะเบียนสมรสน่ะต้องไปที่อำเภอครับ เอ้อ ว่าแต่ว่าลุงจะพาลูกชายมาจดใช่ไหมครับ"
"ฮึ..." คราวนี้หนุ่มรุ่นลูกที่มากับลุงพูดพร้อมทำหน้างอนๆ "...ลุงน่ะเปิ้นเป็นผัวหนูฮ้าอ้ายลุงดาบ ไม่ใช่พ่อ ที่อเริกาเพศเดียวกันเขาจดทะเบียนสมรสได้ก็เลยจะมาขอจดมั่งฮ้า"

เห็นหลายคน เปลี่ยนภาพ เป็นสีรุ้ง,เรารุ่นลุง จะเปลี่ยนมั่ง ก็ไม่กล้า

กลัวลูกหลาน ขำกลิ้ง ติ๊งต๊องนา,อย่าเปลี่ยนเลย ดีกว่า เชื่อนะลุง

ลุงเลยไม่เปลี่ยน ๕๕๕

สวัสดีวันจันทร์ (๒๙ มิถุนายน ๒๕๕๘)

วันจันทร์ หมุนผ่านเวียนมา ถึงซึ่งอีกครา แล้วนะวันนี้
วันจันทร์ นั้นเป็นวันดี สุขขังสุขี ชีวีสำราญ
วันจันทร์ พบกันวันนี้ ขอเพื่อนน้องพี่ จงมีสุขสันต์
วันจันทร์ สดชื่นเบิกบาน สวัสดีทุกท่าน วันจันทร์วันดี

ผลงานวันหยุด (๒๘ มิถุนายน ๒๕๕๘)

…ใครนะ น่ารักเนาะ
พูดก็เพราะ งานบ้าน ก็ที่หนึ่ง
ถ้าใครเห็น คงจ้อง มองตะลึง
นึกไม่ถึง ผู้ชาย ไยน่ารัก
อ๋อทางบ้าน สั่งสอน มาดีน่ะ
จริงจริงนะ ภาพที่เห็น เป็นประจักษ์
ถ้าผ่านมา อย่าลืม แวะทายทัก
เขาสักพัก บ้างนะ จะขอบคุณ

บัวเหล่าที่ห้า (๒๘ มิถุนายน ๒๕๕๘)

ได้ดังสมใจ ไปเลยงานนี้
เพื่อนพ้องน้องพี่ ดีใจกับเจ้า
ที่ไม่ได้มา อยู่วงการเรา
ไม่งั้นตัวเจ้า คงสร้างปัญหา
ความคิดความอ่าน สันดานบ่งชัด
อย่างที่เขาจัด บัวเหล่าที่ห้า
มีค่าแค่เป็น อาหารปูปลา
คงหมดปัญญา ขึ้นมาพ้นน้ำ

สวัสดีวันอาทิตย์ (๒๘ มิถุนายน ๒๕๕๘)

สวัสดีวันอาทิตย์ ญาติสนิทมิตรสหาย
เพื่อนพ้องผองหญิงชาย สุขใจกายทั้งคืนวัน
สวัสดีวันอาทิตย์ สิ่งที่คิดและที่ฝัน
ขอให้ได้มาพลัน สุขสราญกันทุกคน

สังคมมันเปลี่ยนไป ทำให้ใจคนเปลี่ยนแปลง
ความคิดที่แสดง ส่อให้เห็นเช่นนิสัย
รู้ถึงการอบรม ว่าถูกบ่มเพาะเช่นไร
สังคมมันเปลี่ยนไป ทำให้ใจคนเปลี่ยนแปลง

ขออภัยด้วยนะครับที่ไม่ได้เซ็นเซอร์ข้อความที่ไม่สุภาพออกเพราะผมต้องการให้พี่น้องเห็นว่าเขาเขียนและความในใจของเขาเป็นอย่างไร

สำเนียงส่อภาษา กริยาส่อสกุล
ผู้ดีไพร่สถุน อยู่ที่คุณนั่นแหละทำ

วันหยุดทำอะไร (๒๗ มิถุนายน ๒๕๕๘)

ป้าแก้ว : กริ๊งงงง ห้าโหลๆ อ้ายลุงดาบ วันเสาร์นี้อ้ายลุงดาบยะหยัง (ทำอะไร) เจ๊า
อ้ายลุงดาบ : อ๋อป้าแก้ว วันนี้ผมสบายๆ ครับ ไม่ต้องทำอะไรซักกะอย่าง นอนดูทีวีที่บ้านเล่นเพลินๆ แบบว่าไม่มีอะไรทำน่ะครับ ว้าววว

สวัสดีวันเสาร์ (๒๗ มิถุนายน ๒๕๕๘)

คนร่ะยองพูดเหน่อจริงหรือเปล่า (๒๖ มิถุนายน ๒๕๕๘)

คนกรุงเทพ : พี่ทิดอู๊ดครับ ทำไมคนระยองบ้านพี่ทิดถึงพูดเหน่อๆ ล่ะครับ
พี่ทิ่ดอู๊ด : แหม่ ใครบอกว่าคนร่ะยองพูดเหน่อ คนกรุงเทพตังหากที่พูดเหน่อ ดูนู่นฮิ่ นั่นน่ะ คนร่ะยองเค้าพูด “ร่ถ” แต่คนกรุงเทพพูดเป็น “รถ” จริงๆ แล่วน่ะมัน “ร่ถ” เกี๊ยไม่ใช่ “รถ” แหม่ คนกรุงเทพนี่พูดซะเหน่อเชีย ๕๕๕

เมืองแกลงแหล่งนักกลอน (๒๖ มิถุนายน ๒๕๕๘)

คนเมืองแกลง แหล่งนักกลอน แน่นอนครับ
ต้นตำรับ สุนทรภู่ ครูอักษร
คนเมืองแกลง เจ้ากวี ศรีโคลงกลอน
เราสืบทอด สุนทร - ภู่ท่านมา
สุนทรภู่ ครูกวี ศรีสยาม
ระบือนาม ก้องไกล ในโลกหล้า
ท่านคือเจ้า ตำรับ และตำรา 
เรารุ่นหลัง ต้องรักษา สืบต่อไป
คนเมืองแกลง จะต้อง ไม่ทอดทิ้ง 
ต้องสานต่อ ให้ยิ่ง ยืนยาวใหญ่
สุนทรภู่ แม้ตัวท่าน จะจากไป
แต่จิตใจ ท่านอยู่ใน ไทยทุกคน
ในเมื่อเรา เป็นลูกหลาน ของท่านภู่ 
ซึ่งถือเป็น ศิษย์มีครู ผู้ฝึกฝน
จึงจำต้อง ใส่ใจ ในกมล 
สืบต่อผล ของท่าน เท่านานเอย

คนระยอง ลูกหลานของ สุนทรภู่ 
คนระยอง ศิษย์มีครู อยู่ทุกหน
คนระยอง แต่งกลอนเป็น เด่นทุกคน
คนระยอง ไม่อับจน เรื่องโคลงกลอน
เราคนไทย ด้วยเช่นกัน ฉันท์กลอนกาพย์
เราคนไทย ต่างซึมทราบ แต่เก่าก่อน
เราคนไทย ล้วนเข้าใจ ในบทกลอน
เราคนไทย ชื่อกระฉ่อน กลอนกวี

ฉันรั่กร่ะยอง ร่ะยองเอาได้ พูหญิงพูชาย น่ารั่กเค้าเช่ด
เถ้ากินแกงไก่ ใส่ม่ะเขือเม่ด เถ้ากินแกงเป็ด ใส่ม่ะเขือยาว
ก้ะปิน่ามปลา ทุ่กหน้าเบิกบาน ร่ะยองบ้านฉัน นั่นไม่มีเหงา
ผู้คนมากหน้า มาเที่ยวบ้านเรา ทั่งหนุ่มทั่งสาว เด็กคนแก่มี
ถนนหนทาง ไม่มีกะหลุก จะนั่งเดินลุ่ก สนุกทุ่กที่
ร่ถไม่ต้องสุย ลุยได้ทันที แหม่ต้องงี่ฮิ่ ที่นี่ร่ะยอง
ฉันรั่กร่ะยอง ร่ะยองน่ารั่ก เชิญมาทายทั่ก กันหนะพี่น่อง
ร่ะยองเอาได้ ไม่ใช่เป็นรอง เป็นหนึ่งใช่สอง ร่ะยองของเรา

ไปไหนมา เปล่า...ไปตลาดมา 
เอกลั่กษณ์ ภาษา ร่ะยองฮิ
ฟังสนุก แถมก็ ยังเพร่าะดี
ไปเที่ยวฮิ่ วันนี่ ที่ร่ะยอง

วันนี้ที่แม่จริม (๒๖ มิถุนายน ๒๕๕๘)

วันนี้ควบ ๓ ตำแหน่งจ้า เอ๊...แล้วตกลงผมชื่ออะไรเนี่ย ๕๕๕

แปดนาฬิกายืนตรงเคารพธงชาติ (๒๖ มิถุนายน ๒๕๕๘)

"สำหรับภารกิจการปฏิบัติประจำวันนี้มี ๑๐๘ เรื่องดังนี้ ๑.ให้... ๒.ให้... ๓.ให้... ฯลฯ ๘๗.ห้าม... ฯลฯ ๑๐๐. จง... ๑๐๒.จง... ฯลฯ ๑๐๘.ให้... ทุกคนทราบ , ทราบ"
ดีมาก ออกปฏิบัติหน้าที่ได้ , ทั้งหมดแถว...ตรง เลิกแถว

ยี่สิบหก มิถุนา มาบรรจบ
เป็นวันครบ รอบวันเกิด สุนทรภู่
ยอดกวี ศรีสยาม นามชั้นครู
บันทึกอยู่ ทั้งไทย และต่างแดน
บทกวี ที่ท่าน บรรจงแต่ง
ทุกหนแห่ง เชิดชู และหวงแหน
มีคุณค่า เลื่องลือไกล ไปทุกแดน
ทั้งแว่นแคว้น แดนสยาม และโลกา
สมควรที่ พวกเรา ชนรุ่นหลัง
จะต้องตั้ง ใจปกปัก และรักษา
มรดก ที่ตกทอด สืบกันมา
ให้ยืนยง คงคู่ฟ้า สถาวร

สุพจน์ มัจฉา (คนบ้านพังราดไทย หมู่ ๔ ตำบลพังราด อำเภอแกลง จังหวัดระยอง) : ร้อยกรอง

คนเมืองแกลง แหล่งนักกลอน แน่นอนครับ
ต้นตำรับ สุนทรภู่ ครูอักษร
คนเมืองแกลง เจ้ากวี ศรีโคลงกลอน
เราสืบทอด สุนทร - ภู่ท่านมา
สุนทรภู่ ครูกวี ศรีสยาม
ระบือนาม ก้องไกล ในโลกหล้า
ท่านคือเจ้า ตำรับ และตำรา 
เรารุ่นหลัง ต้องรักษา สืบต่อไป
คนเมืองแกลง จะต้อง ไม่ทอดทิ้ง 
ต้องสานต่อ ให้ยิ่ง ยืนยาวใหญ่
สุนทรภู่ แม้ตัวท่าน จะวางวาย 
แต่จิตใจ ท่านอยู่ใน ไทยทุกคน
ในเมื่อเรา เป็นลูกหลาน ของท่านภู่ 
ซึ่งถือเป็น ศิษย์มีครู ผู้ฝึกฝน
จึงจำต้อง ใส่ใจ ในกมล 
สืบต่อผล ของท่าน เท่านานเอย

สวัสดีวันศุกร์ (๒๖ มิถุนายน ๒๕๕๘)

สวัสดีวันศุกร์ นั่งลุกสบาย สุขใจสุขกาย แจ่มใสสดชื่น
วันศุกร์สุขสันต์ ทั้งวันทั้งคืน จิตใจเริงรื่น ทุกผู้ทุกคน

เฮาฮักต๋ำหนวด (๒๕ มิถุนายน ๒๕๕๘)

เฮาฮักต๋ำหนวด ต๋ำหนวดน่าฮัก เฮาฮักจ้าดนัก ฮักต๋ำหนวดเจ๊า
ต๋ำหนวดเปิ้นมา อู้จ๋ากับเฮา มาบอกมาเล่า หื้อหมู่เฮาฟัง
เรื่องจราจร เรื่องยาเสพติด มีภัยมีพิษ ชนิดต่างต่าง
ฮักต๋ำหนวดยิ่ง ฮักจริงฮักจัง อู้แหมกี่ครั้ง ก็ยังฮักฮัก

บ่ายวันนี้ที่แม่จริม (๒๕ มิถุนายน ๒๕๕๘)

ส.ต.ต.หนุ่มช่างภาพประจำโฮงพัก : “นายครับ ผมว่านายเอาแว่นตาออกก่อนดีกว่ามันดูหนุ่มดี อ้ะ นั่งตรงนั้นดีแล้วครับนาย นายเอียงคอไปทางซ้ายนิดนึงครับ ยิ้มนิดๆ ไม่ต้องมาก ยิ้มที่มุมปากแบบนั้นแหละ มองกล้องครับ ๑ ๒ ๓ แชะ เรียบร้อยครับนาย”

นาย : เอ๊..หมู่เฮา แฟ้มงานตั้งเยอะแยะแบบนี้ทำไมถึงเพิ่งเอามาเสนอ นี่ใกล้จะบ่ายสามแล้ว 
หมู่เฮา : หมู่ผมเขาเอามาเสนอนายตอนบ่ายโมงกึ่งแล้วแต่นาย(แอบ)นั่งหลับเลยไม่กล้าปลุกครับนาย

แฮ่ะๆ พักเบรกล้างหน้าล้างตาก่อนนะ

อาหารกลางวันวันนี้ (๒๕ มิถุนายน ๒๕๕๘)

อาหารร้านนี้อร่อยทุกอย่าง ราคาก็ ๓๐-๓๕ เท่านั้น แต่ผมไม่กล้าสั่งไข่ดาวเพิ่มเพราะไข่ดาวราคาตั้ง ๔๐ บวกกับราคาอาหารที่สั่งรวมเป็น ๗๐-๗๕ บาท ว้าววว อะไรจะขนาดนั้นจ๊ะตะเอง

ข่าวลือ : น้ำจะท่วมแม่จริมในอีก ๒-๓ วันนี้
ข่าวปล่อย : คนคนนี้ยังโสดนะ รู้ยัง 
ข่าวจริง : คนคนนี้น่ารักมากกกก

อาหารเย็นเย็นนี้จ้า

เช้านี้ที่แม่จริม (๒๕ มิถุนายน ๒๕๕๘)

โรงพักอยู่กับที่ , คนเราซี่เคลื่อนที่ไป
ไม่เห็นแปลกอะไร , งานอยู่ไหนก็ไปหา
โรงพักจะน่าอยู่ , สิ่งใดดูก็ชื่นตา
ยึดติดทำไมหนา , ว่าตัวข้านั้นคือนาย 

สวัสดีวันพฤหัสบดี (๒๕ มิถุนายน ๒๕๕๘)

คืนนี้ที่แม่จริม (๒๔ มิถุนายน ๒๕๕๘)

กินข้าวเสร็จ เตร็ดเตร่ มานี่ต่อ , อยู่ สภ.แม่จริม ครับคืนนี้
มาอยู่แล้ว สุขใจ สบายดี , ทำโน่นนี่ นู่นนั่น มันเรื่อยไป
เป็นตำรวจ บ้านนอก ก็แบบนี้ , ไร้ซึ่งแสง ซึ่งสี ที่สดใส
อยู่ท่ามกลาง ป่าเขา ลำเนาไพร , จะมีใคร บ้างหนา มาเหลียวแล

(แอบ)ได้ยินเขาพูดกัน (๒๔ มิถุนายน ๒๕๕๘)

"ฉันล่ะเบื่อพวกที่วันๆ ไม่ยอมทำอะไรเอาแต่นินทาชาวบ้านแล้วก็ชอบสอดรู้สอดเห็นจังเลย เนี่ย อย่างยายแฉล้มแช่มช้อยคนข้างบ้านฉันน่ะตัวดี ตื่นเช้าก็ด่าผัวแว้ดๆ ซักผ้าเองก็ไม่เป็น สวยก็ไม่สวย ดำก็ดำแต่ชอบใส่เสื้อแดง,กางเกงเขียว แค่นั้นยังไม่พอนะเธอปากยังเสียชอบนินทาชาวบ้านอีก เมื่อคืนนะเพื่อให้รู้ดำรู้แดงว่ายายแฉล้มแอบนินทาฉันว่าไงหรือเปล่าฉันเลยย่องไปใต้ถุนบ้าน แต่ดันหลับซะนี่ยายแฉล้ม เสียงกรนงี้ดังไปสามบ้านแปดบ้านเลย น่ารำคาญ"

คำคม / อาหารเย็นเย็นนี้ (๒๔ มิถุนายน ๒๕๕๘)

คำคม คมคำ คำคน,เข้มข้น ขบขัน ขึงขัง
จับใจ จืดจาง จริงจัง,ล้นหลั่ง ลีลา ลวดลาย
ควรคิด พินิจ พิเคราะห์,คำใด เหมาะเจาะ จึ่งใช้
คิดเอง ทำเอง ง่ายดาย,ทุกคน คิดได้ คำคม

เขียนเรื่อง "คำคม" เสร็จก็ออกไปหาซื้อกับข้าวเพื่อมาทานมื้อเย็นที่ตลาดแม่จริม
"ตะเองๆ..." ผมพูดกับเพื่อนซี้วัย ๓ ขวบเศษซึ่งเป็นลูกสาวแม่ค้า "...กับข้าวที่เค้าอุดหนุนตะเองน่ะ ตะเองช่วยคิดคำคมให้เค้าหน่อย"
"สี่สิบบาทเจ๊า" เพื่อนซี้ตอบ
ว้าวววว ค้มคม คำคม ๕๕๕

คนเราบางคนนี่แย่นะพี่น้องคิดเหมือนผมไหม ยิ่งว่าเหมือนยิ่งยุ เขาปิดก็อยากเปิด เขาไม่ให้ทำก็จะทำ อย่างเมื่อตะกี๊หลังจากซื้อกับข้าวที่ตลาดเสร็จช่วงเดินกลับบ้านเห็นคนหลายคนมุงดูกระดาษเล็กๆ ๒ แผ่น พอดูเสร็จคนพวกนั้นก็เดินออกมาพร้อมหน้าปุเลี่ยนๆ ด้วยความสงสัยจึงเดินเข้าไปดูมั่ง
"ห้ามเปิด" ข้อความในกระดาษแผ่นแรก
"ใครเปิดเป็นหมา" ข้อความในกระดาษแผ่นที่สอง
เฮ้อ ใครเป็นคนทำเนี่ยะ แย่นะ ๕๕๕ 

โรงพักเฮฮา : ตอน " เขียนใบสั่งยังไงลุงอ่านไม่ออก" (๒๔ มิถุนายน ๒๕๕๘)

"อ้ายลุงดาบ..." ลุงคนหนึ่งพูดกับผมพร้อมยื่นใบสั่งจราจรให้ดู "...ดูลูกน้องอ้ายลุงดาบฮิ เนี่ยะ เขียนใบสั่งยังไงลุงอ่านไม่ออก เฮ้อ"
"เอ๊..." ผมพูด "...ลายมือลูกน้องผมก็ออกงามนี่ครับลุง เขียนตัวใหญ่ชัดเจนดีด้วย "ขับขี่ จยย.โดยไม่สวมหมวกนิรภัย" เนี่ยะ ดูฮิ" 
"อ้าวเหรอ แฮ่ะๆ..." ลุงตอบพร้อมทำหน้าเจี๋ยมเจี้ยม "...แบบว่าลุงอ่านหนังสือไม่ออกน่ะ"

ตรวจตราดูแลรักษาความปลอดภัยที่ธนาคารออมสินสาขาแม่จริม (๒๔ มิถุนายน ๒๕๕๘)

เชิญหมายเลข ๑๙๑ ที่ช่องบริการ ๕ ค่ะ...
พนักงานสาวสวยช่องบริการ ๕ : “อ้ายๆ วันนี้จะมาฝากหรือมาถอนเจ๊า”
หมายเลข ๑๙๑ : แหม่ อี่น้องคนงามก็อู้ไปเรื่อย อ้ายมาตรวจจ้า”

๑๔.๓๐ น. ตรวจตราดูแลรักษาความปลอดภัยที่ธนาคารออมสินสาขาแม่จริมครับ

อะไรเอ่ย??? อ๋อ ตู้เอทีเอ็มจ้า

พูดถึงเรื่องตู้ เอ.ที.เอ็ม. (Automated teller machine) หรือเครื่องให้บริการทางการเงินอัตโนมัตินี่มาตรฐานเขาแน่นอนมากครับพี่น้องผมรู้ดี อย่างเมื่อตะกี๊ตอนตรวจแบงก์ออมสินเสร็จผมเอาบัตร เอ.ที.เอ็ม.ของผมเสียบเข้าไป “ยอดเงินในบัญชีของท่านมีจำนวน ๔๗.๘๕ บาท” ว้าววว มาตรฐานจริงๆ เหมือนทุกครั้งที่ผ่านมาเลย ๕๕๕

บ่อนกับตำรวจ:ยุทธวิธีตีเมืองขึ้น : โลกตำรวจ โดยผศ.ดร.ปนัดดา ชำนาญสุข (๒๔ มิถุนายน ๒๕๕๘)

อึ้ง มึน งง กับการกลายเป็นแกนนำหลักในการสนับสนุนบ่อนกาสิโนให้กลายเป็นของถูกกฎหมายของผู้นำตำรวจไทย พล.ต.อ.สมยศ พุ่มพันธุ์ม่วง ผู้บัญชาการตำรวจแห่งชาติที่แสดงออกทั้งภาษาพูด ภาษากาย และภาษาใจ(ดูจากแววตา)อย่างเชื่อมั่นในความรู้ที่เชี่ยวชาญศึกษาดูงานมาอย่างดีผ่านสื่อมวลชน ตอกย้ำความมุ่งมั่น ตั้งใจอย่างชัดเจนด้วยการลงมือปฏิบัติสอดรับการสั่งการโดย พล.ต.ท.ประวุฒิ ถาวรศิริ ผู้ช่วยผู้บัญชาการตำรวจแห่งชาติและโฆษกสำนักงานตำรวจแห่งชาติในการเปิดรับฟังความคิดเห็นผ่านระบบสื่อสารทางอิเล็กทรอนิกส์ เรียกว่า คิด พูด ทำ ไปในทิศทางเดียวกันอย่างรวดเร็วพร้อมเดินหน้าเต็มสูบ 

น่าแปลกใจตรงที่ว่า “ประเด็นปฏิรูปตำรวจ” น่าจะเป็นประเด็นที่ผู้นำตำรวจเสียงดังมากกว่า แต่กลับกลายเป็นว่าประเด็นทำบ่อนให้ถูกกฎหมายกลายเป็นเรื่องราวที่ผู้นำสูงสุดของตำรวจออกมาส่งเสียงเอง แถมซ้ำเสียงดังฟังชัดไม่อ้อมๆ แอ้มๆ เหมือนกับกระทรวงมหาดไทย? 

ทั้งๆ ที่ตำรวจและข้าราชการฝ่ายปกครอง รวมถึงท้องถิ่น ต่างมีประสบการณ์ร่วมกันเกี่ยวกับ “บ่อนในพื้นที่” ไม่แตกต่างกัน

บ่อนมีความหมายกับตำรวจหลายความหมาย แตกต่างกันไปตามกาลเทศะ และสถานะของนายตำรวจผู้ให้ความหมาย ยกตัวอย่างเช่น บ่อน หมายถึง สิ่งผิดกฎหมายต้องปราบปราม สภาพแวดล้อมเสี่ยงต่อการสนับสนุนการก่อเกิดอาชญากรรมในพื้นที่ หรือหมายถึงผู้สนับสนุนกิจการตำรวจเพื่อให้มีทรัพยากรในการทำงาน และบริหารจัดการ? (ภายใต้บริบทการสั่งงานแต่ไม่มีเงินให้ของบรรดานายๆ หน่วยเหนือทั้งหลาย) เป็นต้น

อย่างไรก็ตาม ตำรวจมีศักยภาพสูงในการรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับบ่อนการพนันที่ดำรงอยู่ในพื้นที่ ไม่ว่าจะเป็นบ่อนเล็กหรือบ่อนใหญ่ จะมีหลุดรอดสายตาบ้างในกรณีที่ผู้เล่นการพนันรวมกลุ่มกันแอบเล่นเล็กๆ น้อยๆ ชั่วครั้งชั่วคราว การที่ตั้งข้อสมมุติฐานเช่นนี้ เพราะ

“มันมีจริงมั้ยล่ะ เวลาที่ทหาร หรือฝ่ายปกครองเขาไปจับได้ มีพยานหลักฐานจริงหรือไม่ ถ้ามีจริงก็ต้องยอมรับ” นายตำรวจใหญ่พูดกับลูกน้องให้ยอมรับผลการสั่งย้ายเนื่องจากทหารหรือฝ่ายปกครองจับบ่อนหรือการเล่นการพนันได้ในพื้นที่

ไม่รับฟังเหตุผล ไม่รับฟังคำอุทธรณ์ หรือข้อสังเกตใดๆ คำสั่งที่ถูกกำชับคือ ตำรวจต้องควบคุมไม่ให้มีการเล่นการพนันในพื้นที่ให้ได้ ไม่รับฟังคำโต้แย้งใดๆ ถึงแม้ว่าจะมีเสียงทัดทานจำนวนไม่น้อยที่แสดงความเห็นว่า หน่วยงานอื่นก็มีบทบาทหน้าที่ร่วมกันกับตำรวจ ดังนั้นหากพบการกระทำผิดก็สมควรลงโทษข้าราชการในหน่วยงานอื่นเช่นเดียวกัน เพื่อไม่ให้เกิดข้อครหาด้านความไม่เป็นธรรมในการบริหารจัดการได้

การเล่นการพนันของประชาชนในพื้นที่ทุกรูปแบบต้องหมดไป หากทำไม่ได้ หน่วยเหนือจะส่งคนอื่นมาทำแทน!!

"เด้งฟ้าผ่า ๔ เสือ สภ.ศรีราชา เซ่นบ่อนไฮโล ของกลางเงิน ๒๐ บาท”

“เด้ง ๕ เสือเมืองชลบุรี เซ่นพนันกำถั่ว”

“สั่งเด้ง ๕ เสือ สน.บางนา เข้ากรุ เซ่นจับบ่อน ส.ก.อ้วน”

ด้วยเหตุนี้ เมื่อผู้นำสูงสุดของตำรวจแสดงจุดยืนชัดเจนในการสนับสนุนการทำบ่อนกาสิโนให้ถูกกฎหมายจึงกลายเป็นประเด็นชวนคิดว่ามีอะไรซ่อนอยู่เบื้องหลังที่มาของวิธีคิดและการกระทำของนายตำรวจใหญ่ เพราะไม่มีใครเชื่อ หากจะบอกว่า เมื่อมีบ่อนถูกกฎหมายแล้วบ่อนผิดกฎหมายหรือการเล่นการพนันนอกบ่อนจะหมดสิ้นๆ

พอถึงช่วงแต่งตั้งโยกย้ายเปลี่ยนแปลงหัวหน้าสถานีตำรวจ สถานการณ์การเคลื่อนไหวของบ่อนการพนัน สถานบันเทิงในรูปแบบต่างๆ จะสงบนิ่งไม่กระตือรือร้นตื่นตัว ประหนึ่งว่า “รอดูท่าที” ในช่วงเปลี่ยนแผ่นดิน ตีเมืองขึ้น คือ ยุทธวิธีพื้นฐานที่หัวหน้าสถานีล้วนรู้จักดี

เริ่มต้นจากการประกาศกฎเหล็กคุมเข้มบ่อนการพนันสถานบันเทิงทันทีที่รับตำแหน่ง พร้อมจัดตั้งชุดเฉพาะกิจทำหน้าที่ในการควบคุมอย่างเข้มแข็ง และเป็นการสื่อสารให้รู้โดยทั่วกันว่า “ขณะนี้เปลี่ยนเจ้าเมืองแล้ว”

“ทีนี้หัวเมืองต่างๆ ก็จะมารายงานตัวกัน ขอเจรจา มาเดี่ยวบ้าง รวมกลุ่มกันมาบ้าง ขอร้อง ขอผ่อนผัน ประนีประนอมต่างๆ อ้างเหตุผลนานัปการ พร้อมยื่นข้อเสนอ...” นายตำรวจเล่าด้วยลีลาเปรียบเทียบเชิงอุปมาอุปไมยราวกับเรื่องราวในประวัติศาสตร์

เมื่อได้ดูตัว เห็นหน้าค่าตากันเรียบร้อย พร้อมมีข้อตกลงที่สามารถอยู่ร่วมกันได้อย่างผาสุก ไม่ออกนอกลู่นอกทางก็ดำเนินการขึ้นบัญชีอยู่ในการควบคุมบริหารจัดการต่อไป

คงเหลือแต่พวกชาวบ้านที่ลักเล่น แอบเล่น เล็กๆ น้อยๆ เข้าข่ายภาวะนักการพนันชายขอบที่ต้องวิ่งหนีตำรวจเหมือนที่ปรากฏให้เห็นในรายการขำขันที่ถ่ายทอดผ่านสถานีโทรทัศน์

“จ่ายระดับสถานีตำรวจไม่พอนะ ต้องจ่ายระดับสูงขึ้น เป็นขั้นๆ ไป รวมถึงส่วนกลางด้วย และที่ไม่ใช่ตำรวจอีกล่ะ ค่าใช้จ่ายสูงมากเราก็ต้องพยายามทุกวิถีทางให้เราอยู่ได้ด้วย” เจ้าของบ่อนรายใหญ่เล่าถึงรายรับรายจ่ายและวิธีการจ่าย รวมถึงผลกระทบที่เกิดขึ้นหากไม่สามารถบริหารจัดการการจ่ายค่า....??????

ปรากฏการณ์เช่นนี้สะท้อนภาพอะไรในสังคมไทย? เราจะทำอย่างไรกับประเด็นปัญหาการพนัน หรืออาจเรียกว่า อบายมุข ที่ใครๆ ล้วนต่างยอมรับว่า หากใครเข้าไปติดบ่วงกับดักการพนันแล้วนั้น ชีวิตมีแต่โอกาสพบความหายนะ? จริงหรือที่ว่าบ่อนการพนันที่ถูกกฎหมายจะก่อให้เกิดประโยชน์แก่สังคมและประเทศชาติ? และคำถามอื่นๆ อีกมากมายที่จำเป็นต้องมีข้อมูลมากพอในการตอบหรือตัดสินใจ

แต่ที่แน่ๆ คือ การตอบคำถามว่า ประเด็นบ่อนกาสิโนถูกกฎหมายนี้ ใช่ภารกิจสำคัญลำดับแรกของผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ในยามที่องค์กรตำรวจถูกโหมกระหน่ำด้วยความเข้าใจที่ผิดพลาดมากมายในยามนี้ ใช่หรือไม่?

ที่มา : http://www.komchadluek.net/detail/20150624/208560.html