โรงพักเฮฮา : ตอน "ไม่เล่นการพนันแต่ได้เงินพนัน" (๑๙ มีนาคม ๒๕๕๗)

“สวัสดีเจ๊าพี่ลุงดาบพจน์...” ป้าแต๋ว ป้าแป๋ว ป้าแมวแล้วก็ป้าแวว ๔ สาว(เหลือน้อยมากๆ) พูดทักทายผมเกือบจะพร้อมกันในห้องสอบสวนที่โรงพักหลังจากตำรวจจับมาข้อหาเล่นไพ่ (อีกแล้ว)

“สวัสดีครับคุณป้าคนงามทั้งสี่...” ผมพูดตอบป้าๆ แก “...เฮ้อ และแล้วผมก็ต้องมาสอบสวนปากคำป้าๆ ในฐานะผู้ต้องหาอีกจนได้น้อออ เอ้อ...ว่าแต่ว่าทำไมวันนี้ไม่มีป้าแก้วคู่ตุ่ยของป้าๆ ด้วยล่ะครับ” (ตามปกติแล้วป้าแก้วกับป้าๆ ทั้ง ๔ คนนี่จะถูกจับข้อหาเล่นไพ่พร้อมกันเสมอจนพวกเราตำรวจโรงพักที่นี่คุ้นตาและคุ้นเคย”

“อ๋อ ป้าแก้วน่ะเดี๋ยวนี้มันสบายไปแล้วเจ๊า....” ป้าแววตอบ “...แหม ตั้งแต่ได้จ่าจ๋อยลูกน้องพี่ลุงดาบพจน์เป็นลูกเขยเนี่ยะบ่ยอมมาสุงสิงกับพวกป้าเลย ได้ข่าวว่าตอนนี้กำลังเห่อหลานในท้องลูกสาวแกที่ได้ ๓-๔ เดือนด้วยนะเออพี่ลุงดาบพจน์”

“ก็ดีแล้วครับที่ป้าแก้วแกเลิกเล่นไพ่ได้ซักที ไม่เหมือนป้าๆ ฮึ” ผมพูดแล้วแกล้งทำมองค้อน (แบบน่ารักๆ)

“ก็เพราะมันเลิกเล่นไพ่เล่นพนันนี่ซิ่มันถึงได้เงินพนันจากพวกป้าไปคนละตั้ง ๒,๐๐๐ แหม ป้าแก้วนะป้าแก้ว” คราวนี้ป้าแต๋วพูดขึ้นบ้าง

“เอ๊ะ ยังไง...” ผมถามด้วยความงง “...ก็ไหนบอกว่าป้าแก้วแกเลิกเล่นการพนันแล้วไม่ใช่เหรอป้า”

“แม่นแล้วเจ๊า เลิก เลิกแต๊ๆ พี่ลุงดาบพจน์” ตานี้ป้าแป๋วตอบ

“คือมันยังงี้เจ๊าพี่ลุงดาบพจน์...” คราวนี้ถึงคิวป้าแมวพูดบ้าง “...ป้าแก้วน่ะมันพนันกับป้าๆ ไว้ว่าหลังจากได้ลูกเขยแล้วจะเลิกเล่นไพ่เล่นการพนันโดยเด็ดขาด หากภายใน ๓ เดือนมันหวนกลับไปเล่นอีกมันจะจ่ายให้พวกป้าคนละ ๒,๐๐๐ แต่ถ้ามันเลิกได้พวกป้าต้องจ่ายให้มันคนละ ๒,๐๐๐ แทน พวกป้าก็คิดว่ายังไง้ยังไงป้าแก้วก็เลิกไม่ได้ หนอย นี่ตั้ง ๔-๕ เดือนแล้วนะมันก็จะยังไม่ยอมเล่น ทำให้พวกป้าๆ ต้องเอาเงินไปจ่ายให้มันคนละ ๒,๐๐๐ บาทเมื่อตะวานซืนนี้น่ะพี่ลุงดาบพจน์ ฮึ่ ป้าแก้วนะป้าแก้ว”