“ผมคงอนุญาตให้เยี่ยมไม่ได้หรอกครับ” ผมตอบ “เพราะเวลาที่ให้เยี่ยมก็เป็นอย่างที่ติดไว้ในกระดานหน้าห้องขัง ยกเว้นมีความจำเป็นจริงๆ อาจจะอนุโลมให้ได้มั่ง แต่นี่มันดึกมากแล้ว รวมทั้งคุณก็อยู่ในอาการมึนเมาและผู้ต้องหาในห้องก็เป็นผู้ต้องหาสำคัญด้วย ผมไม่อนุญาต”
“เฮ้ย...ไม่อนุญาต” ชายคนนั้นพูดและมองหน้าผมแบบจะกินเลือดกินเนื้อ “..ไม่อนุญาต นี่..ไอ้ลุงดาบพจน์ มึงรู้ไหมว่ากูเป็นใคร ไอ้ตำรวจ@#$A(=A)@%&+" (ข้อความนี้ขออนุญาตเซ็นเซ่อร์ครับ)
อีกราวๆ ๕.๖ นาทีให้หลัง
“พี่พจน์สุดหล่อคร้าบบบบ...ท่านนายพลผู้น่ารักที่สุดในโลกคร้าบบบบ...ปล่อยผมออกไปเหอะ ผมไม่อยากอยู่ในห้องขังกับมัน ได้โปรดเถอะนะท่านนายพลสุพจน์คนน่ารัก ฮืออออ” เสียงชายคนที่มาขอเยี่ยมเมื่อตะกี๊ดังออกมาจากห้องขัง
ได้เวลาทานอาหารกลางวันแล้ว ไปทานข้าวกันเถอะพี่น้อง เร้ว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น