ลูก : แมะ
เตียบ(ถาด)ที่แมะให้แช้นไปหยิบมาน่ะมันอยู่หนา(อยู่ที่ไหนล่ะ)
แมะ : อยู่ในเรือนฮิ่ไอ้หนู
...........................................
“เรือน”
ศัพท์เสียงสำเนียงร่ะยองที่ผมชักตัวอย่างมานี้ไม่ได้หมายถึงตัวอาคารบ้านเรือนหรือตัวบ้านทั้งหลังหรอกครับพี่น้อง
แต่คนร่ะยองเราหมายถึง “ห้องเล็กๆ ที่กั้นหรือทำไว้ภายในตัวบ้าน” ซึ่งบ้านเรือนสมัยก่อน
(แม้แต่ขณะนี้ก็ตาม) มักจะเป็นที่โล่งๆ เสียเป็นส่วนใหญ่ การหลับการนอนหรือทำกิจกรรมต่างๆ ก็จะใช้ที่โล่งๆ
นี่แหละ อย่างเช่นเวลานอนก็นอนที่นี่โดยเอามุ้งมากางหรือไม่กางก็แล้วแต่ จุดใครจุดมัน ที่ใครที่มัน ไม่ได้ทำห้องนอนไว้เป็นการเฉพาะแบบบ้านสมัยใหม่
ทีนี้แต่ละบ้านก็จะกั้นห้องเล็กๆ ไว้ห้องหนึ่งซึ่งส่วนมากแล้วจะใช้เก็บข้าวของเครื่องใช้
ที่นอนหมอนมุ้ง ฯ ห้องเล็กๆ ที่ผมว่านี้แหละครับคือ “เรือน”
จากสุพจน์ มัจฉา ลูกเพาะเหียน แมะเผือน มัจฉา คนบ้านพังราดไทย หมู่ ๔ ตำบลพังราด อำเภอแกลง จังหวั่ดร่ะยอง
นี่คือสภาพบ้านของแมะเผือน มัจฉา
ที่ผมเคยอยู่มาตั้งแต่เด็ก
การนอนเราก็จะนอนกันแบบนี้นี่แหละครับ
ใช้ที่โล่งๆ ภายในบ้าน โอ๊ย เย็นสบ๊ายสบาย อบอุ่นไปด้วยพี่น้องที่นอนเรียงหรือใกล้กันอย่างมีความสุข
ในภาพที่เห็นบริเวณหลังตู้เสื้อผ้าเป็น “เรือน” ครับพี่น้อง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น