เพาะก๊ะแมะ ของฉัน นั่นน่ารั่ก เฝ้าฟูมฟั่ก เลี่ยงดู ท่ะนุ่ท่ะหนอมริ้นไม่ไต่ แล่วไร ไม่ให้ตอม
ขับเห่กล่อม ลูกน่อย เจ้ากลอยใจ
หมั่นดูแล ให้อ่านเขียน เรียนหนังสือ
หมั่นฝึกปรือ ตราบน้อย จนเติบใหญ่
จวบจนลูก แยกเรือน แยกบ้านไป
แต่ยังเฝ้า ห่วงใย ใจผูกพัน
ผืนแผ่นฟ้า ทั่งปวง ซึ่งไพศาล
อีกสมุทร ห้วงนที ที่รวมกัน
น้อยกว่าคุณ ท่านนั้น สุดพรรณนา
เรามีบุญ เกิดเป็นลูก เพาะก๊ะแมะ
ไม่ต้องแสะ เสาะแสดง แสวงหา
ตอบแทนท่าน ด้วยการ กตัญญุตา
ทั้งชาตินี้ ชาติหน้า สถาวร
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น