วันอังคารที่ 19 กรกฎาคม พ.ศ. 2554

คู่สร้างคู่สม (๑๙ กรกฎาคม ๒๕๕๔)

เลิกงานแล้วน้องๆ ในห้องทำงานเขากลับบ้านกันหมด ส่วนผมยังอยู่เพราะไม่รู้จะไปไหนเหมือนกันเลยแหงกอยู่ในห้องทำงานนี่แหละ สบายไปอีกอย่าง ๑ สำหรับชีวิตที่นี่ที่แม้จะไม่ค่อยตรงกับนิสัยแท้จริงที่ผมชอบออกไปพบปะพูดคุยกับพี่ๆ น้องๆ ให้ความรู้ความเข้าใจในเรื่องที่เกี่ยวกับการป้องกันอาชญากรรมหรือออกตรวจตราดูแลความปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สินให้พี่น้องประชาชนนักแต่ก็ต้องทำครับ การทำก็ต้องเต็มร้อยหรือเต็มกำลังความสามารถที่คนคน ๑ พึงมีแล้วทุกอย่างจะดีเอง คนอื่นไม่เห็นช่างเขาเราเห็นของเราเองก็ดีถมไปแล้วผมว่านะ



ผมใช้เวลาช่วงนี้เปิดเว็บไซต์ดูครับ สะตุ้งสตางค์ก็ไม่ต้องเสียแถมแถมได้ความรู้ความคิดอะไรอีกมากมาย รวมถึงใช้โลกไซเบอร์นี้ในการเผยแพร่ข้อคิดข้อเขียนต่างๆ ที่ส่วนใหญ่จะเกี่ยวข้องกับแวดวงตำรวจนั่นแหละให้่พี่น้องได้รับรู้กันในแบบ เรื่องสั้นสนุกสนานแต่สอดแทรกไว้ด้วยสาระน่ารู้ ที่ผมสมัครเป็นสมาชิกก็เช่นนิตยสารคู่สร้างคู่สม,OkNation.net แล้วก็ Exteen.com เป็นต้น


(ภาพบรรยากาศหลังโรงพักช่วงบ่ายๆ และช่วงเย็นๆ ซึ่งช่วงเย็นมีฝนตกลงมาโปรยปราย)

ในเว็บไซต์นิตยสารคู่สร้างคู่สมนั้นผมเคยเขียนเรื่องราวให้พี่ๆ น้องๆ อ่านกันหลายเรื่องแล้วซึ่งผมบอกไว้ว่าทุกวันอังคารและพฤหัสบดีจะเขียนลง วันนี้วันอังคารตามสัญญาที่ให้ไว้ก็จะต้องเขียนเรื่องราวอย่างที่บอก แต่...ตอนนี้ยังทำไม่ได้ ไม่ใช่หมดภูมิ ข้อเขียนน่ะต้นฉบับเสร็จนานแล้วแต่นำเรื่องราวลงไม่ได้ครับเพราะเว็บไซต์คู่สร้างคู่สมล่มมาตั้งแต่เช้าจนถึงช่วงที่ผมเขียนบล็อกนี้ก็ยังไม่ดี จึงขออนุญาตบอกกล่าวมายังมิตรรักแฟนานุแฟนคู่สร้างคู่สมที่บังเอิญอ่านบล็อกผมอยู่พอดีให้ทราบก่อน หากเว็บดีเมื่อไรผมจะนำเรื่องราวนั้นเผยแพร่ให้อ่านกันทันที สำหรับเรื่องที่เขียนจะเป็นเรื่องอะไรขออนุญาตอุบไว้ก่อนครับผม

เพิ่มเติม :

ราวทุ่มครึ่งวันนี้ผมไปกินหมูกะทะมา ไม่ไกลครับข้างโรงพักนี่แหละ อร่อยมาก ราคาก็ถูก ผมงี้กินจนพุงกาง แต่..แปลกมากครับ ผมเพิ่งมารู้ตอนเช็คบิลเพราะ...​ตะเกียบที่เขาเอามาให้ผมไม่เหมื​อนชาวบ้าน...ของผมเขาเอาทางด้าม​เป็นที่จิ้ม แปล๊กแปลก เฮ้อ..ชีวิตของสุพจน์ มัจฉา


ปิดท้ายด้วยที่นอนกันแสนอบอุ่นและสะดวกสบายของตำรวจเวียงป่าเป้าคืนนี้ครับ




ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น