ตัวผมเองยังเหลืออีก ๗ ปี (เฮ้อ ใจหายเหมือนกันนะเนี่ย ไม่นานเลย) ก็คงทำงานต่อไปจนถึงวันสุดท้ายนั่นแหละ ไม่มีท้อ ไม่มีเหนื่อย ทั้งนี้ก็เพื่อพี่น้องประชาชนอันเป็นที่รักของตำรวจไทยเรา โดยวันนี้ผมมาทำงานที่โรงพักแม่จริมหลังจากไปทำงานอำนวยการที่ ภ.จว.น่านซะนาน ๗ เดือนเต็มๆ ชีวิตการทำงานชอบที่จะทำงานโรงพักมากกว่า มันตรงกับอุปนิสัยใจคอที่แท้จริง ทำแล้วไม่มีฝืน ยิ่งได้อยู่กับพี่น้องประชาชนด้วยแล้วสนุ้กสนุกกว่ากับไปนั่งจมอยู่กับกองเอกสารกองหนังสือเป็นไหนๆ งานแบบนั้นหากเปรียบไปก็คล้ายๆ เป็นโค้ชหรือเทรนเนอร์ซึ่งผมเองไม่ถนัด ผมชอบที่จะขึ้นเวทีไปต่อยตีต่อสู้เองมากกว่า ยิ่งเรามีความคิดหรือแนวการทำงานไม่ค่อยเหมือนใครด้วยแล้วการเสนออะไรๆ บางอย่างนายมักไม่ค่อยเห็นด้วยนัก หรือเสนอไปนายเล่นด้วยแต่ข้างล่าง (เหมือนถึงตำรวจโรงพัก) ก็อาจจะไม่เล่นกับเราหรือไม่ทำเหมือนที่เราคิด อีกทั้งเราก็ไม่มีอำนาจอะไรไปสั่งการเพราะฉะนั้นสู้ทำเองซะดีกว่าแม้จะไม่เหมือนใครแต่ก็ไม่มีใครเหมือน ดีไปอีกแบบหนึ่ง
สำหรับงานวันนี้ช่วงเช้าผมทำงานอยู่แต่โรงพักเพราะต้องสะสางงาน ดูงาน เตรียมอะไรต่างๆ หลายอย่างซึ่งก็มีอยู่เยอะแยะพอสมควรและก็มีความตั้งใจว่าหากไม่มีอะไรเป็นพิเศษการทำงานในแต่ละวันจะตั้งโปรแกรมของตัวเองแบบนี้คือตอนเช้าทำงานที่โรงพักส่วนตอนบ่ายจะออกไปข้างนอกทำอะไรต่างๆ เท่าที่จะมีให้ทำเพราะหากอยู่แต่โรงพักอย่างเดียวรับรองรู้อยู่แค่นั้นแบบกบในกะลาว่างั้นเถอะ
พี่น้อง อ.ส.นี่เป็นกำลังสำคัญของฝ่ายปกครองในการดูแลรักษาความสงบเรียบร้อย ความปลอดภัยและการบริการพี่น้องประชาชนซึ่งพวกเราตำรวจก็ได้ประสานกับปฏิบัติอยู่ตลอดเสมอมา รวมถึงปฏิบัติหน้าที่ร่วมกันอยู่บ่อยครั้ง แหล่งข่าวหรือความเคลื่อนไหวต่างๆ ในพื้นที่ก็ได้จากพี่ๆ น้องๆ อ.ส.เยอะมากเพราะฉะนั้นหากมีเวลาผมจะเข้าไปพบปะพูดคุยกับเขาเสมอ อย่างน้อยที่สุดก็เป็นเรื่องของขวัญและกำลังใจ
ปิดท้ายเย็นนี้ : ใครว่าการเป็นตำรวจต้องทำตัวหรูหรา ฟู่ฟ่า กินอาหารต้องขึ้นเหลา ราคาแพงๆ นี่คืออีกตัวอย่างหนึ่งของตำรวจยุคนี้ครับ พวกเรา "ตำรวจแม่จริม" กินกันแบบนี้ทุกเย็น ผมก็กินกับเขาด้วย เย็นไหนพี่น้องว่างๆ เชิญที่แม่จริมนะครับ ผมเลี้ยง
เย็นนี้กับข้าว ๒ อย่าง ๕๐ บาท ส่วนข้าวเราเตรียมมาจากบ้านแล้วก็หุงกันที่นี่ ๒ คน ๕๐ บาท ประหยัดเห็นๆ
ภาคกลางคืน : หลังจากอาบน้ำอาบท่า ทำธุระส่วนตัวเรียบร้อยแล้วก็มาอยู่ที่โรงพักเหมือนเช่นทุกวันที่เคยปฏิบัติครับ เหตุที่ต้องมาอยู่โรงพักก็ไม่ใช่ว่ามีงานอะไรนักหนาหรอก เป็นเพียงไม่รู้จะออกไปไหน ที่บ้านพักก็ไม่มีอะไรซักอย่าง ทีวี วิทยุไม่มีทั้งนั้น (เพราะตั้งใจไม่เอามา) ก็เลยมานั่งเป็นกำลังเสริมให้น้องๆ สายตรวจเขาเผื่อมีเหตุด่วนเหตุร้ายหรือเรื่องที่จะต้องบริการพี่น้องประชาชนซะที่โรงพักนี่แหละ พี่น้องคนไหนว่างๆ จะไปอยู่เป็นเพื่อนผมเชิญได้นะครับ มีกาแฟเลี้ยง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น