อนิจจา วัตตะ สังขารา (๖ พฤษภาคม ๒๕๕๗)

ตอนแรกกะว่าจะไม่เอามาโชว์พี่น้องแล้ว แต่คิดไปคิดมาไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย คนเราก็มีลืมกันได้บ้าง ยิ่งอายุมากขึ้นๆๆๆๆๆ แบบนี้ด้วยแล้วมันเป็นเรื่องธรรมดา หลงๆ ลืมๆ 

ภาพนี้น่ะถ่ายเมื่อวานครับช่วงประชุมเจ้าหน้าที่เขาตอนเช้า ตอนแรกไม่รู้ว่ามีอะไรผิดปกติหรอก แต่พอถ่ายแล้วเอาภาพมาดู อั๊ยยะ เราลืมใส่รองเท้ามาทำงาน หน้าแตกเลย ต้องแจ้นไปแฟลตใส่รองเท้าแล้วถ่ายกันใหม่ เฮ้อ เฒ่าแต๊ๆ แล้วเหรอสุพจน์มัจฉาคนน่ารักคนนั้น 

อนิจจา วต สังขารา – สังขารทั้งหลายไม่เที่ยงหนอ
อุปปาทวยธัมมิโน – มีอันเกิดขึ้นและเสื่อมไปเป็นธรรมดา
อุปปัชชิตวา นิรุชฌันติ – บังเกิดขึ้นแล้วย่อมดับไป
เตสัง วูปสโม สุโข - การเข้าไประงับสังขารเหล่านั้นเสียได้ เป็นความสุข

สำหรับวันนี้ไม่ลืมใส่รองเท้าแล้วครับ แบบว่าความหนุ่มมันเริ่มกลับมาน่ะ เนี่ยะ ใส่รองเท้าเครื่องแบบซะเท่เล้ยยยย

เอ๊า แต่ลืมพกปืน เอามาแต่ซองปืน เฮ้อ จนได้เนาะเรา เฒ่าแต๊