คืนนี้ตั้งแต่เวลาประมาณสองทุ่มโรงพักก็ต้อนรับผมมาอยู่อีกเหมือนทุกคนนั่นแหละครับพี่น้อง แบบว่าอยู่บ้านก็ไม่รู้จะทำอะไรมาอยู่ซะที่โรงพักนี่แหละสบายใจดี มีเหตุเภทภัยอะไรต่างๆ ก็สามารถเป็นกำลังเสริมให้น้องๆ เจ้าหน้าที่เขาได้อีกแรง อีกประการหนึ่งคือผมไม่ชอบความลำบากน่ะ ชอบแต่ความสบาย อ้ะ พูดแบบนี้คิดว่าพี่น้องคงจะเหมือนกัน ใช่ครับ ใครล่ะจะไม่ชอบความสบายแต่ชอบความลำบาก ไม่มีหรอกครับแบบนั้น แต่...ความสบายของผมที่ว่านี้คือ "การทำงาน" ครับ จะมีงานหรือไม่มีก็แล้วแต่ แต่หากเรามาอยู่ซะที่ทำงานมันก็จะมีอะไรให้ทำได้วันยังค่ำนั่นแหละ ของพรรค์นี้มันสุดแล้วแต่ใครจะคิด แต่ผมคิดของผมแบบนี้ ผมว่าทำงานแล้วสบายใจก็เลยทำ เป็นแบบนี้จนติดนิสัยไปโดยไม่รู้ตัวเหมือนกัน
โรงพักแม่จริมคืนนี้เงียบเชียบเหมือนทุกคืนครับ ที่โรงพักก็มีอยู่กันเฉพาะตำรวจที่เข้าเวรซึ่งวันนี้ก็มี
๑. พ.ต.ต.รุ่งโรจน์ มีชัย พนักงานสอบสวน
๒. ด.ต.จักรพันธ์ พรมทะนา พนักงานวิทยุ
๓. ด.ต.ธัญพิสิทธิ์ พรมจันใจ สิบเวร
ในส่วนของห้องควบคุมผู้ต้องหาก็เงี้ยบเงียบเพราะไม่มีผู้ต้องหาอีกนั่นแหละ เห็นแล้วก็สบายใจอย่างที่เคยบอกเนื่องจากบ้านนี้เมืองนี้สงบสุขร่มเย็น คนเขาไม่ทำผิดกันหรอก
แล้วผมล่ะทำอะไรบ้าง ก็อย่างที่ว่าแหละครับแม้จะไม่มีงานก็หานั่นหานี่ทำไปเรื่อยเปื่อยจนได้ ข่าวคราวความเคลื่อนไหว เหตุการณ์การเมืองนี่ก็สำคัญ ก็ดูพวกนี้นี่แหละ ได้ความรู้และสามารถนำบางอย่างมาประยุกต์กับงานหรือชีวิตประจำวันได้เป็นอย่างดีเลยทีเดียว
ผมไม่ชอบความลำบากดอกขอรับ
อย่างเที่ยวผับเที่ยวบาร์มีแสงสี
หรือกินเหล้านั่งเฝ้าเคล้านารี
ที่ว่านี้มันลำบากมากเกินไป
จะเล่นไพ่ไฮโลว์หรือโปปั่น
ของพรรค์นั้นไม่มีจิตคิดมุ่งหมาย
นั่งเล่นกันอยู่ได้ลำบากตาย
ไม่เห็นจะสบายตรงไหนเลย
สำหรับผมนั้นชอบความสบาย
อย่างที่เห็นนี่ไงสหายเอ๋ย
การทำงานนี่สบายใจจริงเลย
ดีกว่าอยู่เฉยเฉยเลยทำงาน
ณ เพลา ๔ ทุ่มคืนนี้ บายก่อนนะ พรุ่งนี้กันใหม่จ้า
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น