ก่อนวันสงกรานต์เป็นประเพณีว่าทุกบ้านจะต้องทำความสะอาด ปัดกวาดเช็ดถูบ้านช่องห้องหอให้สะอาดสะอ้านเพื่อรอรับปีใหม่อย่างสดชื่น เราก็เช่นกัน บ้านเราถึงจะเป็นบ้านเล็กๆ หลังคามุงจากพื้นฟากกั้นด้วยไม้ไผ่ ไม้กระดานเป็นร่องโหว่ๆ โตๆ อยู่ทั่วไป เวลาฝนตกมาหลังคารั่วบ้าง ยุงเข้ามาได้สบายๆ บ้างแต่ก็คือบ้านเราที่พวกเราเพาะแมะและลูกๆ อยู่กันอย่างมีความสุข
สายๆ วันนี้เพาะกับแมะพร้อมเราและพี่ๆ น้องๆ ทุกคนหลังจากกินข้าวอิ่มหนำสำราญแล้วก็มาช่วยกันปัดกวาดเช็ดถูทำความสะอาดบ้านเหมือนกับทุกๆ ปีที่ผ่านมา แมะกับพี่น้อยและน้องสาวจัดการบนเรือนส่วนเพาะกับเราและน้องพันธ์ซึ่งเป็นผู้ชายจัดการข้างล่าง ซึ่งส่วนหนึ่งที่ต้องทำกันขนานใหญ่ก็คือ “ขูดขี้ซำ” (ขี้ซำตรงกับคำภาษากลางว่า “น้ำครำ” นั่นแหละครับ) บริเวณด้านล่างของห้องครัวซึ่งน้ำท่าที่ทำอาหารบ้าง,น้ำล้างถ้วยจานบ้างจะลงมารวมกันตรงนี้และไหลต่อไปตามร่องที่เพาะขุดไว้ลงท้องนาใกล้ๆ แต่ว่าไม่ได้ทำมาซะนานขี้ซำเลยมีเบิกบาน (มากมาย)
เพาะเอาจอบใหญ่ขูดๆๆ โดยเราเป็นลูกมือและใช้มือนี่แหละกอบๆ หอบๆ ขี้ซำให้ออกไปจากจุดนั้น ส่วนน้องพันธ์ซึ่งปีนี้ยังไม่ได้เข้าเรียน ตัวก็เล็กมากสนุกสนานไปกับการเล่นขี้ซำตามประสาของเขา เล่นไปเล่นมาหกคะล้มก้นจ้ำเบ้าหน้าฟาดลงตรงนั้น เนื้อตัวงี้เล่อะม่อกแม่กเลย พอลุกขึ้นมาอีกทีจำหน้าแทบไม่ได้เพราะหน้าน้องแกนอกจากดำโดยธรรมชาติแล้วตอนนี้ยังดำไปด้วยขี้ซำที่ล้มหน้าฟาดลงไปเมื่อตะกี๊อีกเล่นเอาเพาะหัวเราะก๊ากใหญ่พร้อมพูดว่า “นั่นงา เพาะว่าแล่วไม่เชื่อ เหอๆๆๆๆ”
ด.ช.สุพจน์ มัจฉา
๑๒ เมษายน ๒๕๑๒
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น