นรต.รุ่นพี่คนนั้นทำไมดูแกแก๊แก่ (๑๑ มิถุนายน ๒๕๕๘)

ช่วงอบรมหลักสูตร ผกก.ที่บางกอกเจอ นรต.รุ่นพี่ผมอยู่คนหนึ่ง พี่แกรุ่น ๓๕ ส่วนผมรุ่น ๓๖ ห่างกัน ๑ รุ่นแต่อายุพี่แกแก่กว่าผม ๒ ปี พี่คนนี้ดำรงตำแหน่งรองผู้บัญชาการ ยศพลตำรวจตรี ผมกับพี่จะสนิทกันมากสมัยเป็น นรต.แต่พอจบแล้วก็แยกย้ายกันไปไม่ได้เจอหน้าพี่แกอีก ยกเว้นข่าวคราวที่พี่เขามีออกสื่อตลอดจึงทำให้ทราบว่าพี่เขาอยู่ที่ไหน ทำอะไร

พี่คนนี้อัธยาศัยไมตรีดีมาก ถ้าเจอ นรต.รุ่นพี่ๆ ที่ไหนพี่แกจะเข้าไปยกมือไหว้ทักทายทุกครั้งแม้ว่ารุ่นพี่คนนั้นจะยศหรือตำแหน่งน้อยกว่าก็ตาม พี่แกบอกว่าเราคบกันนับถือกันที่รุ่น ไม่ใช่ตำแหน่งหรือดาวบนบ่า
วันที่พบพี่แกนั้นดูพี่แกแก๊แก่ เหมือนคนเกษียณไปแล้วกว่า ๕-๖ ปียังไงยังงั้น อย่างว่าแหละ หน้าที่การงาน ความรับผิดชอบมันทำให้ใบหน้าคนเราเปลี่ยนไปเร็ว เรื่องธรรมดาครับของพวกนี้ วันนั้นพี่แกมาบรรยายที่โรงเรียน ผกก. ระหว่างบรรยายพี่แกมองหน้าผมบ่อยครั้งเหมือนกับพี่แกคงจะคิดว่าเคยเห็นหน้าผมที่ไหนมาก่อน

ช่วงพักเบรกเพื่อนๆ คนอื่นออกไปดื่มน้ำ ทานกาแฟนอกห้องแต่ผมไมได้ออกไป พี่คนที่ว่านี่เดินเข้ามาหาผมพร้อมยกมือไหว้ “สวัสดีครับพี่ เอ้อ พี่ใช่ นรต.รุ่น ๓๒ ที่สมัยผมเข้าปี ๑ แล้วพี่อยู่ปี ๔ หรือเปล่า,พี่สบายดีนะครับ”

เฮ้อ นี่ขนาดเรามองว่าหน้าพี่แกแก๊แก่เหมือนคนเกษียณไปแล้วกว่า ๕-๖ ปีแต่พี่แกยังมองเราเป็นรุ่นพี่แกอีกหรือนี่ เวรกรรม