ช่วงใกล้โรงเรียนเปิดเทอมซึ่งปีนั้นฉันจะขึ้น ป.๓ ที่โรงเรียนวัดพังราดใกล้ๆ บ้านนี่แหละ เด็กๆ ส่วนใหญ่ต่างดีอกดีใจกันใหญ่เพราะจะได้เจอเพื่อนฝูงที่ไม่ได้เจอกันนานช่วงปิดเทอม ได้เปลี่ยนบรรยากาศใหม่ๆ ที่จำเจอยู่กับท้องไร่ท้องนาและบางคนก็ตื่นเต้นกับการที่จะได้ขึ้นชั้นใหม่ด้วย
วันนั้นแมะบอกว่าให้ฉันเอาชุดนักเรียนที่เพาะกับแมะซื้อมาให้ใหม่ไปปัก ป.ร.ย.ที่บ้านป้าเมาะซึ่งต้องใช้เวลาอย่างน้อย ๒-๓ วันกว่าจะได้เพราะเด็กคนอื่นก็เอาไปจ้างป้าเมาะแกปักด้วย คำว่า “ป.ร.ย.” นี้มีความหมายว่าเป็นโรงเรียนประชาบาลของจังหวัดระยองนั่นเอง โรงเรียนวัดพังราดใช้ ป.ร.ย.๖๔ ซึ่งเราคิดว่าคงจะเป็นโรงเรียนลำดับที่ ๖๔ ของจังหวัดที่ใช้แบบนี้มานานแล้ว เพาะกับแมะบอกว่าสมัยเป็นนักเรียนก็ใช้ ป.ร.ย.๖๔ เหมือนกัน
เย้ ดีใจจังโรงเรียนใกล้เปิดแล้ว เราจะได้เจอเพื่อนๆ พร้อมหน้าพร้อมตากันสักที ที่สำคัญได้ใส่ชุดนักเรียนใหม่เอี่ยมเอาไปอวดเพื่อนๆ คอยดูนะถ้าเพื่อนคนไหนใส่ชุดนักเรียนเก่าเราจะเย้า “ตัวเองยังชุดเก่าอยู่เลย สู้เค้าไม่ได้ เค้าชุดใหม่ ป.ร.ย.๖๔ ก็ปักใหม่ด้วย เค้าชนะ กิ๊วๆ”
ด.ช.สุพจน์ มัจฉา
พฤษภาคม ๒๕๑๒
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น