ลากิจ (๑ สิงหาคม ๒๕๖๐)

วันนี้ผมขออนุญาตผู้บังคับบัญชาลากิจ ๑ วันเนื่องจากจะต้องไปพบแพทย์ที่โรงพยาบาลเชียงรายประชานุเคราะห์ตามที่แพทย์นัดไว้ การไปพบก็เป็นเรื่องเก่าที่ผมเคยป่วยเจียนไปเจียนอยู่เมื่อปลายปี ๒๕๕๘ ต่อ ๒๕๕๙ นั่นแหละครับ หลังจากออกจากโรงพยาบาลแล้วแพทย์ก็นัดให้ไปพบเพื่อตรวจดูอาการตลอดเรื่อยมาตามวันและเวลาที่กำหนด และเหมือนเดิมการไปพบแพทย์ครั้งนี้ผมมีภาพพร้อมมุกสนุกๆ มาฝากกันอีกแล้วครับท่าน

"ลุงครับลุง..." หนุ่มน้อยคนหนึ่งซึ่งอายุคงประมาณ ๑๐ ขวบพูดกับลุงคนนี้หน้าห้องเจาะเลือด ร.พ.เจียงฮาย "...บ่เจ็บครับเจาะเลือดน่ะ ผ่อเลาะ (ดูฮิ) ผมก็เจาะ บ่หันเป็นหยังซักอย่าง ลุงทำใจดีๆ ไว้เน้อครับ บ่ต้องกลัวๆ สู้ๆ"

เหียอู๊ดมาเจาะเลือดจ้า สู้ๆๆ

วันนี้กะวันนั้น คนเดียวกันจริงจริงจ้า
รอดตายได้ไงวา เทวดาคงปรานี
นึกแล้วก็ใจหาย ที่เกือบตายกลายเป็นผี
แต่รอดปลอดภัยดี กับชีวีนี้อีกนาน
..........
เจาะเลือดเสร็จแล้วรอผลตรวจและไปพบหมอตามนัดช่วง ๕ โมงเย็นจ้า สู้ๆ

บันทึกของเหียอู๊ด...
ณ เพลาพระอาทิตย์ใกล้ลับเหลี่ยมภูผาของวันอังคารขึ้น ๙ ค่ำเดือน ๙ ปีระกา นพศก ฤาวันที่ ๑ สิงหาคม พุทธปรินิพพานล่วงแล้ว ๒๕๖๐ ปี เราเหียอู๊ด "ผู้เคยป่วยไข้จนเจียนอยู่เจียนไป" ได้มาพบแพทย์หลวง ณ อโรคยาศาลาเชียงรายเพื่อตรวจอาการตามนัด แพทย์หลวงบอกว่าอาการโดยรวมของเราดีขึ้นอักโขแต่ก็ยังคงต้องกินยาอย่างต่อเนื่องต่อไป พร้อมทั้งให้หยูกยาปัตยุบันสมัยหลายขนานแก่เรามากิน แลนัดให้มาตรวจอีกครั้งในวันอังคารขึ้น ๑๔ ค่ำเดือน ๓ ปีระกา นพศก ฤาวันที่ ๓๐ มกราคม พุทธปรินิพพานล่วงแล้ว ๒๕๖๑ ปี

ขอขอบคุณแพทย์หลวงมา ณ ที่นี้เปนอย่างสูง แลขอให้มีความเจริญยิ่งๆ ขึ้นไปด้วย เทอญ

ภาพนี้มาตรวจเลือดเมื่อ ๑๖ มีนาคม ๒๕๕๙ ซึ่งตอนนั้นเพิ่งหายป่วยใหม่ๆ เห็นภาพตัวเองแล้วใจหาย เฮ้อ รอดมาได้ไงนี่เหียอู๊ด พุทโธ ธัมโม สังโฆ