ลำนำรักจากไอ้ขวัญ (๑๗ ธันวาคม ๒๕๖๐)

หนาวก่อนหน้า ข้าหาขอน เอามาสุม
เราสาวหนุ่ม อีเรียม กะไอ้ขวัญ
นั่งอิงแอบ แนบเขนย เชยชิดกัน
ใต้แสงจันทร์ แห่งเหมัน-ตฤดู

แม้หนาวเหน็บ เจ็บแปลบ แสบเพียงไหน
ก็หายไป เมื่อเราเรียง เคียงจี๋จู๋
หยิบกิ่งไม้ กั้นน้ำค้าง ที่พรั่งพรู
ไม่ให้ถูก ตัวพธู ยอดขวัญใจ

เจ้าสัญญา จะรักข้า ตราบฟ้าสิ้น
ไม่เปลี่ยนแปลง แผลงลิ้น ตราบดินสลาย
ข้าบอกเจ้า รักเจ้านั้น จวบวันตาย
ไม่แหนงหน่าย หรือคลาย รักได้ลง
ลมพัดพริ้ว ใบไม้ลิ่ว ปลิวละล่อง
ดั่งรับรู้ รักเราสอง ต้องประสงค์
เป็นสักขี พยานรัก จักมั่นคง
และยืนยง ตราบเรานี้ สิ้นชีวิน

โอ้คืนนี้ หนาวเยือน ถึงเรือนบ้าน
ช่างหนาวเหน็บ เจ็บสะท้าน ฉันถวิล
ไฟสุมขอน แต่ไร้สาว เจ้ายุพิน
ข้าผิงไฟ กลางดิน อยู่เดียวดาย

อีเรียมเอ๋ย ไยเลย ลืมไม้ขอน
ที่เคยผิง อิงแนบนอน แต่ก่อนไฉน
ข้าขาดเจ้า ปิ่มว่า จะขาดใจ
หนาวมิคลาย ลงได้ ถ้าไร้เอ็ง
.......
ไอ้ขวัญ
วันอาทิตย์ แรม ๑๔ ค่ำ เดือนอ้าย ปีระกา ๑๓๗๙ นพศก