เย็นนี้เวลาประมาณ ๑๘.๓๐ น.ผมไปเยี่ยมเยียนและพูดคุยกับเจ้าหน้าที่ศูนย์สื่อสารหรืิอศูนย์วิทยุ สภ.เวียงป่าเป้าซึ่งใช้อาคารเรือนแถวห้องพักด้านตรงข้ามอาคารที่ทำการชั่วคราวปัจจุบันเป็นที่ทำการตามวิสัยปกติของผมที่อยากจะใช้เวลาว่างให้เกิดประโยชน์ให้มากที่สุดแมัจะล่วงเลยเวลาทำงานปกติมาแล้วก็ตาม พูดคุยสารทุกข์สุกดิบต่างๆ นานา ให้ข้อคิดอะไรต่างๆ แก่เจ้าหน้าที่้เขา รวมถึงได้รับรู้ความคิดความต้องการหลายอย่างอีกด้วย คุยกันเรียบร้อยแล้วผมจึงขออนุญาตนำำเรื่องราวของศูนย์สื่อสารมาเล่ามารายงานให้ฟังกันหน่อย
หัวใจสำคัญที่สุดอย่างหนึ่งในการทำงานคือการสื่อสารครับ หน่วยงานไหนขาดการติดต่อสื่อสารก็คงจบเห่ เนี่ยะ ขออนุญาตใช้คำพูดพื้นๆ ที่เข้่าใจง่ายๆ เลยดีกว่า การสื่อสำคัญอย่างไรทุกท่านคงจะรับรู้รับทราบด้วยตนเองเป็นอย่างดี ยิ่งยุคนี้เป็นโลกไร้พรมแดนด้วยลองใครไม่มีใครติดต่ออะไรมาซักอย่างวันนั้นคงนอนไม่หลับแน่ แต่นั่นคือเรื่องส่วนตัว สำหรับตำรวจเราสิ่งนี้สำคัญมากเช่นกัน สำคัญยังไง เอ้อ น่าคิดเหมือนกัน แบบนี้ดีกว่าจะได้เข้าใจง่ายๆ คือการทำงานของตำรวจเราน่ะไม่เหมือนกับหน่วยงานอื่นๆ ตรงที่พวกเราไม่ได้ทำงานเฉพาะอาคารสำนักงานโดยเฉพาะอย่างยิ่งตำรวจโรงพัก พวกเราจะต้องออกตระเวนตรวจตราดูแลทุกข์สุขพี่น้องประชาชนเป็นหลัก แล้วการดูแลทุกข์สุขนี่ที่ไหนล่ะ แหม ก็ต้องข้างนอกซิ่ ข้างนอกคือที่ไหนก็ได้ที่ีไม่ใช่โรงพักนั่นแหละ ทีนี้เมื่อออกพบปะเยี่ยมเยียนหรือดูแลทุำกข์สุขให้พี่น้องแล้วอาจจะมีอะไรที่้ผู้บังคับบัญชาหรือใครก็ตามแจ้งหรือสั่งการให้ทำอะไรต่อมิอะไรหลายอย่าง แล้วการสั่งการหรือติดต่อสื่อสารทางไหนจะสะดวกล่ะ คำตอบก็คือวิทยุสื่อสารนี่เอง ยิ่งยุคก่อนๆ ที่โทรศัพท์มือถือยังไม่แพร่หลายเหมือนปัจจุบันนี้ยิ่งสำคัญมากเลยทีเดียว
หน่วยงานตำรวจทุกแห่ง (รวมถึงหน่วยงานอื่ีนด้วย) ใช้วิทยุสื่อสารติดต่อกันเป็นหลักมานานนมเนแล้ว การใช้ก็ไม่ต้องเปลืองสตางค์ด้วยเพราะทุกโรงพักจะมีวิทยุหลวงแจกให้ใช้กันทุกคน (ยกเว้นบางคนที่ซื้อมาใช้ส่วนตัว) การติดต่อของตำรวจเราจะใช้รหัส ว ซึ่งผมคิดว่าคนส่วนใหญ่ที่ใช้วิทยุแบบเรามักใช้รหัส ว แบบเราด้วย (รหัส ว เป็นแบบไหนคลิกดูรายละเอียดที่นี่)
ทีนี้ก็เข้าเรื่องศูนย์สื่อสาร สภ.เวียงป่าเป้ากันต่อ ศูนย์๋ของเราอย่างที่บอกนั่นแหละว่าอยู่ที่อาคารห้องแถวโรงพักเพราะขณะนี้เราไม่มีโรงพักทำงานเนื่องจากถูกรื้อไปเมื่อ ๒ ปีกว่ามาแล้วตอนนี้อยู่ระหว่างการก่อสร้างใช้เวลาประมาณ ๑๘ เดือนถึงจะเรียบร้อย ศูนย์ฯของเรามีเจ้าหน้าที่ประจำ ๓ คนเข้าเวรผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันตลอด ๒๔ ชั่วโมงวันละ ๑ คน ๑ เดือนทำงานราว ๑๐ วัน คิดเป็นชั่วโมงก็ประมาณ ๒๔๐ ชั่วโมงมากกว่าหน่วยงานอื่นซะด้วยซ้ำ (ดูเรื่อง "ตำรวจทำงานเดือนละ ๑๐ วันจริงหรือได้ที่นี่ครับ)
การทำงานของพวกเราจะต้องตื่นตัวตลอดเวลาเพราะไม่รู้ว่าจะมีหรือการแจ้งเหตุเมื่อไร โดยศูนย์ฯนี้นอกจากจะมีวิทยุสื่อสารสำหรับเป็นแม่ข่ายในการติดต่อของพวกเราแล้ว (ข่ายการสื่อสารของ สภ.เวียงป่าเป้าใช้คลื่นความถี่ ๒๕๐๕๐๐ MHz.) ยังมีโทรศัพท์ในการรับแจ้งเหตุอีก ๑ เครื่องหมายเลข ๐๕๓-๗๘๑๔๖๖ ที่พี่น้องสามารถโทรเข้ามาขอรับบริการหรือการช่วยเหลือได้ตลอด ๒๔ ชั่วโมงซึ่งเจ้าหน้าที่จะเป็นผู้รับสายและแจ้งให้ผู้เกี่ยวข้องรับไปดำเนินการ การแจ้งเหตุหรือข้อมูลต่างๆ นั้นเจ้าหน้าที่จะบันทึกไว้ในสมุดรายงานเป็นหลักฐานทุกเรื่อง มีอะไรจะให้พวกเรารับใช้ก็ขอเชิญนะครับเราพร้อมที่จะให้ "บริการดุจญาติ พิทักษ์ราษฎร์ดุจครอบครัว" ตลอดเวลา
พูดถึงเรื่องนี้แล้วก็นึกถึงศูนย์รับแจ้งเหตุฉุกเฉิน ๑๙๑ ของตำรวจเราขึ้นมาได้ ศูนย์รับแจ้งเหตุฉุกเฉินนี้ปัจจุบันมีครอบคลุมทุกจังหวัดทั่วประเทศแล้วโดยพี่น้องไม่จำเป็นต้องจำว่าโทรศัพท์ของโรงพักที่จะแจ้งนั้นเบอร์อะไร พี่น้องเพียงแก่หมุน ๑๙๑ จากโทรศัพท์ทุกเครือข่ายและทุกระบบได้เลย ที่ศูนย์ฯจะมีเจ้าหน้าที่รับเรื่องราวของพี่น้องแจ้งให้่ผู้เกี่ยวข้องดำเนินการทันที สำหรับรายละเอียดผมเคยเขียนไว้แล้วท่านสามารถคลิกดูได้ที่นี่เลยครับสุขเถิดประชา ตำรวจกล้าจะคุ้มภัย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น